چاه عهن
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | مدینه |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| تاریخ بنا | |
| رویدادها | نوشیدن آب توسط پیامبر اسلام(ص) |
چاه عِهن یا بئر العهن از چاههای تاریخی مدینه است که قدمت آن به عصر پیامبر بر می گردد. آب چاه شیرین بوده است. به نقل از منابع تاریخی مدینه، پیامبر اسلام(ص) از آب این چاه نوشیده و وضو گرفته است و مردم به همین اعتبار، به این چاه تبرک مىجستند.
نام و موقعیت
چاه عِهن یا بئر العِهن[۱] از چاههای مشهور در روستای قربان[۲] در منطقه العالیه[۳] شهر مدینه[۴] قرار دارد. واژه العهن در زبان عربی به معنی پشم رنگی است.[۵] الیسیره[۶] و بئر العالية از دیگر نامهای این چاه است.[۷]
بئر العهن در دامنه کوه واقع شده[۸] و در گذشته در وسط باغی سرسبز[۹] که نام آن باغ، از همین چاه گرفته شده، قرار داشته است.[۱۰]
پیامبر و چاه عهن
به گزارش مورخان مدینه، پیامبر اسلام(ص) از این چاه آب مینوشید[۱۱] و وضو میگرفت.[۱۲] همچنین نقل شده است كه مردم، به چاه عهن به عنوان چاهى كه پيامبر(ص) از آن آب نوشيده و وضو گرفته، تبرک مىجستند.[۱۳]
پیشینه
چاه عهن در گذشته، نزدیک یک درخت سدر[۱۴] قرار داشت که بعدها قطع شد. زمین اطراف آن به زمین کشاورزی تبدیل گردید. آب چاه فراوان،[۱۵] و شیرین بوده است.[۱۶] گفته شده این چاه متعلق به انصار بوده[۱۷] و به دلیل نزدیک بودن به خانه انصار و برکتهایی که از پیامبر اسلام(ص) در آنجا مشاهده شده، نزد مردم اهمیت پیدا کرده است.[۱۸]
وضعیت کنونی
چاه عهن امروزه(سال ۲۰۲۵ میلادی) در جنوب شرقی وادى بطحان و منطقهاى كه به بلاد البدريّه شهرت دارد، قرار گرفته است. قطر چاه حدود 3 متر و عمقش 16 متر است. از اسناد اوقاف مدينه چنين برمىآيد كه خاندان برزنجى، چاه و باغِ عهن را وقف عام نمودهاند؛ به موقعيّت جغرافيايى آن با تعبير «بلاد العهن» نیز اشاره شده است.[۱۹]
نگارخانه
پانویس
- ↑ التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، ص 164.
- ↑ وصف المدینه المنوره، ص ۱۰.
- ↑ الجواهر الثمينة في محاسن المدنية، ص ٩٥.
- ↑ وصف المدینه المنوره، ص ۱۰.
- ↑ تاریخ المعالم مدینه منوره قدیماً وحدیثا، ص ۲۶۸.
- ↑ الجواهر الثمينة في محاسن المدنية، ص ٩٥. خلاصة الوفا بأخبار دار المصطفى، ص ٣١٧.
- ↑ تاریخ المعالم مدینه منوره قدیماً وحدیثا، ص ۲۶۸.
- ↑ المدينة بين الماضي والحاضر، ص ۲۶۷.
- ↑ مغانم المطابه، ص ۴۵.
- ↑ تاریخ المعالم مدینه منوره قدیماً وحدیثا، ص ۲۶۸.
- ↑ الجواهر الثمينة في محاسن المدنية، ص ٩٥.
- ↑ خلاصة الوفا بأخبار دار المصطفى، ص ٣١٧.
- ↑ مدينه شناسى، ج ١، ص ٤٠٨.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص ۳۸۸.
- ↑ مغانم المطابه، ص ۴۵.
- ↑ موسوعة مرآة الحرمين الشريفين وجزيرة العرب، ج ٤، ص ٣٤٢.
- ↑ الجواهر الثمينة في محاسن المدنية، ص ٩٥.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص ۳۸۸.
- ↑ مدينه شناسى، ج ١، ص ٤٠٨.
منابع
- تاریخ معالم المدینه المنوره قدیما و حدیثا، خیاری، احمد یاسین احمد، ریاض-عربستان، المملکه العربیه السعودیه،1419 ق.
- مدینه شناسی، نجفی،محمد باقر، تهران-ایران، مشعر،1392ش.
- التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، المطری،جمال الدین محمد بن احمد، ریاض-عربستان، اداره الملک عبد العزیز، 1426ق.
- خلاصة الوفا بأخبار دار المصطفى، سمهودی، علی بن عبد الله، مدینه نوره-عربستان، المکتبه العلمیه، 1972م.
- وصف المدینه المنوره، قائدان، اصغر، پایگاه مجلات 2 (میقات حج- سال 1378- شماره 27)
- الجواهر الثمينة في محاسن المدنية،حسینی مدنی، محمد کبریت، بیروت-لبنان، دار الکتب العلمية، 1417 ق.
- وفاء الوفاء، سمهودی، علی بن عبد الله، بیروت-لبنان، دار الکتب العلمیه، 2006م.
- مغانم المطابه، فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، ریاض-عربستان، دار الیمامه للبحث و الترجمه و النشر، 1969م.
- معجم ما استعجم، بکری، عبد الله بن عبد العزیز، بیروت- لبنان، عالم الکتب، 1983.
- الدره الثمنیه فی اخبار المدینه، ابن نجار، محمد بن محمود، بیروت-لبنان، دار الارقم بن ابی الارقم، بی تا
- المدينة بين الماضي والحاضر، عیاشی، ابراهیم بن علی، مدینه منوره-عربستان، بی نا، 1972م.
- موسوعة مرآة الحرمين الشريفين وجزيرة العرب، صبری پاشا، ایوب، قاهره-مصر، دار الآفاق العربیه، 2004م.