چاه حاء: تفاوت میان نسخه‌ها
0372315712 (بحث | مشارکتها) |
0372315712 (بحث | مشارکتها) جز ←مکان |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مکان == | == مکان == | ||
'''چاه حاء''' از چاه‌های معروف [[مدینه]] و در فاصله ۸۴ متری<ref>تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و | '''چاه حاء''' از چاه‌های معروف [[مدینه]] و در فاصله ۸۴ متری<ref>تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و حدیثا، ص۲۶۵.</ref> شمال شرقی [[مسجد النبی|مسجد نبوی]]،<ref>مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧٣.</ref> در منطقه النویریه قرار داشته است.<ref>التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، ص ۱۵۵.</ref> | ||
== نام == | == نام == | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
'''چاه حاء''' متعلق به یکی از اصحاب [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]] بوده است.<ref>مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧١.</ref>این چاه برای او با ارزش بود،<ref>تاريخ المدينة المنورة، | '''چاه حاء''' متعلق به یکی از اصحاب [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]] بوده است.<ref>مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧١.</ref>این چاه برای او با ارزش بود،<ref>تاريخ المدينة المنورة، ص157.</ref> زیرا [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]] گاهی از آب این چاه استفاده می‌کرد. وقتی آیه قرآن "لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون"<ref>ال عمران، ایه 92.</ref>(نخواهید رسید به نیکی مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید) نازل شد، صحابه [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]] چاه حاء را صدقه قرار داد و از پیامبر خواست که آن را در جایی که صلاح می‌داند مصرف کند.<ref>التعریف بما انست هجره، ص ۱۵۵.</ref> پيامبر ، چاه حاء را صدقه داد<ref>مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧٣.</ref>و بعدها معاوية بن ابى سفيان پس از خريدارى آن، در آنجا قصرى بنا نهاد كه به قصر بنى حديلة شهرت يافت.<ref>جمع النصوص الباقیه من کتاب اخبار المدینه ابن زباله، ص 215.</ref> | ||
== پیامبر و چاه حاء == | == پیامبر و چاه حاء == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
* | * تاریخ المدینه المنوره قدیما و حدیثا، خیاری، احمد یاسین احمد، ریاض-عربستان، المملکه العربیه السعودیه،1419 ق | ||
* | * مدینه شناسی، نجفی،محمد باقر، تهران-ایران، مشعر،1392ش | ||
* | * التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، المطری،جمال الدین محمد بن احمد، ریاض-عربستان، اداره الملک عبد العزیز، 1426ق | ||
* | * معجم البلدان، حمودی، یاقوت، لبنان-بیروت،دار صادر، 1995 م | ||
* تاریخ المدینه المنوره، بن شبه النمیری البصری، ابوزید عمر، لنبان-بیروت، 1990م | |||
* '''المعالم الاثیره'''، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۱ق. | * '''المعالم الاثیره'''، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۱ق. | ||
* '''موسوعه مرآة الحرمین الشریفین'''، ایوب صبری باشا، القاهره، دارالآفاق العربیه، ۱۴۲۴ق. | * '''موسوعه مرآة الحرمین الشریفین'''، ایوب صبری باشا، القاهره، دارالآفاق العربیه، ۱۴۲۴ق. | ||
نسخهٔ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۹
مکان
چاه حاء از چاه‌های معروف مدینه و در فاصله ۸۴ متری[۱] شمال شرقی مسجد نبوی،[۲] در منطقه النویریه قرار داشته است.[۳]
نام
بِئرحاء به معناى چاهی كه نامش حاء است.[۴]این چاه واقع در باغى بوده و در گذشته باغ هاى مدينه با نام چاه هايش معروف بوده؛ و به همین دلیل بِئرحاء به معنای باغى كه داراى چاه حاء است هم به کار می رود.[۵] و این چاه به نام های بيرحاء ، بَيْرَحاء[۶] يا بَيْرُحا هم به كار برده‌اند.[۷]
پیشینه
چاه حاء متعلق به یکی از اصحاب پیامبر(ص) بوده است.[۸]این چاه برای او با ارزش بود،[۹] زیرا پیامبر(ص) گاهی از آب این چاه استفاده می‌کرد. وقتی آیه قرآن "لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون"[۱۰](نخواهید رسید به نیکی مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید) نازل شد، صحابه پیامبر(ص) چاه حاء را صدقه قرار داد و از پیامبر خواست که آن را در جایی که صلاح می‌داند مصرف کند.[۱۱] پيامبر ، چاه حاء را صدقه داد[۱۲]و بعدها معاوية بن ابى سفيان پس از خريدارى آن، در آنجا قصرى بنا نهاد كه به قصر بنى حديلة شهرت يافت.[۱۳]
پیامبر و چاه حاء
پیامبر(ص) از آب چاه كه عطرى داشت مى‌نوشيد[۱۴] و آب این چاه را متبرک کرده و با آن وضو گرفتند.[۱۵]
چاه حاء در تاریخ اسلام
چاه حاء مکانی برای تأمین آب بوده و در مدینه مورد استفاده مسلمانان بوده است.[۱۶] این چاه به عنوان یک نماد از سخاوت و نیکوکاری در تاریخ اسلام شناخته می‌شود.[۱۷]
در قرن هفتم (ه ق) این چاه وقف نیازمندان و زائران رسول الله (ص) شده است.[۱۸]
اطراف این چاه دارای نخل‌هایی بوده که به دلیل دسترسی راحت به میوه های آن مورد توجه اهل مدینه بوده است.[۱۹]
تاریخچه
در مورد این چاه اولین بار در قرن 5 ه.ق نقل شده که«امروزه چاه حاء در قصر بنی حُدَيْلَةَ واقع شده است»[۲۰] ابن‌نجّار در قرن 7 ه . ق نقل می‌کند كه چاه حاء در منطقه نوریّه در وسط باغچه‌ی كوچكى قرار گرفته كه با نخل های خرما احاطه شده است.[۲۱] فيروز آبادى در قرن 9 ه.ق از بناى مسجدى كنار چاه خبر داده و نقل کرده در زمان او باغستان حاء، وقف فقرا و مساكين شده بود. در قرن 12 / 13 ه . ق نقل شده است که چاه حاء در باب مجيدى و قسمت شمالى مسجد نبى قرار دارد، و تا قرن 14 (1350 ه . ق) كنار چاه حاء ، آثار باغستان قديمى وجود داشته است.[۲۲]
وضعیت کنونی
بئر حاء به عنوان "النویره" شناخته می‌شود این مکان در حال حاضر نزدیک به مسجد مجیدی است و دارای نخل‌هایی است که به دلیل نحوه رشد آنها که میوه‌ها به راحتی در دسترس مالک قرار می‌گیرد، مورد توجه اهل مدینه قرار دارند. تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و حدوثا ص ۲۶۶
چاه حاء که تا پیش از توسعه دوم سعودی (سال ۱۴۰۶ق.) از سمت شمال به میدان باب المجیدی می‌رسید در این توسعه به مسجدالنبی ضمیمه گردید.
عمق چاه ، 20 ذراع (حدود 13 متر) و قطر آن 3 ذراع( حدود 2 متر) است و به گفتهء مطرى در شمال حصار مدينه - كه در آن زمان به نوريّه شهرت داشته - واقع شده بود.
مدینه شناسی ص ۳۷۴
جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و حدیثا، ص۲۶۵.
- ↑ مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧٣.
- ↑ التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، ص ۱۵۵.
- ↑ معجم‌البلدان،ج 1، ص 524.
- ↑ مدینه شناسى، ج 1، ص ٣٧٠.
- ↑ المعالم الأثرية فی سنة و سیرة، ص ۴۱.
- ↑ مدينه شناسى، ج ١، ص 369.
- ↑ مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧١.
- ↑ تاريخ المدينة المنورة، ص157.
- ↑ ال عمران، ایه 92.
- ↑ التعریف بما انست هجره، ص ۱۵۵.
- ↑ مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٧٣.
- ↑ جمع النصوص الباقیه من کتاب اخبار المدینه ابن زباله، ص 215.
- ↑ تاريخ المدينة المنورة، ص١٥٨.
- ↑ سفرنامه مكه ( دليل الأنام في سبيل زيارة بيت الله الحرام والقدس الشريف ومدينة السلام )، ص ١٦٠.
- ↑ تاریخ مدینه المنوره، ص۱۵۸.
- ↑ تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و حدوثا، ص 266.
- ↑ التعریف بما انست هجره، ص۱۵۵.
- ↑ تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و حدوثا، ص ۲۶۶.
- ↑ معجم ما استعجم، ص413 و 431.
- ↑ الدره الثمنیه فی اخبار المدینه، ص 57.
- ↑ مدینه شناسی ص ۳۷۴.
منابع
- تاریخ المدینه المنوره قدیما و حدیثا، خیاری، احمد یاسین احمد، ریاض-عربستان، المملکه العربیه السعودیه،1419 ق
- مدینه شناسی، نجفی،محمد باقر، تهران-ایران، مشعر،1392ش
- التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، المطری،جمال الدین محمد بن احمد، ریاض-عربستان، اداره الملک عبد العزیز، 1426ق
- معجم البلدان، حمودی، یاقوت، لبنان-بیروت،دار صادر، 1995 م
- تاریخ المدینه المنوره، بن شبه النمیری البصری، ابوزید عمر، لنبان-بیروت، 1990م
- المعالم الاثیره، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۱ق.
- موسوعه مرآة الحرمین الشریفین، ایوب صبری باشا، القاهره، دارالآفاق العربیه، ۱۴۲۴ق.
- مغانم المطابه فی معالم الطابه، محمد بن یعقوب فیروزآبادی، تحقیق حمد جاسر، ریاض، دارالیمامه، 1969م.
- المساجد والأماکن الأثریة المجهولة لزائر المدینة المیمونة، عبد الرحمن خویلد، مشعر - تهران - ایران، 1420ق.
- موسوعة العتبات المقدسة، جعفر خلیلی، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۷م.
- عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات، زکریای قزوینی، اسکندریه، دار ابن خلدون، بی‌تا
|
چاه‌ها و برکه‌های حرمین | |
|---|---|
| مکه | زمزم • برکه قسری • چاه تفله |
| مدینه | چاه ابی‌عنبه • بغیبغه • چاه اریس • چاه اعواف • چاه انا • چاه انس بن مالک • چاه اهاب • چاه بصه • چاه بضاعه • چاه ذروان • چاه روحاء • چاه رومه • بئر معونه • بیسان • چاه هُجَیم • چاه جاسوم • چاه انا • چاه غرس |
| میان راه مکه و مدینه | چاه تفله |