چاه سقیا
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | مدینه |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| تاریخ بنا | |
| رویدادها | نوشیدن آب توسط پیامبر اسلام (ص) |
چاه سُقیا از چاه‌های معروف و تاریخی مدینه که قبل از هجرت پیامبر به مدینه وجود داشته است. این چاه در نزدیک مسجد سقیا قرار داشته‌است و به نام‌های بئر المالک و بئر الأعجام نیز شناخته می‌شد.
چاه سقیا توسط قبیله بنی‌مخزوم حفر شد و در طول تاریخ چندین بار بازسازی شد. امروزه به دلیل توسعه‌های شهری چاه مسدود شده و اثری از آن نیست.
این چاه در جنگ بدر مورد استفاده پیامبر اسلام (ص) و مسلمانان قرار گرفت، سپاه پیامبر (ص) در کنار آن مستقر شد و پیامبر برای اهل مدینه دعا کرد.
موقعیت مکانی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
چاه سقیا در جنوب مسجد سقیا و در منطقه راه‌آهن عنبریه واقع است،[۱] همچنین این منطقه به نام «البقع»[۲] و «منزلة النقا» نیز شهرت داشته است.[۳]
پیامبر و چاه سقیا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
چاه سقیا از چاه‌های معروف و تاریخی شهر مدینه است[۴] که پیامبر اسلام (ص) در هنگام عبور از کنار آن در جنگ بدر، لشکر خود را در کنار آن مستقر کرد[۵] و در مسجد آن نماز خواند[۶] و برای اهل مدینه دعا نمود.[۷]
پیامبر(ص) و یارانش از آب این چاه [۸] استفاده می‌کردند؛ و زمانی که آب چاه‌های مدینه کم شده بود، برای پیامبر از چاه سقیا آب می‌آوردند.[۹]
مالک و فرزندانش، آب را از این چاه به خانه‌های همسران پیامبر می‌آوردند.[۱۰] همچنین بلال بن رباح، غلام پیامبر، در دوره‌ای از بئر غرس و این چاه[۱۱] برای پیامبر آب می‌آورد.[۱۲]
تاریخچه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بنا بر گزارش مورخان چاه سقیا را قبیله بنی‌مخزوم حفر کرده‌اند[۱۳] و بعدها متعلق بهذُکوان بن عبد قیس شد و بعد از او سعد بن ابی وقاص آن را خریداری کرد.[۱۴]
در جنگ بدر، پیامبر اسلام (ص) و مسلمانان به این مکان رسیدند و جنگیدند.[۱۵] بنا به نقل یکی از صحابه، پدرش به او گفت: «ما در نزدیکی بئر السقیا با یهودیان در منطقه حسیکه (حُسَیکه نام جایی است در مدینه، در کنار کوه ذباب، در این آبادی یهودیان سکونت داشتند)[۱۶] نبرد کردیم و پیروز شدیم.[۱۷] سپس پیامبر اسلام (ص) در مسیر بدر از این مکان عبور کرد و به من گفت که اگر زنده ماندم و به خانه برگشتم، این بئر را خریداری کن.[۱۸] چاه سقیا در طول تاریخ به نام‌های بئر المالک[۱۹] و بئر الأعجام نیز به کار رفته است.[۲۰]
این چاه در سال ۶۸۶ق توسط حسن بن ابراهیم تجدید بنا شد؛[۲۱] و در سال ۷۷۸ق نیز توسط عده‌ای از ایرانیان مجددا بازسازی شد، که سال‌ها به بئرالأعجام شهرت یافت.[۲۲] بدرالدین بن علیبة در ۸۸۶ق به بازسازی و مرمّت آن چاه همت کرد.[۲۳] بنابر گزارشی از قرن نهم، چاه سقیا ۱۴ متر عمق و ۶ متر قطر داشته است.[۲۴]
در سده اخیر چاه سقیا خشک شد[۲۵] که با گسترش و توسعه‌های پروژه‌های شهری در این منطقه، از بین رفت.[۲۶]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 381.[۱]
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۸۹.[۲]
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 382.[۳]
- ↑ وصف مدینه منوره، ص ۱۷.[۴]
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 384.[۵]
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص 191.[۶]
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص ۳۸۰.[۷] مدینه‌شناسی، ج ١، ص ٣٩٠. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص ٣١٣.
- ↑ الطبقات الکبری، ج ١، ص ٤٠٥.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 384.[۸]
- ↑ الطبقات الکبری، ج ١، ص ٥٠١.
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص ۲۷۱.[۹]
- ↑ التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینه الشریفه، جلد ۱، صفحه ۲۷۱ تاریخ مدینه دمشق، صفحه ۹۰.
- ↑ اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، جلد ۲، ص ۲۲۳
- ↑ تاریخ مدینه منوره، ص۱۵۸.
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص ۲۷۰.[۱۰]
- ↑ مغانم المطابه، ص115.[۱۱]
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص ۳۸۰.[۱۲]
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۸۹.[۱۳]
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص 272.[۱۴]
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۹۰.[۱۵]
- ↑ تاریخ بغداد، ص ۳۴۶.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 382.[۱۶]
- ↑ خلاصه الوفاء بالاخبار دار المصطفی، ص ۴۵۰.
- ↑ خلاصه الوفاء بالاخبار دار المصطفی، ص ۴۵۰
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص 272.[۱۷]
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۹۰.[۱۸]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- تاریخ معالم المدینه المنوره قدیما و حدیثا، خیاری، احمد یاسین احمد، ریاض-عربستان، المملکه العربیه السعودیه، ۱۴۱۹ ق.
- مدینه‌شناسی، نجفی، محمد باقر، تهران-ایران، مشعر، ۱۳۹۲ش.
- التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، المطری، جمال الدین محمد بن احمد، ریاض-عربستان، اداره الملک عبد العزیز، ۱۴۲۶ق.
- اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، ارزقی، محمد بن عبد الله، بیروت-لبنان، دار الاندلس، ۱۴۱۶ق.
- تاریخ المدینه المنوره، بن شبه النمیری البصری، ابوزید عمر، لنبان-بیروت، الدار الإسلامیة، ۱۹۹۰م.
- آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، رسول، تهران-ایران، مشعر، ۱۳۹۰ ه.
- طبقات الکبری (فارسی)، ابن سعد، تهران، فرهنگ و اندیشه، بی‌تا.
- التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینه الشریفه، سخاوی، محمد بن عبد الرحمن بیروت-لبنان، دار الکتب العلمیة، ۱۹۹۳ م.
- تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، علی بن حسن، بیروت-لبنان، دار الفکر، ۱۹۹۵م.
- تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، احمد بن علی، بیروت-لبنان، دار الکتب العلمیة، ۱۹۹۷م.
- خلاصة الوفا بأخبار دار المصطفی، سمهودی، علی بن عبد الله، مدینه نوره-عربستان، المکتبه العلمیه، ۱۹۷۲م.
- وصف المدینه المنوره، قائدان، اصغر، پایگاه مجلات ۲ (میقات حج- سال ۱۳۷۸- شماره ۲۷)
- وفاء الوفاء، سمهودی، علی بن عبد الله، بیروت-لبنان، دار الکتب العلمیه، ۲۰۰۶م.
- مغانم المطابه، فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، ریاض-عربستان، دار الیمامه للبحث و الترجمه و النشر، ۱۹۶۹م.
- المدینة بین الماضی والحاضر، عیاشی، ابراهیم بن علی، مدینه منوره-عربستان، بی نا، ۱۹۷۲م.