بیسان: تفاوت میان نسخه‌ها
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بیسان''' آبی شیرین شده به دعای [[پیامبر(ص)]] در نزدیکی [[مدینه]] بود. طعم این آب در ابتدا شور بود؛ اما به دعای پیامبر(ص) در [[غزوه ذی قرد|غزوه ذی قَرَد]]، شیرین و گوارا شد و طبق گزارشی [[طلحة بن عبیدالله]] این آب را خرید و در راه خدا [[وقف]] کرد و رسول خدا(ص) او را فیّاض (بسیار بخشنده) خطاب کرد. | |||
'''بیسان''' آبی شیرین شده به دعای [[پیامبر(ص)]] در نزدیکی [[مدینه]] بود. طعم این آب در ابتدا شور بود؛ اما به دعای پیامبر(ص) در [[غزوه ذی قرد|غزوه ذی قَرَد]]، شیرین و گوارا شد و طبق گزارشی [[طلحة بن عبیدالله]] این آب را خرید و در راه خدا [[وقف]] کرد و رسول خدا(ص) او را فیّاض خطاب کرد. | |||
==موقعیت== | ==موقعیت== | ||
بیسان نام چشمه‌ای نزدیک [[مدینه]] به سوی [[خیبر]] بود.<ref>معجم البلدان، ج1، ص527؛ المعالم الاثیره، ص67.</ref> | بیسان نام چشمه‌ای نزدیک [[مدینه]] به سوی [[خیبر]] بود.<ref>معجم البلدان، ج1، ص527؛ المعالم الاثیره، ص67.</ref> | ||
==معجزه پیامبر در غزوه ذی قرد== | ==معجزه پیامبر در غزوه ذی قرد== | ||
در [[ربیع الاول]] سال ششم | در [[ربیع الاول]] سال ششم قمری عُیینة بن حِصن فَزاری، رئیس [[بنی‌فزاره]]، همراه برخی افراد قبیله خود به شتران [[پیامبر(ص)]] در [[غابه]]، مکانی نزدیک مدینه در مسیر [[شام]]، حمله کرد و مردی از [[بنی‌غفار|بنی‌غِفار]] را که مسؤول شتران بود، کشت و همسر او را با خود برد.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج3، ص751.</ref> رسول خدا(ص) با شنیدن این گزارش، همراه گروهی از مسلمانان به تعقیب آنها پرداخت. این غزوه به [[غزوه ذی قرد|ذی قَرَد]] شهرت یافت.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج3، ص751.</ref> | ||
آورده‌اند که در این غزوه، پیامبر کنار آبی به نام بیسان توقف کرد و از نام آن پرسید. آن‌گاه که از نام و طعم شور آن آگاه شد، نام نعمان را برای آن آب برگزید. سپس با دعای ایشان طعم آن شیرین و گوارا شد.<ref>الثاقب فی المناقب، ص45.</ref> | آورده‌اند که در این غزوه، پیامبر کنار آبی به نام بیسان توقف کرد و از نام آن پرسید. آن‌گاه که از نام و طعم شور آن آگاه شد، نام نعمان را برای آن آب برگزید. سپس با دعای ایشان طعم آن شیرین و گوارا شد.<ref>الثاقب فی المناقب، ص45.</ref> | ||
همچنین به نوشته کتاب تاریخ دمشق، در روایتی ضعیف به نقل از پیامبر، یکی از دو چشمه مورد اشاره در آیه 50 [[سوره رحمن]] ({{قلم رنگ|سبز|عَیْنانِ تَجْرِیانِ}}: در آن دو بهشت دو چشمۀ آب [بین درختان آنها] جریان دارد)، آب بیسان است.<ref>تاریخ دمشق، ج1، ص221-222.</ref> | |||
==وقف آب بیسان== | ==وقف آب بیسان== | ||
به گزارشی، | به گزارشی، [[طلحة بن عبیدالله]] آب بیسان را خرید و در راه خدا [[وقف]] کرد. رسول خدا(ص) نیز به سبب این کار، او را فیّاض (بسیار بخشنده) خطاب کرد و از آن پس وی «طلحة الفیّاض» خوانده شد.<ref>تاریخ دمشق، ج25، ص93؛ الاصابه، ج3، ص430.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸
بیسان آبی شیرین شده به دعای پیامبر(ص) در نزدیکی مدینه بود. طعم این آب در ابتدا شور بود؛ اما به دعای پیامبر(ص) در غزوه ذی قَرَد، شیرین و گوارا شد و طبق گزارشی طلحة بن عبیدالله این آب را خرید و در راه خدا وقف کرد و رسول خدا(ص) او را فیّاض (بسیار بخشنده) خطاب کرد.
موقعیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بیسان نام چشمه‌ای نزدیک مدینه به سوی خیبر بود.[۱]
معجزه پیامبر در غزوه ذی قرد[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در ربیع الاول سال ششم قمری عُیینة بن حِصن فَزاری، رئیس بنی‌فزاره، همراه برخی افراد قبیله خود به شتران پیامبر(ص) در غابه، مکانی نزدیک مدینه در مسیر شام، حمله کرد و مردی از بنی‌غِفار را که مسؤول شتران بود، کشت و همسر او را با خود برد.[۲] رسول خدا(ص) با شنیدن این گزارش، همراه گروهی از مسلمانان به تعقیب آنها پرداخت. این غزوه به ذی قَرَد شهرت یافت.[۳]
آورده‌اند که در این غزوه، پیامبر کنار آبی به نام بیسان توقف کرد و از نام آن پرسید. آن‌گاه که از نام و طعم شور آن آگاه شد، نام نعمان را برای آن آب برگزید. سپس با دعای ایشان طعم آن شیرین و گوارا شد.[۴]
همچنین به نوشته کتاب تاریخ دمشق، در روایتی ضعیف به نقل از پیامبر، یکی از دو چشمه مورد اشاره در آیه 50 سوره رحمن ( عَیْنانِ تَجْرِیانِ: در آن دو بهشت دو چشمۀ آب [بین درختان آنها] جریان دارد)، آب بیسان است.[۵]
وقف آب بیسان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به گزارشی، طلحة بن عبیدالله آب بیسان را خرید و در راه خدا وقف کرد. رسول خدا(ص) نیز به سبب این کار، او را فیّاض (بسیار بخشنده) خطاب کرد و از آن پس وی «طلحة الفیّاض» خوانده شد.[۶]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل بیسان.
- الاصابه: ابن حجر العسقلانی (م. 852ق.)، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق.
- تاریخ مدینة دمشق: ابن عساکر (م. 571ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، 1415ق.
- الثاقب فی المناقب: محمد بن حمزة الطوسی (م. 560ق.)، به کوشش علوان، قم، انصاریان، 1412ق.
- السیرة النبویه: ابن هشام (م. 213/218ق.)، به کوشش محمد محیی الدین، مصر، مکتبة محمد علی صبیح، 1383ق.
- قلائد الاجیاد: عبدالرحمن الحسنی (م. 1102ق.)، به کوشش المنیس، کویت، مرکز البحوث و الدراسات الکویتیه، 1430ق.
- الکامل فی ضعفاء الرجال: عبدالله بن عدی (م. 365ق.)، به کوشش غزاوی، بیروت، دار الفکر، 1409ق.
- کتاب السنه: عمر بن ابی‌عاصم الشیبانی (م. 287ق.)، به کوشش محمد البانی، بیروت، المکتب الاسلامی، 1413ق.
- مراصد الاطلاع: صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (م. 739ق.)، بیروت، دار الجیل، 1412ق.
- المعالم الاثیره: محمد محمد حسن شراب، بیروت، دار القلم، 1411ق.
- معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. 626ق.)، بیروت، دار صادر، 1995م.
- المعجم الکبیر: الطبرانی (م. 360ق.)، به کوشش حمدی عبدالمجید، دار احیاء التراث العربی، 1405ق.