چاه سقیا
چاه سقیا در منطقه "الفلجان" و نزدیک مسجد سقیا قرار دارد و به نام‌های بئر مالك و بئر الأعجام نیز شناخته می‌شود. این چاه در جنگ بدر مورد استفاده پیامبر اسلام (ص) و مسلمانان قرار گرفت، جایی که پیامبر(ص) در کنار آن لشکر را مستقر کرد و برای اهل مدینه دعا کرد. چاه سقیا توسط بنی‌مخزوم حفر شده و در طول تاریخ چندین بار بازسازی شده است. در حال حاضر این چاه خشک شده و به‌طور کامل به دلیل توسعه‌های شهری سعودی مسدود شده است.
موقعیت مکانی
چاه سقیا در جنوب مسجد سقيا و در منطقه "الفلجان" واقع بوده،[۱] همچنین این منطقه به نام "البقع"[۲] و "منزله النقا" نیز شهرت داشته است.[۳]
پیشینه
در زمان جنگ بدر، زمانی که پیامبر اسلام (ص) و مسلمانان در حال مبارزه با یهودیان بودند، به این مکان رسیدند و جنگیدند.[۴] یکی از صحابه نقل می‌کند که پدرش به او گفت: «ما در نزدیکی بئر السقیا با یهودیان در منطقه حسیکه (حُسَيكه نام جايى است در مدينه، در كنار كوه ذباب، در اين آبادى يهوديان سكونت داشتند.)[۵] نبرد کردیم و پیروز شدیم.[۶] سپس پیامبر اسلام (ص) در مسیر بدر از این مکان عبور کرد و به من گفت که اگر زنده ماندم و به خانه برگشتم، این بئر را خریداری کن.[۷]
بنا بر گزارشی این چاه را بنی‌مخزوم حفر کرده‌اند،[۸] و بعد ها متعلق به ذُکوان بن عبد قیس شد و بعد از او سعد بن ابی وقاص این بئر را خریداری کرد.[۹]
چاه سقیا در طول تاریخ به نام های بئر مالك[۱۰] و بئر الأعجام نیز به کار رفته است.[۱۱] این چاه در دل کوه واقع بوده و چاه بزرگ و زیبای بوده است.[۱۲]
پیامبر و چاه سقیا
چاه سقیا یکی از چاه‌های معروف و تاریخی است[۱۳] پیامبر اسلام (ص) در هنگام عبور از این چاه در جنگ بدر، لشکر خود را در کنار آن مستقر کرده[۱۴] و در مسجد آن نماز خوانده[۱۵] و برای اهل مدینه دعا کرده است.[۱۶]
پیامبر اسلام(ص) از آب گوارای این بئر برای خود[۱۷] و یارانش استفاده می‌کرد؛ و زمانی که آب چاه‌های مدینه کم شده بود، برای پیامبر اسلام (ص) آب شیرین از چاه سقیا می‌آوردند.[۱۸]
مالك و فرزندانش، آب را از بئر السقیا به خانه‌های همسران پیامبر می‌آوردند.[۱۹] همچنین رباح، غلام سیاه پیامبر، به‌طور دوره‌ای از "بئر غرس" یا "بئر السقیا"[۲۰] برای پیامبر آب می‌آورد.[۲۱]
این چاه زمان‌های بحرانی و در جنگ‌ها به ویژه در غزوه بدر[۲۲] استفاده می‌شده، زیرا تأمین آب یکی از نیازهای اساسی لشکریان مسلمان در مسیر جنگ‌ها بود.[۲۳]
تاریخچه
چاه سقيا 14 متر عمق و 6 متر قطر داشته است.[۲۴] این چاه توسط حسن بن ابراهیم در سال ۶۸۶ ه.ق تجدید بنا شد؛[۲۵] و بعد از آن در سال 778 ه.ق توسّط عدّه‌اى از ايرانيان مسلمان بازسازی شد، كه سال‌ها به بئرالأعجام شهرت یافت.[۲۶] بدرالدّين بن عليبة در 886 ه .ق به بازسازى و مرمّت آن چاه همّت گماشت.[۲۷]
چاه سقیا خشک شده و هیچ آبی در آن موجود نیست،[۲۸] و با گسترش و توسعه‌های بعدی در این منطقه، این چاه برای پروژه‌های توسعه‌ی سعودی مسدود و به عنوان بخشی از پروژه‌های توسعۀ شهری از بین رفت.[۲۹]
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 381.
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۸۹.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 382.
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص ۲۷۰.
- ↑ مغانم المطابه، ص115.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص ۳۸۰.
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۸۹.
- ↑ اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، جلد ۲، ص ۲۲۳
- ↑ تاریخ مدینه منوره، ص۱۵۸.
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص 272.
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۹۰.
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص 272.
- ↑ وصف مدینه منوره ص ۱۷
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 384.
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص 191.
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص ۳۸۰. مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٩٠. آثار اسلامى مكه و مدينه، ص ٣١٣.
- ↑ الطبقات الكبرى ج ١ ص ٤٠٥
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 384.
- ↑ الطبقات الكبرى ج ١، ص ٥٠١
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص ۲۷۱.
- ↑ التحفة اللطيفة فی تاریخ المدینه الشریفه، جلد ۱، صفحه ۲۷۱ تاریخ مدینه دمشق، صفحه ۹۰.
- ↑ تاریخ مدینه ص۱۵۸ و ۱۵۹
- ↑ تاریخ مدینه ص۱۵۸ و ۱۵۹.
- ↑ خلاصه الوفاء بالاخبار دار المصطفی، ص ۴۵۰
- ↑ تاریخ بغداد، ص ۳۴۶
- ↑ وفاء الوفاء، ج۳، ص 382.
- ↑ خلاصه الوفاء بالاخبار دار المصطفی، ص ۴۵۰
- ↑ تاریخ معالم مدینه منوره قدیما و حدیثا، ص 272.
- ↑ المدینه بین ماضی و الحاضر، ص ۱۹۰.
منابع
- تاریخ معالم المدینه المنوره قدیما و حدیثا، خیاری، احمد یاسین احمد، ریاض-عربستان، المملکه العربیه السعودیه،1419 ق.
- مدینه شناسی، نجفی،محمد باقر، تهران-ایران، مشعر،1392ش.
- التعریف بما انست الهجره من معالم دار الهجره، المطری،جمال الدین محمد بن احمد، ریاض-عربستان، اداره الملک عبد العزیز، 1426ق.
- اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، ارزقی، محمد بن عبد الله، بیروت-لبنان، دار الاندلس، 1416ق.
- تاریخ المدینه المنوره، بن شبه النمیری البصری، ابوزید عمر، لنبان-بیروت، الدار الإسلامیة، 1990م.
- آثار اسلامى مكه و مدينه، جعفریان، رسول، تهران-ایران، مشعر، 1390 ه.
- طبقات الکبری(فارسی)، ابن سعد، تهران، فرهنگ و اندیشه، بی‌تا.
- التحفة اللطيفة فی تاریخ المدینه الشریفه، سخاوی، محمد بن عبد الرحمن بیروت-لبنان، دار الکتب العلمية، 1993 م.
- تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، علی بن حسن، بیروت-لبنان، دار الفکر، 1995م.
- تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، احمد بن علی، بیروت-لبنان، دار الکتب العلمية، 1997م.
- خلاصة الوفا بأخبار دار المصطفى، سمهودی، علی بن عبد الله، مدینه نوره-عربستان، المکتبه العلمیه، 1972م.
- وصف المدینه المنوره، قائدان، اصغر، پایگاه مجلات 2 (میقات حج- سال 1378- شماره 27)
- وفاء الوفاء، سمهودی، علی بن عبد الله، بیروت-لبنان، دار الکتب العلمیه، 2006م.
- مغانم المطابه، فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، ریاض-عربستان، دار الیمامه للبحث و الترجمه و النشر، 1969م.
- المدينة بين الماضي والحاضر، عیاشی، ابراهیم بن علی، مدینه منوره-عربستان، بی نا، 1972م.
| ن. ب. ی چاه‌ها و برکه‌های حرمین | |
|---|---|
| مکه | زمزم • برکه قسری • چاه تفله |
| مدینه | چاه ابی‌عنبه • بغیبغه • چاه اریس • چاه اعواف • چاه انا • چاه انس بن مالک • چاه اهاب • چاه بصه • چاه بضاعه • چاه ذروان • چاه روحاء • چاه رومه • بئر معونه • بیسان • چاه هُجَیم • چاه جاسوم • چاه انا • چاه غرس |
| میان راه مکه و مدینه | چاه تفله |