قبر سید ابواحمد موسوی: تفاوت میان نسخه‌ها
M-mohammad (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} '''قبر سید ابواحمد موسوی'''، در سردابی در انتهای رواق ابراهیم مج...» ایجاد کرد) |
M-mohammad (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=M-mohammad }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=M-mohammad }} | ||
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی | |||
| عنوان =قبر سید ابواحمد موسوی | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| بنيانگذار = | |||
| تأسیس = | |||
| کاربری =زیارتگاه | |||
| مکان =در سردابی در انتهای [[رواق ابراهیم مجاب]]، در [[حرم امام حسین(ع)]] | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| وقایع مرتبط = | |||
| ظرفیت = | |||
| وضعیت =غیرفعال | |||
| مساحت = | |||
| امکانات = | |||
| شماره ثبت = | |||
| معمار = | |||
| سبک = | |||
| بازسازی = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''قبر سید ابواحمد موسوی'''، در سردابی در انتهای [[رواق ابراهیم مجاب]]، قرار داشته که امروزه از بین رفته است. | '''قبر سید ابواحمد موسوی'''، در سردابی در انتهای [[رواق ابراهیم مجاب]]، قرار داشته که امروزه از بین رفته است. | ||
| خط ۴۷: | خط ۶۶: | ||
{{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}} | {{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}} | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
[[رده:اماکن زیارتی عراق]] | [[رده:اماکن زیارتی عراق]] | ||
[[رده:مدفونان در حرم امام حسین(ع)]] | [[رده:مدفونان در حرم امام حسین(ع)]] | ||
[[رده:مکان‌های مذهبی کربلا]] | [[رده:مکان‌های مذهبی کربلا]] | ||
[[رده:مکان‌های تاریخی کربلا]] | [[رده:مکان‌های تاریخی کربلا]] | ||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۴۹
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:M-mohammad در تاریخ ۲۱ بهمن ۱۳۹۷ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| کاربری | زیارتگاه |
| مکان | در سردابی در انتهای رواق ابراهیم مجاب، در حرم امام حسین(ع) |
| مشخصات | |
| وضعیت | غیرفعال |
قبر سید ابواحمد موسوی، در سردابی در انتهای رواق ابراهیم مجاب، قرار داشته که امروزه از بین رفته است.
سید ابواحمد حسین بن موسی موسوی، نسبش به امام موسی کاظم(ع) می رسد و پدر سیدرضی و سیدمرتضی و از سادات بزرگ و جلیلالقدر زمان خود بوده است.
این سید بعد از فوت‌اش، در بغداد به خاک سپرده شد و سپس بدنش را به حرم امام حسین(ع) منتقل کردند که در آن زمان قبرش آشکار و معروف بوده است.
معرفی اجمالی ابواحمد
ابواحمد حسین بن موسی بن محمد بن موسی بن ابراهیم مرتضی بن امام موسی کاظم(ع)، پدر سیدرضی و سیدمرتضی و از سادات بزرگ و جلیلالقدر زمان خود بوده است. او در سال 304 ه. ق به دنیا آمد و به «طاهر ذوالمناقب» ملقب گشت. او نزد خلفای بنیعباس و امرای آل بویه، منزلت بالایی داشت و از سوی آنان، پنج بار به عنوان نقیب سادات، تعیین شد.
با توجه به جایگاه و موقعیتش، نقش سفیر و میانجی را میان خلفای عباسی و پادشاهان آل بویه و امیران حمدانی حلب، ایفا میکرد. زمانی که عضدالدوله به بغداد آمد، او را دستگیر کرد و با خود به قلعهای در فارس برد. اما پس از مرگ عضدالدوله، فرزندش شرف الدوله، او را آزاد کرد و با خود، به بغداد برگرداند.
محل خاکسپاری
سرانجام در سن 97 سالگی، در سال 400 ه. ق، از دنیا رفت و ابتدا در خانهاش (در بغداد) به خاک سپرده شد و سپس بدنش را به حرم امام حسین(ع) منتقل کردند.[۱]
ابنعنبه نوشته است که در زمان وی، قبر سید ابواحمد آشکار و معروف بوده است.[۲] سپس اشاره کرده است که دو فرزند وی، یعنی سیدرضی و سیدمرتضی، در آغاز در بغداد به خاک سپرده شدند و سپس به کربلا منتقل شدند و نزد پدر خود، نزدیک قبر ابراهیم مجاب دفن شدند.[۳] نویسندگان متاخر شیعه نیز همگی به پیروی از ابنعنبه، این قول را پذیرفتهاند.[۴] با این حال، در منابع متقدم و تواریخ معتبر، به این مسئله و اینکه در چه زمانی تابوت سیدرضی و سیدمرتضی به کربلا انتقال یافته، اشارهای نشده است.
مکان قبر
قبر ابواحمد حسین و دو قبر منسوب به سیدرضی و سیدمرتضی، در سردابی در انتهای رواق ابراهیم مجاب، قرار داشته که امروزه از بین رفته است.
پانویس
منابع
- شرح نهج البلاغة: عبدالحميد بن هبة الله (ابن ابي الحديد)، ط ١، قم، ١۴٠۴ه. ق.
- عمدة الطالب في انساب آل ابي‌طالب: جمال‌الدين احمد بن علي الحسيني (ابن عنبة)، لجنة احياء تراث، بيروت، منشورات دارالكتب الحياة، بي‌تا.
- نزهة اهل الحرمين في عمارة المشهدين: السيد حسن الصدر الكاظمي، تحقيق: السيد مهدي الرجائي، ط ١، قم، مكتبة سماحة آيةالله العظمي المرعشي النجفي الكبري، ١۴٣١ه. ق - ٢٠١٠م- ١٣٨٨ه. ش.
- آرامگاه‌هاى خاندان پاك پيامبر(ص) و بزرگان صحابه و تابعين: سيد عبدالرّزاق كمونه، ترجمه: عبدالعلى صاحبى، چاپ دوم، مشهد، بنياد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى، ١٣٧۵ه. ش.