مقام امام جعفر صادق (حله)
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| تأسیس | قبل از سده ششم هجری |
| کاربری | زیارتگاه |
| مکان | عراق * حله |
| وقایع مرتبط | ساخت مقام نمادین پس از ویرانی مقام اصلی |
| مشخصات | |
| وضعیت | فعال |
مقام امام جعفر صادق(ع)، در محله «حی الجمهوری» شهر حله، در میانه نخلستانی مشرف به رود فرات و در کنار زیارتگاه عبدالله الفارس واقع شده است و پیشینه آن حداقل به سده ششم هجری می‌رسد.
پس از ویرانی این مقام، اهالی منطقه در فاصله ١٢٠ متری از سمت شمال آن، یک مقام نمادین دیگر بنا کردند. بنابراین آنچه که امروزه به نام مقام امام جعفر صادق در شهر حله وجود دارد در حقیقت همان بنای نمادین است.
موقعیت جغرافیایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
این مقام، در محله معروف به «حی الجمهوری» در شهر حله، میان نخلستانی مشرف به رود فرات، نزدیک زیارتگاه عبدالله الفارس که عوام، آن را عبدالله فارسی نیز می‌گویند، قرار دارد.
پیشینه مقام[ویرایش | ویرایش مبدأ]
گفتنی است ابن شهرآشوب، به وجود مسجد امام صادق(ع) در حله، اشاره کرده است[۱] که نشان می‌دهد دست‌کم از سده ششم هجری، مقام آن امام(ع) در این شهر، شناخته شده و مشهور بوده است.
تخریب بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از تاریخ بنای اولیه مقام و روند بازسازی آن، آگاهی دقیقی در دست نیست. اما گفته می‌شود در قرن سیزدهم هجری، تلاش‌هایی برای تخریب مقام، به بهانه توسعه شط فرات، صورت گرفت که البته به نتیجه نرسید. اما بعدها مقام امام صادق(ع) از بین رفت و تنها پایه‌های آن، باقی ماند.
«حیدر آل وتوت» در کتاب «مزارات و مراقد العلماء فی الحلة الفیحاء» می‌نویسد که موفق به یافتن محل اصلی مقام، کنار رود فرات شده است که آب، هنوز در آنجا نفوذ نکرده است؛ در حالی‌که زمین‌های پیرامونش را شسته و گود ساخته است و در آنجا آثاری از پی‌ها و کفِ سخت مقام، دیده می‌شود.
تجدید بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
با این حال، پس از ویرانی این مقام، مردم در فاصله ١٢٠ متری از سمت شمال آن، یک مقام نمادین دیگر بنا کردند که امروزه، شامل اتاقی کوچک و چهارگوش، به ابعاد نزدیک به 7 * 7 متر و ارتفاع 4 متر است. این بنا، دارای یک گنبد کوچک قدیمی و درِ آهنی سبزرنگ، به ارتفاع ٢ متر و عرض ١ متر است.[۲]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- «مقام امام صادق(ع) در شهر حله»، حيدر الجد، ترجمه: محمدمهدى رضايى، فرهنگ زيارت، ش ٣ و ۴.
- مناقب آل ابي‌طالب، محمد بن علي السروي المازندراني (ابن شهرآشوب)، تحقيق: يوسف البقاعي، ط ٢، بيروت، دار الاضواء، ١۴١٢ه. ق - ١٩٩١م.