مسجد الاقصی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[شهریور]]|روز=[[۲۵]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=A sharefat  }}
{{اشتباه نشود|مسجد صخره}}
{{جعبه اطلاعات مسجد
{{جعبه اطلاعات مسجد
| عرض جعبه            =  
| عرض جعبه            =  
خط ۳۶: خط ۳۶:
| پانویس              =  
| پانویس              =  
}}
}}
'''مسجدالاقصی'''، سومین مسجد مقدس از مسجدهای جهان اسلامی، پس از [[مسجدالحرام]] و [[مسجدالنبی]]، نخستین قبله‌گاه مسلمانان و در شهر بیت‌المقدس قرار دارد.  
'''مسجدالاقصی'''، سومین مسجد مقدس از مسجدهای جهان اسلامی، پس از [[مسجدالحرام]] و [[مسجدالنبی]] است. این مسجد در شهر بیت‌المقدس قرار دارد که اولین قبله مسلمانان بود.


مسجدالاقصی یا بیت‌المقدس که در منابع بیش از 20 نام برای آن ذکر شده، بر اساس آیات قرآن و روایات، محل عروج [[پیامبر اسلام(ص)]] بوده است. بنابر آنچه در منابع آمده، سازندگان مسجدالاقصی را می‌توان [[ملائکه]]، [[حضرت آدم(ع)]] و فرزندان آدم یا برخی انبیای الهی دانست که فرض تجدید بنای مسجد به دست افراد متاخر، محتمل می‌نماید.
مسجدالاقصی یا بیت‌المقدس که در منابع بیش از 20 نام برای آن ذکر شده، بر اساس آیات قرآن و روایات، محل عروج [[پیامبر اسلام(ص)]] بوده است. بنابر آنچه در منابع آمده، سازندگان مسجدالاقصی را می‌توان [[ملائکه]]، [[حضرت آدم(ع)]] و فرزندان آدم یا برخی انبیای الهی دانست که فرض تجدید بنای مسجد به دست افراد متاخر، محتمل می‌نماید.
خط ۴۴: خط ۴۴:
مسجدالاقصی نزد مسلمانان، یهودیان و مسیحیان محترم است و در احادیث اسلامی در کنار مسجدالحرام و مسجدالنبی از مساجد بافضلیت  و بقاع متبرک دانسته شده  و همچنین در [[قرآن مجید]] در [[سوره اسراء]] در آیات مربوط به معراج پیامبر اسلام(ص) از  مسجدالاقصی نام برده شده است.
مسجدالاقصی نزد مسلمانان، یهودیان و مسیحیان محترم است و در احادیث اسلامی در کنار مسجدالحرام و مسجدالنبی از مساجد بافضلیت  و بقاع متبرک دانسته شده  و همچنین در [[قرآن مجید]] در [[سوره اسراء]] در آیات مربوط به معراج پیامبر اسلام(ص) از  مسجدالاقصی نام برده شده است.
   
   
ساختمانی که امروزه مسجدالاقصی نامیده می‌شود، در دوره عبدالملک بن مروان در قرن نخست قمری تأسیس شده و در دوره‌های مختلف بازسازی و تعمیر شده است. این مسجد، وسط شهر دایره شکلِ بیت‌‌المقدس و میان حصاری واقع است که به حصار سلیمان خوانده می‌شود. این حصار علاوه بر مسجدالاقصی و [[قبة ‌الصخره]]، سایر مشاهد را در بر گرفته است. در جهت شرق، کوهی قرار دارد که بر حرم اشراف دارد و حد فاصل کوه و حرم، منطقه‌ای است که به «وادی جهنم» یا «[[طور]]» شناخته می‌شود. <ref>مسالک الابصار، ج3، ص543.</ref>
ساختمانی که امروزه مسجدالاقصی خوانده می‌شود، محوطه‌ای حصار کشی شده با وسعت بیش از ۱۴۴۰۰۰ متر مربع است که بناهایی از جمله قبة الصخره، مسجد القِبلی، مسجد الاقصی قدیم، مصلی مروانی، مسجد براق و قبه‌های متعدد دیگر را شامل می‌شود.  
==اسامی مسجدالاقصی==
==معرفی==
[[پرونده:نمای کلی مسجد الاقصی.jpg|بندانگشتی|مسجد الاقصی و مسجد صخره درون محدوده حرم]]
[[پرونده:مسجد الاقصی2.jpg|بندانگشتی|]]
برخی مورخان بیش از بیست نام برای مسجدالاقصی برشمرده‌اند. <ref>فتح الباری، ابن حجر، ج3، ص53؛ المعالم الاثیرة، ص84.</ref>منشا این تعدد اسامی را می‌توان در تقدس این مکان برای ادیان مختلف، و وقایع گوناگون رخ داده در این مسجد دانست. در [[قرآن کریم]]، دو نام {{قلم رنگ|سبز|﴿الْمَسْجِدِ الْاَقْصَـی﴾}} (اسراء:1)و {{قلم رنگ|سبز|﴿رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعِینٍ﴾}}؛ «سرزمین مرتفع و دارای امنیت و آب جاری...»(مؤمنون:50) برای این مسجد ذکر شده است. اسامی این مسجد عبارت‌اند از:
مسجد الاقصی در جنوب قبة الصخره در بیت المقدس است<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، «مسجد الاقصی»، ج۲، ص۲۰۵۲-۲۰۵۳.</ref> و اولین قبله مسلمانان بود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج، ص۳۳۱؛ حمیدی، تاریخ اورشلیم، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۳.</ref> این مسجد در کنار مسجد الحرام، مسجد النبی<ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۴.</ref> و مسجد کوفه، از مساجد بافضیلت دانسته شده<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹.</ref> و بر اساس آیات قرآن و روایات، محل عروج پیامبر اسلام(ص) در شب معراج بود.<ref>الکامل فی التاریخ، ج2، ص52؛ الیقین، سید بن طاووس، تحقیق: انصاری، ص295.</ref> به گفته پیامبر، مسجدالاقصی از مکان‌های برگزیده است.<ref>التفسیر المنسوب الی الامام الحسن العسکری(ع)‏، ص661.</ref>


* مسجدالاقصی؛ در وجه  نامیده شدن این مسجد به «اقصی» چنین گفته‌اند:
بنابر آنچه در منابع آمده، سازندگان مسجدالاقصی را می‌توان ملائکه، حضرت آدم(ع) و فرزندان آدم یا برخی انبیای الهی دانست<ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref> و در میان ادیان ابراهیمی نیز مورد احترام است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۵۷؛ دائرة المعارف قرآن، «بیت المقدس»، ج۱، ص۵۸۲.</ref>
مسافت زیاد این مسجد با [[کعبه]]،<ref>فتح الباري، ج6، ص291.</ref> [[مسجدالحرام]]، اعراب، اهل مکه یا [[رسول خدا(ص)]]، موجب نامیده شدن این مسجد به "الاقصی" بوده است. <ref>سبل الهدي و الرشاد، ج3، ص17؛ امتاع الاسماع، ج8، ص196؛ سبل الهدي و الرشاد، ج3، ص17.</ref>
 
* مسجد ایلیا؛ <ref>فتح الباری، ج3، ص53؛ معجم البلدان، ج1، ص375.</ref>
مسجدالاقصی (به‌معنای دورترین مسجد)، مشهورترین نام این مسجد است که در آیه اول سوره اسراء بدان اشاره شده<ref>جمعة سلامة، دلیل المسجد الأقصی المبارک، ۲۰۱۶م، ص۳۳.</ref> و برخی مورخان بیش از بیست نام برای آن برشمرده‌اند.<ref>فتح الباری، ابن حجر، ج۳، ص۵۳؛ المعالم الاثیرة، ص۸۴.</ref>
 
گفته شده علت نامیدن این مسجد به «اقصی»، مسافت زیاد آن با کعبه،<ref>فتح الباری، ابن حجر، ج۶، ص۲۹۱.</ref> مسجدالحرام، اعراب، اهل مکه یا رسول خدا(ص) بوده است.<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۱۷؛ امتاع الاسماع، ج۸، ص۱۹۶؛ سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۱۷.</ref> برخی نیز وجود این مسجد در بیت المقدس را ساخته حکومت بنی امیه به قصد معتبرسازی منطقه شام دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: «دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، «مسجد الاقصی»، ج۲، ص۲۰۵۳.»</ref>
==فضیلت مسجدالاقصی==
در منابع حدیثی [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، روایاتی از پیامبر اسلام(ص) درباره فضیلت مسجدالاقصی نقل شده است. برخی از این احادیث عبارتند از:
* گناهان کسی که پس از حج‌گزاری، موفق به نماز خواندن در مسجدالنبی و مسجدالاقصی در همان سال شود، بخشیده می‌شود.<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج3، ص110.</ref>
* بهشت بر کسی که از مسجدالاقصی برای [[حج]] یا [[عمره]] [[احرام]] ببندد، واجب می‌شود.<ref>الانتصار، ص235؛ المعجم الاوسط، الطبرانی، ج6، ص319.</ref>
* گناهان کسی که به قصد نماز در مسجدالاقصی از خانه‌اش خارج شود، بخشیده می‌شود.<ref>سنن النسائی، ج4، ص512.</ref>
* بدن حضرت آدم(ع)، از خاک بیت‌المقدس آفریده شده است.<ref>روضة الواعظین، ص647.</ref>
* بیت‌المقدس محل نزول [[ملائکه]] بر بنی‌اسرائیل است.<ref>روضة الواعظین، ص647.</ref>
* در مسجدالاقصی درخواستی از خداوند نمی‌شود، مگر آنکه اجابت می‌شود.<ref>معجم البلدان‏، ج5، ص167؛ البلدان، ص147 و 148.</ref>
 
==مسجدالاقصی در قرآن==
{{اصلی|مسجدالاقصی در قرآن}}
مسجدالاقصی از معدود اماکن و مشاهدی است که در قرآن کریم به دفعات از آن یاد شده است. از عوامل اهمیت یافتن مسجدالاقصی در قرآن را معراج پیامبر اسلام(ع) و نیز پیوند تاریخی این مسجد با ادیان الهی؛ به ‌ویژه انبیا و اولیای بنی‌اسرائیل دانسته‌اند. از جمله این آیات، آیه اول سوره اسراء (معراج پیامبر از مسجد الاقصی)<ref>المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۷.</ref> و آیه ۴۳ سوره آل عمران (عبادات حضرت مریم(س) در مسجدالاقصی) است.<ref>تفسیر مقاتل بن سلیمان، ج1، ص276.</ref>
 
به نوشته علامه طباطبایی در المیزان، مراد از مسجد الاقصى در آیه اول سوره اسراء به قرينه جمله‌(الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ)، بيت المقدس است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۷.</ref>
 
==نام‌های مسجدالاقصی==
مسجدالاقصی مشهورترین نام این مسجد است و برخی مورخان بیش از بیست نام برای آن برشمرده‌اند.<ref>فتح الباری، ابن حجر، ج۳، ص۵۳؛ المعالم الاثیرة، ص۸۴.</ref> برخی نام‌های این مسجد عبارت‌اند از:
* مسجد ایلیا؛<ref>فتح الباری، ج3، ص53؛ معجم البلدان، ج1، ص375.</ref>


* بیت‌‌المَقدِس؛<ref>اسدالغابة، ابن اثیر جزری، ج6، ص284؛ اخبار مکة، ازرقی، ج2، ص64.</ref>
* بیت‌‌المَقدِس؛<ref>اسدالغابة، ابن اثیر جزری، ج6، ص284؛ اخبار مکة، ازرقی، ج2، ص64.</ref>
خط ۶۹: خط ۸۹:
* صلعون؛<ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref>
* صلعون؛<ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref>


* اُوری شَلم (اُوری سَلم)، کوره الیاء، مصرث، بابُوس (بابُوش)،  کورشیلاء، فُسط مصر، اَرض محشر و منشر، المحفوظه، مفرقّه و مدینة الجنه.<ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref>
* اُوری شَلم (اُوری سَلم).<ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref>
==بنیان‌گذاران مسجدالاقصی==
قدمت و گستره زمانی، همچنین جایگاه اجتماعی و مذهبی مسجدالاقصی نزد اقوام، نژادها، ادیان و مذاهب مختلف، باعث شده است که نه ‌تنها در موضوع نام‌گذاری، بلکه در موضوع بنیان‌گذاران این مسجد نیز نظر‌های مختلفی ارائه شود. [[محمد بن یوسف صالحی شامی]] (م942ق) در کتاب خود، مجموعه‌ای از اسامی را به عنوان بنیان‌گذاران مسجدالاقصی برشمرده است. <ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref> با تکیه بر کتاب وی و سایر منابع، سازندگان مسجدالاقصی را می‌توان این چنین نام برد:


* [[ملائکه خداوند]]؛ <ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref>
==تاریخچه بنا==
درباره بنیان‌گذاران مسجدالاقصی نظر‌های مختلفی ارائه شده است:
* [[ملائکه خداوند]]؛ در برخی روایات به بنا شدن این مسجد توسط ملائکه اشاره شده است.<ref>المعالم الاثیرة، ص۶۳.</ref>


* [[حضرت آدم]]؛ برخی معتقدند پس از آنکه [[حضرت آدم(ع)]] به سوی کعبه نماز ‌گزارد، مامور شد بیت‌‌المقدس را قبله‌گاه خود سازد. ازاین‌رو در آنجا مسجدی بنا کرد تا قبله‌گاه خود و گروهی از اعقابش باشد. <ref>المعالم الاثیرة، ص84.</ref>
* [[حضرت آدم]] و فرزندانش؛ برخی معتقدند پس از آنکه [[حضرت آدم(ع)]] به سوی کعبه نماز ‌گزارد، مأمور شد بیت‌‌المقدس را قبله‌گاه خود سازد. ازاین‌رو در آنجا مسجدی بنا کرد تا قبله‌گاه خود و همراهانش باشد.<ref>المعالم الاثیرة، ص۶۳.</ref> همچنین برخی ساخته شدن مسجدالحرام و مسجدالاقصی به دست فرزندان آدم(ع) و تجدید بنا شدن آنها از سوی [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت سلیمان(ع)]] را محتمل دانسته‌اند.<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.</ref>


* فرزندان حضرت آدم؛ [[ابن جوزی]] و [[قرطبی]]، ساخته شدن مسجدالحرام و مسجدالاقصی به دست فرزندان آدم(ع) و تجدید بنا شدن آنها از سوی [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت سلیمان(ع)]] را محتمل دانسته‌اند. <ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.</ref>
* فرزندان [[حضرت نوح(ع)]]؛ بعضی معتقدند بنیان‌گذار مسجدالاقصی، فرزندان نوح (سام و ایلیا) بودند و حضرت داوود و سلیمان آن را توسعه دادند.<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.</ref>
* [[حضرت یعقوب(ع)]]؛ برخی معتقدند حضرت یعقوب اولین سازنده مسجد الاقصی است و پس از او به دست [[حضرت داوود(ع)]] و [[حضرت سلیمان(ع)]] تعمیر و بازسازی شد.<ref>البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۳۹۸.</ref>


* [[سام بن نوح]]؛ <ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.</ref>
* حضرت داوود(ع) و فرزندش حضرت سلیمان(ع)؛<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، صص144 و 145؛ الانساب، ج12، ص390.</ref> بخشی از بنا در سنین پیری حضرت داوود(ع) ساخته شده و در زمان فرزندش تکمیل گردید.<ref>.حمیدی، تاریخ اورشلیم، 1381ش، ص76ـ78.</ref>


* ایلیا؛ گروهی معتقدند که بنیان‌گذار مسجدالاقصی، [[ایلیا بن ارم بن نوح]] (ع) بود و حضرت داوود و سلیمان توسعه‌دهندگان آن بودند. <ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.</ref>
به نوشته کتاب المعالم الاثیره فی السنة و السیره، بیشتر این نظرات قابل جمع بوده و تعارضی با یکدیگر ندارند؛ چرا که فاصله زمانی هر کدام از این بنیان‌گذاران، فرض تجدید بنای مسجد به دستان آنها را محتمل می‌کند.<ref>المعالم الاثیرة، ص63.</ref>
===توسعه مسجدالاقصی پس از اسلام===
پس از فتح بیت‌‌المقدس به‌ دستور خلیفه دوم، تغییراتی در مسجد الاقصی صورت گرفته و ساختمان مسجد در دوره‌های مختلف تعمیر و بازسازی شده است:


* [[حضرت یعقوب(ع)]]؛<ref>اخبار مکة، ج2، ص64.</ref>
* نخستین خلفایی که به توسعه و آبادانی مسجد الاقصی و [[مسجد قبة ‌الصخره]] همت گماشتند، عبدالملک بن مروان و فرزندش [[ولید بن عبدالملک]]، در نیمه دوم قرن اول هجری بودند.<ref>احسن التقاسیم، ج1، ص236.</ref>
* در سال 90ق نیز برخی از حکمرانان مصر، کمک‌‌هایی به تزیین و تجدید بنای این مساجد کردند.
* در سال‌‌های 130 تا 407ق در بیت‌‌المقدس، خساراتی به مسجدالاقصی وارد آمد که توسط حاکمان مختلف عباسی و فاطمی تجدید بنا و تعمیر شد.<ref>المعالم الاثیرة، ص66.</ref>
* صلیبیان پس از اشغال بیت‌‌المقدس در سال ۵۸۳ق، در قسمت غربی مسجد الاقصی، اقامتگاه‌هایی برای خود ساختند و ملحقاتی مانند انبار غله و دستشویی نیز به مسجد افزودند؛<ref>حمیدی، تاریخ اورشلیم، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۳.</ref> اما پس از بازپس‌گیری مسجد و شهر توسط مسلمانان به فرماندهی صلاح‌الدین ایوبی در سال ۵۸۹ق، وی فرمان داد تا بناها و مشاهد اسلامی شهر به حال نخستین خود بازگردد.<ref>الکامل، ج11، صص550 و 551.</ref> بازسازی، اصلاح و تزیین مسجدالاقصی، تعیین امام جماعت و واعظ برای مسجد الاقصی، اقامه نماز جماعت پنج‌گانه در این مسجد، قرار دادن قرآن‌‌های بسیار در مسجد، تعیین قاریان قرآن و اختصاص دادن مقرری برای آنها و ساخت مدارس و مراکز دینی از نخستین اقدامات فاتحان مسلمان بود.<ref>الکامل، ج11، ص552؛ العبر، تاریخ ابن خلدون، ج4، ص۴۷۲-۴۷۳.</ref>


* [[حضرت داوود(ع)]]؛<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج1، صص144 و 145.</ref>
==ساختمان مسجدالاقصی==
[[پرونده:نمایی از مسجد الاقصی.jpg|بندانگشتی|نمایی از مسجد الاقصی]]
ساختمان مسجد الاقصی مستطیل‌شکل بوده و در جنوب [[قبة الصخره]] قرار دارد. طول این مسجد ۸۰ متر و عرض آن ۵۵ متر است.<ref>موسوعة بيت المقدس و المسجد الأقصی، ج۲، ص۹۴۵؛ تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ص۱۰.</ref>  


* [[حضرت سلیمان(ع)]]؛<ref>الانساب، ج12، ص390.</ref>
برای مسجد الاقصی و سایر مشاهد داخل حرم توصیفاتی ذکر کرده‌اند:


گرچه بنیان‌گذاران پیش‌گفته به لحاظ استناد تاریخی، محل تامل و نظر و در موارد بسیار، متکی به منابع اسطوره‌ای اهل کتاب هستند، اما چنان‌که مؤلف کتاب «[[المعالم الاثیره فی السنة و السیره]]» نیز به آن معتقد است، بیشتر این نظرات قابل جمع بوده و تعارضی با یکدیگر ندارند؛ چراکه فاصله زمانی هر کدام از بنیان‌گذاران پیش‌گفته، فرض تجدید بنای مسجد به دستان ایشان را محتمل می‌کند. <ref>المعالم الاثیرة، ص63.</ref>
* دارای ۷ رواق است؛ یک رواق وسط و از شرق و غرب مسجد نیز دارای رواق است.<ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.</ref>
* دارای ۵۳ ستون از سنگ مرمر و ۴۹ ستون از دیگر سنگ‌ها است.
* ۱۱ در دارد؛ ۷ در سمت شمال، ۲ در سمت غرب، ۱ در هم سمت شرق.
* سمت شمال غربی نیز ایوان بزرگی قرار دارد که نزدیک آن، ایوان زیبایی موسوم به محراب [[زکریا]] واقع شده است.<ref>البدایة و النهایه، ج1، ص162.</ref>
* در سمت شرق نیز مکانی به نام جامع عمر قرار دارد که گفته می‌شود باقی‌مانده مسجدی است که به دستور عمر و پس از فتح بیت المقدس ساخته شد.<ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.</ref>
* در اطراف مسجدالاقصی، نُه رواق، چهار گلدسته<ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.</ref> و نُه گنبد قرار دارد که در دوره‌های مختلف ساخته شده‌‏اند.<ref>البدایة و النهایه، ج1، ص162.</ref> همچنین مسجدالاقصی در عهد [[عبدالملک بن مروان]]، تجدید بنا شد<ref>فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.</ref> که خراج هفت‌ ساله [[مصر]] برای این کار در نظر گرفته شده بود.<ref>روضة الواعظین، ص647؛ معجم البلدان‏، ج5، ص167؛ سبل الهدی و الرشاد، ج1، صص143 و 144.</ref>


==ساختمان مسجدالاقصی==
[[ناصر خسرو]] در‌‌های مسجدالاقصی را نُه در می‌دانست که برخی از آنها عبارت‌اند از: باب النبی، باب العین، باب الحِطه و باب السکینه.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص45.</ref>
[[پرونده:نمایی از مسجد الاقصی.jpg|بندانگشتی|نمایی از مسجد الاقصی]]
 
[[محمد حسن شراب]]، از محققان معاصر، مسجدالاقصی و سایر مشاهد داخل حرم را چنین توصیف می‌کند:
خدمت‌گزاران مسجد از طایفه‌ای به نام «[[اخماس|اَخماس]]» بودند. آنها بردگانی بودند که عبدالملک بن مروان برای نگهداری از مسجدالاقصی گماشته بود. نام‌گذاری آنها به اخماس، بدین دلیل بود که آنها خمس اسیرانی بودند که در جنگ‌ها به دست می‌آمدند. این طایفه، مانند [[بنی‌شیبه]] در [[کعبه]]، عهده‌دار رسیدگی به امور مسجدالاقصی بودند و غیر از ایشان، کسی مجاز به خدمت نبود.<ref>احسن التقاسیم، ج1، ص236.</ref>


مسجدالاقصی در قسمت جنوبی صحن حرم واقع شده و هرگاه کسی از سمت شمال وارد مسجد شود، مقابل خود با رواق بزرگی مواجه می‏‌شود که در زمان [[الملک المعظم عیسی]]، فرمانروای دمشق (634ق)، ساخته شده است که بعدها آن را نوسازی کرده‌‏اند... یک ورودی برای مسجد زنان، واقع در رکن جنوب غربی مسجد، وجود دارد که از دو رواق تشکیل شده است. این دو رواق از سمت غرب، 53 متر امتداد دارند و به جامع مغاربه متصل می‏‌شوند... سمت شمال غربی نیز ایوان بزرگی قرار دارد که نزدیک آن، ایوان زیبایی موسوم به محراب [[زکریا]] واقع شده است... در اطراف مسجدالاقصی، نُه گنبد قرار دارد که در دوره‌های مختلف ساخته شده‌‏اند. <ref>البدایة و النهایه، ج1، ص162.</ref>
=== آتش‌سوزی در ساختمان مسجد الاقصی ===
در ۲۱ آگوست سال ۱۹۶۹م برابر با ۱۳۴۸ش، یک یهودی به نام دنیس مایکل ولیم روهان، مسجد الاقصی را آتش زد.<ref>موسی غوشه، تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ۱۳۹۰ش، ص۱۹.</ref> در این آتش‌سوزی ۱۵۰۰ متر مربع از مسجد در آتش سوخت که منجر به آسیب‌دیدن بخش‌هایی از مسجد؛ همچون محراب زکریا و پایه‌های اصلی گنبد مسجد و فروریختن سقف آن شد. منبر قدیمی مسجد هم که متعلق به سال ۵۸۳ق بود، در این آتش سوخت.<ref>موسی غوشه، تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ۱۳۹۰ش، ص۱۹.</ref>


مسجدالاقصی در عهد [[عبدالملک بن مروان]]، تجدید بنا شد که خراج هفت‌ ساله [[مصر]] برای این کار در نظر گرفته شده بود.<ref>روضة الواعظین، ص647؛ معجم البلدان‏، ج5، ص167؛ سبل الهدی و الرشاد، ج1، صص143 و 144.</ref>
=== معبد سلیمان ===
به عقیده یهودیان، بقایای معبد سلیمان، زیرِ مسجد الاقصی قرار دارد. از این‌رو برخی از آنان برای تخریب مسجد الاقصی و احیای معبد سلیمان تلاش می‌کنند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ص۸۸.</ref> به گفته برخی کارشناسان، حفاری‌های رژیم صهیونیستی سبب ایجاد شکاف‌هایی در دیوارها و زیر پایه‌های مسجدالاقصی شده<ref>«[https://www.aljazeera.net/news/alquds/2016/8/13/%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%81%D8%B1%D9%8A%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%A5%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D9%8A%D9%84%D9%8A%D8%A9-%D8%A3%D8%B3%D9%81%D9%84-%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%AF%D8%B3 الحفريات الإسرائيلية أسفل القدس والأقصى]»</ref> و تهدیدی برای این بنا به شمار می‌رود.<ref>Barghoti, "[https://www.aa.com.tr/en/middle-east/israeli-excavations-threaten-al-aqsa-mosque-experts/1552432# Israeli excavations threaten Al-Aqsa Mosque: Experts]".</ref>


[[ناصر خسرو]] در‌‌های مسجدالاقصی را نه در می‌دانست که مشهور‌ترین آنها عبارت‌اند از: باب النبی، باب العین، باب الحِطه و باب السکینه.
همچنین عده‌ای از مسیحیان، معتقدند شرط ظهور مسیح، ویرانی مسجد الاقصی و ساخت معبد سوم سلیمان به‌جای آن است<ref>[https://www.yjc.ir/fa/news/4952500 «آتش زدن مسجدالاقصی اقدامی برای سنجش غیرت دینی مسلمانان بود»]، باشگاه خبرنگاران جوان.</ref> و به همین سبب، از ورود مسلمانان به مسجد الاقصی جلوگیری می‌شود.<ref>[https://www.presstv.com/Detail/2016/08/16/480271/Israel-Third-Temple-Aqsa-Dome-of-Rock-Temple-Mount «گزارش: اسرائیل آمادۀ تخریب مسجدالاقصی و ساخت «سومین معبد» می‌شود»]، سایت پرس‌تی‌وی.</ref>


خدمت‌گزاران مسجد از طایفه‌ای به نام «[[اخماس|اَخماس]]» بودند. آنها بردگانی بودند که عبدالملک بن مروان برای نگهداری از مسجدالاقصی گماشته بود. نام‌گذاری آنها به اخماس، بدین دلیل بود که آنها خمس اسیرانی بودند که در جنگ‌ها به دست می‌آمدند. این طایفه، مانند [[بنی‌شیبه]] در [[کعبه]]، عهده‌دار رسیدگی به امور مسجدالاقصی بودند و غیر از ایشان، کسی مجاز به خدمت نبود. <ref>احسن التقاسیم، ج1، ص236.</ref>
==مشاهد و آثار مسجدالاقصی==
==مشاهد و آثار مسجدالاقصی==
[[پرونده:محراب زکریا در مسجد الاقصی.jpg|بندانگشتی|محراب زکریای پیامبر در مسجد الاقصی]]
[[پرونده:محراب زکریا در مسجد الاقصی.jpg|بندانگشتی|محراب زکریای پیامبر در مسجد الاقصی]]
صرف نظر از مقام‌ها و مشاهدی که پیرامون مسجد واقع‌اند، خود مسجدالاقصی نیز دارای آثار و یادگار‌های انبیا: و اولیای الهی و برخی از دولت‌مردان است. مقام‌‌های موجود در مسجدالاقصی عبارت‌اند از:
صرف نظر از مقام‌ها و مشاهدی که پیرامون مسجد واقع‌اند، خود مسجدالاقصی نیز دارای آثار و یادگار‌های انبیا، اولیای الهی و برخی از دولت‌مردان است. مقام‌‌های موجود در مسجدالاقصی عبارت‌اند از:


* [[مقام جبرئیل]]؛<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص45.</ref>
* مقام جبرئیل؛<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص45.</ref>


* [[محراب حضرت خضر]]؛ <ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص45.</ref>
* [[محراب حضرت خضر]]؛<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص45.</ref>


* [[محراب حضرت زکریا]]؛ <ref>آثار البلاد و اخبار العباد، ص218.</ref>
* [[محراب حضرت زکریا]]؛ این محراب در کنار ایوان کوچکی در شمال مقام اربعین قرار گرفته و ابعاد آن ۶م در ۸م است.<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، ص218.</ref> گفته شده این محراب، همان است که در آیه ۳۷ سوره آل عمران آمده است؛ حضرت زکریا(ع)، مریم(س) را در آن مشغول به عبادت می‌دید و در کنار مریم غذاهای بهشتی بود.<ref>اطلس معالم المسجد الأقصی، ص۱۶۶.</ref>


* [[محراب حضرت مریم]]؛ <ref>آثار البلاد و اخبار العباد، ص218.</ref>
* [[محراب حضرت مریم]]؛<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، ص218.</ref> در جنوب شرقی مسجدالاقصی، معروف به مصلای مروانی،<ref>موسی غوشه، تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ۱۳۹۰ش، ص۳۲.</ref> قرار دارد.


* [[محراب حضرت داوود]]؛ موضعی است تراشیده شده از سنگ در ساحت شمالی مسجد. <ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>
* [[محراب حضرت داوود]]؛ موضعی است تراشیده شده از سنگ در ساحت شمالی مسجد.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>


* [[مقام سلیمان]]؛ در نزدیکی محراب [[حضرت داوود(ع)]]، سکویی از سنگ قرار دارد که گفته می‌شود هنگام ساخت مسجد، کرسی حضرت سلیمان(ع) بوده است. <ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>
* [[مقام سلیمان]]؛ در نزدیکی محراب [[حضرت داوود(ع)]]، سکویی از سنگ قرار دارد که گفته می‌شود هنگام ساخت مسجد، کرسی حضرت سلیمان(ع) بوده است.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>


* جایگاه‌‌های نمل، نور، کعبه و صراط: این جایگاه‌ها در شبستان پراکنده‌اند. <ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>
* جایگاه‌‌های نمل، نور، کعبه و صراط: این جایگاه‌ها در شبستان پراکنده‌اند.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>


* [[عصای آبنوس]]؛ [[یاقوت حموی]] (م626ق) و [[زکریا بن محمد قزوینی]] (م682ق) از عصایی نام می‌برند که به ‌دست حضرت سلیمان(ع) در گوشه مسجد نصب شد و هر کس به غیر از انبیا، اولیا و فرزندان ایشان آن را لمس کند، دستش را خواهد سوزاند. <ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>
* [[عصای آبنوس]]؛ [[یاقوت حموی]] (م626ق) و [[زکریا بن محمد قزوینی]] (م682ق) از عصایی نام می‌برند که به ‌دست حضرت سلیمان(ع) در گوشه مسجد نصب شد و هر کس به غیر از انبیا، اولیا و فرزندان ایشان آن را لمس کند، دستش را خواهد سوزاند.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص44.</ref>


* [[مقام تابوت سکینه]]؛ مسجدی در دهلیز باب السکینه واقع است که دارای محراب‌‌های متعدد است و [[تابوت سکینه]]، که در قرآن نیز از آن یاد شده، در آن نگهداری می‌شود. ناصر خسرو از بسته بودن همیشگی درِ این مسجد خبر داده است. <ref>سفرنامه ناصرخسرو، صص55 و 56.</ref>
* [[مقام تابوت سکینه]]؛ مسجدی در دهلیز باب السکینه واقع است که دارای محراب‌‌های متعدد است و [[تابوت سکینه]]، که در قرآن نیز از آن یاد شده، در آن نگهداری می‌شود. ناصر خسرو از بسته بودن همیشگی درِ این مسجد خبر داده است.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، صص55 و 56.</ref>


* [[مقام مهد حضرت عیسی]]؛ زیر مسجدالاقصی، اتاقکی قرار دارد که گفته می‌شود محل نگهداری حضرت عیسی(ع) بوده است.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، صص55 و 56.</ref>
* [[مقام مهد حضرت عیسی]]؛ زیر مسجدالاقصی، اتاقکی قرار دارد که گفته می‌شود محل نگهداری حضرت عیسی(ع) بوده است.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، صص55 و 56.</ref>


* [[مقام رسول گرامی اسلام(ص)]]؛ <ref>احسن التقاسیم، ج1، ص238.</ref>
* [[مقام رسول گرامی اسلام(ص)]]؛<ref>احسن التقاسیم، ج1، ص238.</ref>
 
* [[مقام حمزة بن عبدالمطلب]]؛ نزدیکی باب النبی، در ابعاد سپری بزرگ، نقشی بر دیوار سنگی حک شده است. عامه مردم معتقدند که این نقش، اثر سپر [[حمزة بن عبدالمطلب]] است که هنگام تکیه دادن بر این دیوار نقش بسته است. <ref>معجم البلدان‏، ج5، ص168؛ آثار البلاد و اخبار العباد، ص216.</ref> این در حالی است که با توجه به شهادت حمزه در سال 3 هجری، نمی‌توان به گزارشی مبنی بر حضور وی در مسجدالاقصی دست یافت.
 
* [[محراب خلفا]]؛ ناصر خسرو (م481ق) نیز به دو محراب در سمت چپ و راست محراب اصلی شبستان اشاره کرده است که به ترتیب منسوب به [[خلیفه دوم]] و [[معاویة ابن ابی‌سفیان]] هستند. <ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص48.</ref>
 
با مقایسه توصیف‌هایی که از مسجدالاقصی در ادوار مختلف تاریخی ارائه شده است، می‌توان ساختمان این مسجد را بنایی با اصالت تاریخی و تطور ظاهری دانست؛ به‌طوری‌که برخی از نقش‌ها و بناها بر اساس تلاش دولتمردان برای به یادگار گذاشتن اثری از خود، در این مسجد به ‌جا مانده است<ref>الاشارات الی معرفة الزیارات‏، ص33.</ref> و برخی ریشه در اسطوره‌ها، داستان‌ها و در مستند‌ترین حالت، مبتنی بر منابع اهل کتاب و اسرائیلیات است. تقدس این اماکن نزد اهل کتاب و پیشینه و چینش جمعیتی شهر، که متشکل از مسلمانان، یهودیان و مسیحیان است، از عوامل مهم چنین تاریخ‌سازی‌هایی دانسته می‌شود.
==مسجدالاقصی در عهد اسلامی==
در دوره اسلامی، پس از فتح بیت‌‌المقدس به‌ دستور خلیفه دوم، نخستین خلفایی که به توسعه و آبادانی مسجدالاقصی و [[مسجد قبة ‌الصخره]] همت گماشتند، عبدالملک بن مروان و فرزندش [[ولید بن عبدالملک]]، در نیمه دوم قرن اول هجری، بودند. <ref>احسن التقاسیم، ج1، ص236.</ref>در سال 90ق نیز برخی از حکمرانان مصر، کمک‌‌های شایانی به تزیین و تجدید بنای حرم شریف کردند.
 
در پی زلزله‌هایی که در سال‌‌های 130 و 158ق در بیت‌‌المقدس رخ داد و خساراتی بر ابنیه حرم شریف به وجود آورد، برخی از بنا‌های حرم شریف، از جمله مسجدالاقصی و مسجد قبة ‌الصخره، در سال‌‌های 169ق (عهد [[مهدی عباسی]]) و 216ق (عهد [[مامون عباسی]])، تجدید بنا و تعمیر شدند.
 
از دیگر بلا‌های طبیعی، زلزله سال 407ق بود که منجر به تخریب مسجد قبة ‌الصخره شد و [[الظاهر لدین الله فاطمی]] را بر آن داشت که در سال 413ق، اقداماتی برای تعمیر و تجدید بنای مشاهد حرم شریف صورت دهد. <ref>المعالم الاثیرة، ص66.</ref>
 
پس از اشغال بیت‌‌المقدس به‌ دست صلیبیان، تغییرات بنیادینی در مسجدالاقصی ایجاد شد؛ به نحوی که طایفه «داویه» در قسمت غربی مسجدالاقصی، اقامتگاه‌هایی برای خود ساختند و ملحقاتی چون انبار غله، دستشویی و... نیز برای آن بنا نهادند. مسجدالاقصی به دلیل احترام ویژ‌ه‌ای که برای مسلمانان داشت، به حربه‌ای برای صلیبیان تبدیل شده بود؛ به‌طوری‌که پس از قریب به یک قرن که مسلمانان درصدد بازپس‌گیری بیت‌‌المقدس و مسجدالاقصی برآمدند، صلیبیان، پس از آنکه شکست خود را قطعی دانستند، با تهدید مسلمانان مبنی بر تخریب مسجدالاقصی و سایر مشاهد، مسلمانان را وادار به پذیرش صلح کردند. <ref>الکامل، ج11، ص549.</ref>
 
پس از بازپس‌گیری مسجد و شهر توسط مسلمانان، [[صلاح‌الدین ایوبی]] فرمان داد تا بناها و مشاهد اسلامی شهر به حال نخستین خود بازگردد. <ref>الکامل، ج11، صص550 و 551.</ref> بازسازی، اصلاح و تزیین مسجدالاقصی تا مدتی ادامه داشت. آنچه بیش از بنا و عمارت، دستخوش تغییر و دگرگونی شده بود، مناسک و مراسم دینی حرم شریف بود. ازاین‌رو از نخستین اقدامات فاتحان مسلمان، تعیین امام جماعت و واعظ برای مسجدالاقصی، و اقامه نماز جماعت پنج‌گانه در حرم شریف بود. <ref>العبر تاریخ ابن خلدون، ج4، ص472.</ref> از دیگر اقدامات فاتحان مسجدالاقصی در بازگرداندن گفتمان اسلامی، قرار دادن قرآن‌‌های بسیار در مسجد، تعیین قاریان قرآن مسجدالاقصی و اختصاص دادن مقرری برای آنها، <ref>الکامل، ج11، ص552؛ العبر، تاریخ ابن خلدون، ج4، ص473.</ref> و ساخت مدارس و مراکز دینی بود. <ref>العبر، تاریخ ابن خلدون، ج4، ص473.</ref>
==تاثیرات فرهنگی و سیاسی==
تاریخ سیاسی و اجتماعی مسجدالاقصی در دوره اسلامی، دارای اهمیت بسزایی است. برخی از موضوعات تاثیرگذار تاریخی این مسجد عبارت‌اند از: آزموده شدن مسلمانان نخستین به واسطه تردید در اسراء پیامبر اسلام(ص) از مسجدالحرام به مسجدالاقصی؛ سرزنش شدن مسلمانان از سوی یهودیان مدینه، به دلیل قبله قرار دادن قبله‌گاه یهودیان؛ رقابت مدعیان خلافت اسلامی و بعدها مسلمانان، یهودیان و مسیحیان در تسلط بر بیت‌المقدس؛ نمادسازی یا محو آثار تمدنی با انگیزه‌‌های دینی و مذهبی؛ مهاجرت‌ها و ترکیب جمعیتی اقلیت‌‌های دینی در این شهر و....
 
در سده‌‌های نخست اسلامی، اشراف بر حرمین در [[حجاز]] و حرم شریف در بیت‌‌المقدس، بیانگر شایستگی خلفا برای زعامت مسلمانان و صیانت از حدود و ثغور اسلامی دانسته می‌شد. <ref>البدایة و النهایه، ج6، ص250.</ref> این اهمیت زمانی شدت می‌یافت که مدعیان جدیدی برای عهده‌داری خلافت، ظهور می‌کردند. در این زمان بود که خطبه خواندن به نام هر کدام از مدعیان خلافت، در مسجدالحرام، مسجدالنبی و مسجدالاقصی، نقش مهمی در تقویت جایگاه اجتماعی و سیاسی ایشان داشت. ازاین‌رو در سده‌‌های نخستین، خلفا با تهدید و سلطه نظامی و پس از آن با امتیاز دادن به بزرگان و حاکمان محلی، سعی در جلب حمایت این سه شهر داشتند. ترتیب اولویت این سه مسجد، در منابع و متون دینی بر اساس اهمیت و جایگاه دینی‌شان است. بر این اساس مسجدالحرام در رتبه نخست، مسجدالنبی در رتبه دوم و مسجدالاقصی در رتبه سوم قرار دارد.
 
از دیگر عوامل تاثیرگذار در جایگاه سیاسی و اجتماعی این سه مسجد، محرک‌‌های سیاسی داخلی و خارجی بود؛ برای نمونه با تصرف شهر [[مکه]] و [[مدینه]] و در پی آن مسجدالحرام و مسجدالنبی، به ‌دست [[عبدالله بن زبیر]]، خلفای اموی سعی بسیاری در پررنگ کردن جایگاه مسجدالاقصی انجام دادند و فضایل مسجدالاقصی بیش از هر زمان دیگری مورد تاکید خلافت اموی و وابستگان آنها قرار گرفت؛ به‌طوری‌که در مقاطعی زیارت مسجدالاقصی را به جای انجام [[مناسک حج]] توصیه می‌کردند.
 
از بُعدی دیگر مسجدالاقصی و حرم شریف، موضوعی مشترک برای جهان اسلام دانسته می‌شد. ازاین‌رو می‌توان آن را در موارد متعددی، عامل تعامل و همگرایی نخبگان و دولتمردان اسلامی دانست.
==مسجدالاقصی و آیات قرآن==
مسجدالاقصی از معدود اماکن و مشاهدی است که در قرآن کریم به دفعات از آن یاد شده است. از عوامل اهمیت یافتن مسجدالاقصی در قرآن کریم، پیوند تاریخی‌اش با ادیان الهی، به ‌ویژه انبیا و اولیای بنی‌اسرائیل است. مهم‌ترین آیات قرآن، که به نحوی با مسجدالاقصی مرتبط می‌شوند، عبارت‌اند از:
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿سُبْحانَ الَّذی اَسْری‏ بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمسجدالحرام اِلَی الْمسجدالاقصـی الَّذی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا اِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیر﴾}}؛ «پاک و منزه است خدایی که بنده‌‏اش را در یک شب، از مسجدالحرام به مسجدالاقصی ـ که گرداگردش را پربرکت ساخته‏‌ایم ـ برد تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم؛ چراکه او شنوا و بیناست.»(اسراء:1)
 
این آیه، از جمله آیاتی است که مسجدالاقصی را با تاریخ و آموزه‌‌های اسلامی پیوند می‌دهد. این آیه، تنها به سیر شبانه (اسراء) پیامبر اعظم(ص)، از مسجدالحرام به مسجدالاقصی پرداخته است. این آیه از قرآن کریم از مسجدالاقصی با وصف (بارَکْنا حَوْلَهُ) یاد می‌کند. مبارک چه به معنای «ثبوت خیر الهی در یک چیز» باشد و چه به معنای «زیادت و نمو»،  <ref>سبل الهدی و الرشاد، ج3، ص19.</ref> بیان‌کننده نوعی کثرت نعمت مادی یا معنوی یا هر دو در پیرامون مسجدالاقصی است.<ref>بحار الانوار، علامه مجلسی، ج3، ص106؛ تفسیر مجمع البیان، طبرسی، ج6، ص218.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ سْئَلْ من اَرْسَلْنا من قَبْلِکَ من رُسُلِنا اَ جَعَلْنا من دُونِ الرَّحْمنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ﴾}}؛ «از رسولانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان، معبودانی برای پرستش قرار دادیم؟!»(زخرف:45)
 
این آیه از وقایع رخ‌داده در ماجرای [[معراج]]، در مسجدالاقصی، حکایت می‌کند. در این آیه، پس از اقامه [[نماز جماعت]] توسط پیامبر اعظم(ص)، خداوند به وی فرمان می‌دهد که از رسولان پیش از خود در مورد پروردگارشان سؤال کن! آنان نیز در پاسخ، به وحدانیت خداوند، رسالت پیامبر(ص) و وصایت [[امام علی بن ابی‌طالب(ع)]] شهادت می‌دهند. <ref>الکامل فی التاریخ، ج2، ص52؛ الیقین، سید بن طاووس، تحقیق: انصاری، ص295.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ التِّینِ وَ الزَّیْتُون﴾}}؛ «قسم به انجیر و زیتون (یا: قسم به سرزمین شام و بیت‌المقدس).»(تین:1)
 
نه ‌تنها در منابع تفسیری، بلکه در منابع حدیثی و تاریخی نیز مراد از (الزَّیْتُونِ)،  مسجدالاقصی دانسته شده است. <ref>تفسیر مجمع البیان، ج10، ص393؛ بحار الانوار، ج57، صص203 و 204؛ معجم البلدان، ج1، ص790.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ اسْتَمِعْ یَوْمَ یُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَریب﴾}}؛ «و گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکانی نزدیک ندا می‏‌دهد.»(ق:41)
 
[[فتال نیشابوری]] (م508ق) با استناد به روایتی از [[امام جعفر بن محمد الصادق(ع)]]، مراد از (مَکانٍ قَریب) را صخره بیت‌‌المقدس دانسته است. <ref>روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ترجمه: محمود مهدوی دامغانی‏، ص409.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿یا قَوْمِ ادْخُلُوا الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتی‏ کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلی‏ اَدْبارِکُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرین﴾}}؛ «‌ای قوم! به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته، وارد شوید و به پشت سر خود بازنگردید (و عقب‌گرد نکنید) که زیانکار خواهید بود!»(مائده:21)
 
بسیاری از مفسران از جمله [[ابن عباس]]، معتقدند که مراد از (الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ)،  بیت‌‌المقدس و مسجدالاقصی بوده<ref>التبیان فی تفسیر القرآن، ج3، ص483.</ref> و مؤلف کتاب [[روضة الواعظین]] نیز مراد از {الْاَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ} را بیت‌‌المقدس دانسته است.<ref>روضة الواعظین، ص409.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ مَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ اَنْ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ وَ سَعی‏ فی‏ خَرابِها اُولئِکَ ما کانَ لَهُمْ اَنْ یَدْخُلُوها اِلاَّ خائِفینَ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظیم﴾}}؛ «کیست ستمکارتر از آن کس که از بردن نام خدا در مساجد او جلوگیری کرد و سعی در ویرانی آنها نمود؟ شایسته نیست آنان، جز با ترس و وحشت، وارد این (کانون‌های عبادت) شوند. بهره آنها در دنیا (فقط) رسوایی است و در سرای دیگر، عذاب عظیم (الهی).»(بقره:114)
 
[[محمد بن جریر طبری]] (م310ق) به نقل از مجاهد، مقصود از "مساجد الله" را مسجدالاقصی و مراد از ستمگران را مسیحیان دانسته است؛ <ref>جامع البیان عن تاویل آی القرآن، ج1، ص696.</ref> [[ثعلبی]] (م427ق) نیز با توضیحی بیشتر، مراد از "مساجد الله" را بیت‌‌المقدس و محراب‌های آن بیان کرده است. <ref>الکشف والبیان، ثعلبی، تحقیق: ابی محمد بن عاشور، ج1، ص261.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ قَضَیْنا اِلی‏ بنی‌اسرائیل فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْاَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیراً... فَاِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوؤُا وُجُوهَکُمْ وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَما دَخَلُوهُ اَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِیُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبیر﴾}}؛ «ما به [[بنی‌اسرائیل]] در کتاب ([[تورات]]) اعلام کردیم که دو بار در زمین فساد خواهید کرد و برتری‏جویی بزرگی خواهید نمود.... و هنگامی که وعده دوم فرا رسد، (آن‌چنان دشمن بر شما سخت خواهد گرفت که) آثار غم و‌ اندوه در صورت‌هایتان ظاهر می‌‏شود و داخل مسجدالاقصی می‏‌شوند؛ همان گونه که بار اول وارد شدند و آنچه را زیر سلطه خود می‌‏گیرند، درهم می‏‌کوبند.»(اسراء:4-7)
 
برخی از مفسران مقصود از مسجد در (وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ) را مسجدالاقصی اعلام کرده‌اند. <ref>تفسیر مجمع البیان، ج6، ص223.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَ اُمَّهُ آیَةً وَ آوَیْناهُما اِلی رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعینٍ﴾}}؛ «و ما فرزند مریم (عیسی‏) و مادرش را آیت و نشانه‌ای قرار دادیم و آنها را در سرزمین مرتفعی، که دارای امنیت و آب جاری بود، جای دادیم.»(مؤمنون:50)
 
برخی از مفسران مقصود از (ذاتِ قَرارٍ وَ مَعینٍ) را بیت‌‌المقدس دانسته‌اند. <ref>تفسیر القرآن، عبد‌الرزاق الصنعانی، ج3، ص45؛ تفسیر القرآن العظیم، ج3، ص257.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ اَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ اَنَّی لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ﴾}}؛ «خداوند، او (مریم) را به طرز نیکویی پذیرفت و به طرز شایسته‌‏ای، (نهال وجود) او را رویانید و پرورش داد و کفالت او را به «[[زکریا]]» سپرد. هر زمان زکریا وارد محراب او می‏‌شد، غذای مخصوصی در آنجا می‏‌دید. از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌‏ای؟» گفت: این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی‌حساب روزی می‏‌دهد.»(آل عمران:37)
 
مفسران قرآن کریم در تفسیر این آیه به شرح و توصیف چگونگی ورود [[حضرت مریم(س)]]، به مسجدالاقصی پرداخته‌اند. <ref>تفسیر مقاتل بن سلیمان، ج1، صص271-273؛ مجمع البیان، ج2، صص739 و 740؛ تفسیر کنز الدقائق، ج3، ص79؛ تفسیر مقاتل بن سلیمان، ج1، صص272 و 273.</ref>
 
* {{قلم رنگ|سبز|﴿یَامَرْیَمُ اقْنُتی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِین﴾}}؛ «ای مریم! به شکرانه این نعمت برای پروردگار خود، خضوع کن و سجده به ‌جا آور و با رکوع‏‌کنندگان، رکوع کن!»(آل عمران:43)
 
به عقیده مفسران این آیه ناظر به عبادات حضرت مریم(س) در مسجدالاقصی است. <ref>تفسیر مقاتل بن سلیمان، ج1، ص276.</ref>
==مسجدالاقصی و پیامبر==
 
پیوند مسجدالاقصی با رسالت پیامبر اکرم(ص)، منحصر در ابعاد تاریخی و پیوستگی‌اش با تاریخ انبیا: نیست؛ بلکه می‌توان ابعاد معرفتی و جهان‌بینی گسترد‌ه‌ای برای آن تصویر کرد. ازاین‌رو می‌توان توجه و عنایت پیامبر اسلام(ص) و معارف اسلامی به بیت‌‌المقدس و مسجدالاقصی را از محور‌‌های این جهان‌بینی دانست. شعائر و نمادهایی چون مسجدالاقصی می‌تواند حکایتگر پیوستگی ادیان آسمانی و ترتب زمانی و کمالی آنها ‌باشد.


موضوعاتی چون ماجرای اسراء و معراج، همچنین جایگاه مسجدالاقصی به عنوان نخستین قبله‌گاه مسلمانان، باعث شده است این مسجد، ارتباط بی‌واسطه و وثیقی با آموزه‌‌های اسلامی و دعوت پیامبر اعظم(ص) داشته باشد. این ارتباط از نخستین سال‌های بعثت پیامبر(ص)، شکل گرفته است؛ آن زمانی که حضرت، در [[مسجدالحرام]] یا در خانه اصحاب یا کوه‌‌های اطراف مکه، به عبادت و موعظه می‌پرداخت. توجه به قبله‌گاه، از طبیعی‌ترین مناسک چنین مجالسی بود.
* [[مقام حمزة بن عبدالمطلب]]؛ نزدیکی باب النبی، در ابعاد سپری بزرگ، نقشی بر دیوار سنگی حک شده است. عامه مردم معتقدند که این نقش، اثر سپر [[حمزة بن عبدالمطلب]] است که هنگام تکیه دادن بر این دیوار نقش بسته است.<ref>معجم البلدان‏، ج5، ص168؛ آثار البلاد و اخبار العباد، ص216.</ref> این در حالی است که با توجه به شهادت حمزه در سال 3 هجری، نمی‌توان به گزارشی مبنی بر حضور وی در مسجدالاقصی دست یافت.


احترام و تقدیس مسجدالاقصی، در رتبه‌ای که قبله‌گاه آخرین و کامل‌ترین دین بود و حتی سیر شبانه پیامبر(ص) به مسجدالاقصی، حکایت از توجه فراگیر و جهان‌شمول دعوت اسلامی دارد که همه خداباوران و پیروان ادیان آسمانی را مخاطب خود ساخته است؛ موضوعی که می‌توانست احبار و بزرگان [[اهل کتاب]] و سایر پیروان ادیان الهی، اعم از مسیحی، یهودی و... را به تامل، تفکر و پذیرش آخرین دین رهنمون شود.
* [[محراب خلفا]]؛ ناصر خسرو (م481ق) نیز به دو محراب در سمت چپ و راست محراب اصلی شبستان اشاره کرده است که به ترتیب منسوب به [[خلیفه دوم|عمر بن خطاب]] و [[معاویة ابن ابی‌سفیان]] هستند.<ref>سفرنامه ناصرخسرو، ص48.</ref>
==مسجدالاقصی و اهل بیت==
مسجدالاقصی را نمی‌توان دارای پیوند تاریخی معناداری با [[اهل بیت]] دانست؛ زیرا هیچ‌کدام از امامان شیعه، به جز [[مهدی موعود]]، فرصت حضور در مسجدالاقصی را نیافتند. بیت‌‌المقدس در عهد امویان، تحت سیطره سیاسی و فکری ـ مذهبی [[بنی‌امیه]] بود. ائمه نخستین شیعه، به دلیل در اولویت قرار دادن اصلاحات فکری، سیاسی و اجتماعی، و ائمه بعدی نیز، به دلیل قرار گرفتن در محدودیت‌‌های اجتماعی و سیاسی، کمتر فرصت یافتند به سرزمین‌‌های تازه فتح‌شده اسلامی قدم نهند.


تاریخ و مشاهد بیت‌‌المقدس گواه این مطلب است که این شهر، نسبت به سایر سرزمین‌‌های اسلامی، دارای محرومیت بیشتری بوده است؛ زیرا مناطقی چون [[یمن]]، [[مصر]]، طبرستان، خراسان و حتی مغرب، شاهد حضور علویان و منتسبان به اهل بیت بوده‌اند، اما نمی‌توان اثر چندانی از حضور ائمه، یا حتی منتسبان و بازماندگان اهل بیت در بیت‌‌المقدس یافت.
== جستارهای وابسته ==


تنها گزارشی که بر حضور غیر معمول یکی از ائمه در مسجدالاقصی دلالت دارد، گزارشی است که [[حسین بن حمدان خصیبی]] (م334ق) در کتاب خود آورده است. در این گزارش که [[مفضل بن عمر]] روایتگر آن است، امام جعفر بن محمد الصادق(ع) به اتفاق صفوان (به احتمال [[صفوان جمال]])، شب‌هنگام سفری را آغاز می‌کنند. در این سفر، که ساعاتی از شب به طول انجامید، امام صادق(ع) و صفوان به ترتیب در مسجدالحرام، مسجدالاقصی، [[مسجدالنبی]]، [[طور سیناء]]، [[مرقد امام علی بن ابی‌طالب(ع)]] در [[نجف]] و [[مسجد سهله]] حاضر شده و نماز گزاردند. <ref>الهدایة الکبری، ص92.</ref> این واقعه شباهت‌هایی با گزارش برخی منابع شیعی از اسرای پیامبر(ص) به مسجدالاقصی دارد. <ref>تفسیر القمی، ج2، صص3-5.</ref>
* [[مسجدالاقصی در قرآن]]
==فضایل مسجدالاقصی==
با مطالعه منابع حدیثی و تاریخی شیعی و عامه، فضایل بسیاری برای مسجدالاقصی در کلام پیامبر آمده است. این احادیث، به دلیل اینکه در زمره احادیث فضایل دانسته می‌شوند، کمتر مورد مداقه سندی و محتوایی واقع شده‌اند. لازم به توجه است که بیت‌‌المقدس نیز از اسامی مسجدالاقصی بوده و در بسیاری از روایات، از این مسجد با عنوان بیت‌‌المقدس یاد شده است. از مهم‌ترین احادیث فضایل مسجدالاقصی عبارت‌اند از:


* «مسجدالاقصی از بقاع برگزیده است.» <ref>التفسیر المنسوب الی الامام الحسن العسکری(ع)‏، ص661.</ref>
* «گناهان کسی که به قصد نماز در مسجدالاقصی از خانه‌اش خارج شود، بخشیده می‌شود.» <ref>سنن النسائی، ج4، ص512.</ref>
* «گناهان کسی که پس از حج‌گزاری، موفق به نماز خواندن در مسجدالنبی و مسجدالاقصی در همان سال شود، بخشیده می‌شود.» <ref>سبل الهدی و الرشاد، ج3، ص110.</ref>
* «بهشت بر کسی که از مسجدالاقصی برای [[حج]] یا [[عمره]] [[احرام]] ببندد، واجب می‌شود.» <ref>الانتصار، ص235؛ المعجم الاوسط، الطبرانی، ج6، ص319.</ref>
* «بدن حضرت آدم(ع)، از خاک بیت‌‌المقدس آفریده شده است.»<ref>روضة الواعظین، ص647.</ref>
* «بیت‌المقدس محل نزول [[ملائکه]] بر بنی‌اسرائیل است.» <ref>روضة الواعظین، ص647.</ref>
* «در مسجدالاقصی درخواستی از خداوند نمی‌شود، مگر آنکه اجابت می‌شود.» <ref>معجم البلدان‏، ج5، ص167؛ البلدان، صص 147و 148.</ref>  و ... .
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۲۲۵: خط ۱۷۹:
|پس از لینک = بخش «مسجدالاقصی»،
|پس از لینک = بخش «مسجدالاقصی»،
}}
}}
* '''تفسیر القمی'''، قمی، علی بن ابراهیم،محقق: جزایری، طیب، دار الکتاب قم، 1363ش.
* '''آثار البلاد و اخبار العباد'''، زکریا بن محمد بن محمود القزوینی، ترجمه: جهانگیر میرزا قاجار، تصحیح: میرهاشم محدث.
* '''المعجم الاُوسط'''، طبرانی، سلیمان بن احمد، دار الحرمین للطباعة و النشر و التوزیع، قاهره - مصر، 1415ق.
* '''احسـن التقاسـیم فـی معرفة الاقـالیم'''، ابوعبدالله محمد بن احمد مقدسـی، تـرجمه‌ علینقی‌ منزوی‌، تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران‌، ۱۳۶۱‌ش.
* '''سنن النسایی'''، نسائی، احمد بن علی، ناشر: [بی نا].
* '''اخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار'''، ازرقی، محمد بن عبدالله، محقق: ملحس، رشدی صالح، ناشر: دار الاندلس، بیروت - لبنان، ۱۴۱۶ق.
* '''التفسیر المنسوب الی الامام ابی محمد الحسن بن علی العسکری علیهم السلام'''، حسن بن علی(ع)،  مدرسه الامام المهدی(عج)،  قم - ایران،1409ق.
* '''اسد الغابة فی معرفة الصحابة'''، عز الدین بن الاثیر ابو الحسن علی بن محمد الجزری (م ۶۳۰)، بیروت، دار الفکر، ۱۹۸۹م.
* '''الاشارات الی معرفه الزیارات'''، الهروی، علی بن ابی‌بکر، تحقیق: جانین سوردیل -‌ طومین، ۱۹۵۳م، دمشق: المعهد الفرنسی.
* '''امتاع الاسماع'''، تقي‌الدين احمد بن علي المقريزي، تحقيق: محمد عبد‌الحميد النميسي.
* '''الانساب'''، ابو‌سعید عبد‌الکریم بن محمد بن منصور التمیمی السمعانی، تحقیق: عبد‌الرحمن بن یحیی المعلمی الیمانی.
* '''بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''، علامه مجلسی، تهران، اسلامیة، ۱۳۶۳ش.
* '''البدایة و النهایة'''، ابو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، بیروت، دار الفکر، ۱۹۸۶م.
* '''البلدان'''، ابن الفقیه، احمد بن محمد بن اسحاق الهمذانی، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۹ش.
* '''تاریخ اورشلیم'''، سید جعفر حمیدی، تهران، انتشارات امیر کبیر، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش.
* '''تاریخ مجموعه مسجد الاقصی'''،محمدهاشم موسی غوشه، ترجمه سید شهرام فرهانیان و هودسا عاطفی، قم، نشر ادیان، ۱۳۹۰ش.
* '''التبیان فی تفسیر القرآن'''، محمد بن حسن طوسی (م۴۶۰ق)،  به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
* '''التفسیر المنسوب الی الامام ابی محمد الحسن بن علی العسکری علیهم السلام'''، حسن بن علی(ع)،  مدرسه الامام المهدی(عج)،  قم - ایران،۱۴۰۹ق.
* '''تفسیر القرآن العظیم'''، ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، محقق: عجماوی، محمد فضل،  دار عالم الکتب، ریاض - عربستان،  ۱۴۲۵ق.
* '''تفسیر القمی'''، قمی، علی بن ابراهیم،محقق: جزایری، طیب، دار الکتاب  قم، ۱۳۶۳ش.
* '''تفسیر عبد الرزاق'''، عبد الرزاق بن همام الصنعانی ابو بکر، المحقق: محمود محمد عبده، الناشر: دار الکتب العلمیة،  ۱۴۱۹ق / ۱۹۹۹م.
* '''تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب'''، قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا، محقق: درگاهی، حسین، وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، مؤسسة الطبع و النشر، تهران - ایران، ۱۳۶۷ش.
* '''تفسیر مقاتل بن سلیمان'''، مقاتل بن سلیمان، محقق: شحاته، عبدالله محمود، دار احیاء التراث العربی،  بیروت - لبنان.
* '''تفسیر مقاتل بن سلیمان'''، مقاتل بن سلیمان، محقق: شحاته، عبدالله محمود، دار احیاء التراث العربی،  بیروت - لبنان.
* '''تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب'''، قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا، محقق: درگاهی، حسین، وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، مؤسسة الطبع و النشر، تهران - ایران، 1367ش.
* '''تفسیر نمونه'''، ناصر مكارم شيرازى، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۳۷۴ش.
* '''تفسیر عبد الرزاق'''، عبد الرزاق بن همام الصنعانی ابو بکر، المحقق: محمود محمد عبده، الناشر: دار الکتب العلمیة،  1419ق / 1999م.
* '''تفسیر القرآن العظیم'''، ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، محقق: عجماوی، محمد فضل،  دار عالم الکتب، ریاض - عربستان،  1425ق.
* '''الکشف و البیان عن تفسیر القرآن'''، ثعلبی، احمد بن محمد، محقق: ابن عاشور، ابی محمد، ناشر: دار احیاء التراث العربی، بیروت - لبنان.
* '''جامع البیان فی تفسیر القرآن'''، طبری، محمد بن جریر، ناشر: دار المعرفة، بیروت - لبنان.
* '''جامع البیان فی تفسیر القرآن'''، طبری، محمد بن جریر، ناشر: دار المعرفة، بیروت - لبنان.
* '''المعالم الاثیرة فی السنة و السیرة'''، شراب، محمد محمد حسن، ناشر: دار الشامیة، بیروت - لبنان، 1411ق.
* '''دلیل المسجد الأقصی المبارک'''، یوسف جمعة سلامة، غزة، مرکز قدس نت للدراسات والإعلام والنشر الإلکترونی، ۲۰۱۶م.
* '''اخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار'''، ازرقی، محمد بن عبدالله، محقق: ملحس، رشدی صالح، ناشر: دار الاندلس، بیروت - لبنان، 1416ق.
* '''روضة الواعظین و بصیرة المتعظین'''، محمد بن فتال نیشابوری، ترجمه: محمود مهدوی دامغانی‌، ۱۴۲۳ق.
* '''سبل الهدی و الرشاد'''، محمد بن یوسف صالحی دمشقی، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۴ق.
* '''سفرنامه ناصرخسرو'''، ناصرخسرو، تصحیح: محمد دبیرسیاقی، ۱۳۸۹ش، تهران: زوّار، چاپ ۱۰.
* '''سنن النسایی'''، نسائی، احمد بن علی، ناشر: [بی نا].
* '''العبر، تاریخ ابن خلدون'''، عبدالرحمن، ترجمه، عبدالمجید آیتی، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ه. ش.
* '''فتح الباری شرح صحیح البخاری'''، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، ناشر: دار المعرفة،  بیروت - لبنان.
* '''فتح الباری شرح صحیح البخاری'''، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، ناشر: دار المعرفة،  بیروت - لبنان.
* '''مسالک الابصار فی ممالک الامصار'''، ابن فضل الله عمری، احمد بن یحیی، ناشر: المجمع الثقافی، 1424ق.
* '''الکامل فی التاریخ'''، ابن اثیر جزری، عزالدین، تصحیح: محمد یوسف دقاقه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ه. ق۱۹۹۵/م.
* '''امتاع الاسماع'''، تقي‌الدين احمد بن علي المقريزي، تحقيق: محمد عبد‌الحميد النميسي.
* '''الکشف و البیان عن تفسیر القرآن'''، ثعلبی، احمد بن محمد، محقق: ابن عاشور، ابی محمد، ناشر: دار احیاء التراث العربی، بیروت - لبنان.
* '''اسد الغابة فی معرفة الصحابة'''، عز الدین بن الاثیر ابو الحسن علی بن محمد الجزری (م 6٣٠)،  بیروت، دار الفکر، ١٩٨٩م.
* '''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، فضل بن الحسن الطبرسی (م۵۴۸ق)،  بیروت، دار المعرفه و افست، تهران، ناصر خسرو، ۱۴۰۶ق.
* '''الانساب'''، ابو‌سعید عبد‌الکریم بن محمد بن منصور التمیمی السمعانی، تحقیق: عبد‌الرحمن بن یحیی المعلمی الیمانی.
* '''مسالک الابصار فی ممالک الامصار'''، ابن فضل الله عمری، احمد بن یحیی، ناشر: المجمع الثقافی، ۱۴۲۴ق.
* '''آثار البلاد و اخبار العباد'''، زکریا بن محمد بن محمود القزوینی، ترجمه: جهانگیر میرزا قاجار، تصحیح: میرهاشم محدث.
* '''المعالم الاثیرة فی السنة و السیرة'''، شراب، محمد محمد حسن، ناشر: دار الشامیة، بیروت - لبنان، ۱۴۱۱ق.
* '''سفرنامه ناصرخسرو'''، ناصرخسرو، تصحیح: محمد دبیرسیاقی، 1389ش، تهران: زوّار، چاپ 10.
* '''المعجم الاُوسط'''، طبرانی، سلیمان بن احمد، دار الحرمین للطباعة و النشر و التوزیع، قاهره - مصر، ۱۴۱۵ق.
* '''الاشارات الی معرفه الزیارات'''، الهروی، علی بن ابی‌بکر، تحقیق: جانین سوردیل -‌ طومین، 1953م، دمشق: المعهد الفرنسی.
* '''احسـن التقاسـیم فـی معرفة الاقـالیم'''، ابوعبدالله محمد بن احمد مقدسـی، تـرجمه‌ علینقی‌ منزوی‌، تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران‌، ١٣٦١‌ش.
* '''الکامل فی التاریخ'''، ابن اثیر جزری، عزالدین، تصحیح: محمد یوسف دقاقه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ١4١5ه. ق١٩٩5/م.
* '''بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''، علامه مجلسی، تهران، اسلامیة، ١٣6٣ش.
* '''التبیان فی تفسیر القرآن'''، محمد بن حسن طوسی (م46٠ق)،  به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
* '''سبل الهدی و الرشاد'''، محمد بن یوسف صالحی دمشقی، بیروت، دار الکتب العلمیة، ١4١4ق.
* '''روضة الواعظین و بصیرة المتعظین'''، محمد بن فتال نیشابوری، ترجمه: محمود مهدوی دامغانی‌، ١4٢٣ق.
* '''البلدان'''، ابن الفقیه، احمد بن محمد بن اسحاق الهمذانی، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، ١٣4٩ش.
* '''معجم البلدان'''، یاقوت الحموی، یاقوت بن عبدالله، بیروت: دار صادر.
* '''معجم البلدان'''، یاقوت الحموی، یاقوت بن عبدالله، بیروت: دار صادر.
* '''الهدایه الکبری'''، الخصیبی، حسین بن حمدان، 1423ق/2002م، بیروت: مؤسسه البلاغ.
* '''المیزان فی تفسیرالقرآن'''، سید محمدحسین طباطبایی، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
* '''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، فضل بن الحسن الطبرسی (م54٨ق)،  بیروت، دار المعرفه و افست، تهران، ناصر خسرو، ١4٠6ق.
* '''الهدایه الکبری'''، الخصیبی، حسین بن حمدان، ۱۴۲۳ق/۲۰۰۲م، بیروت: مؤسسه البلاغ.
* '''الیقین'''، سید بن طاووس، تحقیق: انصاری، قم، 1413 ق.
* '''الیقین'''، سید بن طاووس، تحقیق: انصاری، قم، ۱۴۱۳ ق.
* '''البدایة و النهایة'''، ابو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، بیروت، دار الفکر، ١٩٨6م.
 
* '''العبر، تاریخ ابن خلدون'''، عبدالرحمن، ترجمه، عبدالمجید آیتی، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ١٣6٣ه. ش.
{{پایان}}
{{پایان}}
{{مساجد}}
{{مساجد}}
{{مکان‌های مقدس اسلامی}}
{{مکان‌های مقدس اسلامی}}


[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[رده:مسجدهای مهم اسلامی]]
[[رده:مسجدهای مهم اسلامی]]
[[رده:مکان‌های مذهبی فلسطین]]
[[رده:مکان‌های مذهبی فلسطین]]
[[رده:مسجدهای بیت المقدس]]
[[رده:مسجدهای بیت المقدس]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۹

با مسجد صخره اشتباه نشود.
مسجد الاقصی
بیت المقدس
نمای کلی مسجد الاقصی
اطلاعات
مکان فلسطین اشغالی، مرکز شهر بیت‌‌المقدس
پایه‌گذاری در قرن اول قمری

مسجدالاقصی، سومین مسجد مقدس از مسجدهای جهان اسلامی، پس از مسجدالحرام و مسجدالنبی است. این مسجد در شهر بیت‌المقدس قرار دارد که اولین قبله مسلمانان بود.

مسجدالاقصی یا بیت‌المقدس که در منابع بیش از 20 نام برای آن ذکر شده، بر اساس آیات قرآن و روایات، محل عروج پیامبر اسلام(ص) بوده است. بنابر آنچه در منابع آمده، سازندگان مسجدالاقصی را می‌توان ملائکه، حضرت آدم(ع) و فرزندان آدم یا برخی انبیای الهی دانست که فرض تجدید بنای مسجد به دست افراد متاخر، محتمل می‌نماید.

این مسجد که دربردارنده مقام‌ها و مشاهد شریفی همچون مقام جبرئیل، محراب حضرت خضر، محراب حضرت زکریا، محراب حضرت مریم، مقام رسول گرامی اسلام(ص) و ... است، در طول تاریخ بارها تجدید بنا شد، از جمله در عهد عبدالملک بن مروان خلیفه اموی؛ همچنین مسجد در سال 583 هجری قمری توسط صلاح‌الدین ایوبی مرمت شده است.

مسجدالاقصی نزد مسلمانان، یهودیان و مسیحیان محترم است و در احادیث اسلامی در کنار مسجدالحرام و مسجدالنبی از مساجد بافضلیت و بقاع متبرک دانسته شده و همچنین در قرآن مجید در سوره اسراء در آیات مربوط به معراج پیامبر اسلام(ص) از مسجدالاقصی نام برده شده است.

ساختمانی که امروزه مسجدالاقصی خوانده می‌شود، محوطه‌ای حصار کشی شده با وسعت بیش از ۱۴۴۰۰۰ متر مربع است که بناهایی از جمله قبة الصخره، مسجد القِبلی، مسجد الاقصی قدیم، مصلی مروانی، مسجد براق و قبه‌های متعدد دیگر را شامل می‌شود.

معرفی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مسجد الاقصی در جنوب قبة الصخره در بیت المقدس است[۱] و اولین قبله مسلمانان بود.[۲] این مسجد در کنار مسجد الحرام، مسجد النبی[۳] و مسجد کوفه، از مساجد بافضیلت دانسته شده[۴] و بر اساس آیات قرآن و روایات، محل عروج پیامبر اسلام(ص) در شب معراج بود.[۵] به گفته پیامبر، مسجدالاقصی از مکان‌های برگزیده است.[۶]

بنابر آنچه در منابع آمده، سازندگان مسجدالاقصی را می‌توان ملائکه، حضرت آدم(ع) و فرزندان آدم یا برخی انبیای الهی دانست[۷] و در میان ادیان ابراهیمی نیز مورد احترام است.[۸]

مسجدالاقصی (به‌معنای دورترین مسجد)، مشهورترین نام این مسجد است که در آیه اول سوره اسراء بدان اشاره شده[۹] و برخی مورخان بیش از بیست نام برای آن برشمرده‌اند.[۱۰]

گفته شده علت نامیدن این مسجد به «اقصی»، مسافت زیاد آن با کعبه،[۱۱] مسجدالحرام، اعراب، اهل مکه یا رسول خدا(ص) بوده است.[۱۲] برخی نیز وجود این مسجد در بیت المقدس را ساخته حکومت بنی امیه به قصد معتبرسازی منطقه شام دانسته‌اند.[۱۳]

فضیلت مسجدالاقصی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت، روایاتی از پیامبر اسلام(ص) درباره فضیلت مسجدالاقصی نقل شده است. برخی از این احادیث عبارتند از:

  • گناهان کسی که پس از حج‌گزاری، موفق به نماز خواندن در مسجدالنبی و مسجدالاقصی در همان سال شود، بخشیده می‌شود.[۱۴]
  • بهشت بر کسی که از مسجدالاقصی برای حج یا عمره احرام ببندد، واجب می‌شود.[۱۵]
  • گناهان کسی که به قصد نماز در مسجدالاقصی از خانه‌اش خارج شود، بخشیده می‌شود.[۱۶]
  • بدن حضرت آدم(ع)، از خاک بیت‌المقدس آفریده شده است.[۱۷]
  • بیت‌المقدس محل نزول ملائکه بر بنی‌اسرائیل است.[۱۸]
  • در مسجدالاقصی درخواستی از خداوند نمی‌شود، مگر آنکه اجابت می‌شود.[۱۹]

مسجدالاقصی در قرآن[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نوشتار اصلی: مسجدالاقصی در قرآن

مسجدالاقصی از معدود اماکن و مشاهدی است که در قرآن کریم به دفعات از آن یاد شده است. از عوامل اهمیت یافتن مسجدالاقصی در قرآن را معراج پیامبر اسلام(ع) و نیز پیوند تاریخی این مسجد با ادیان الهی؛ به ‌ویژه انبیا و اولیای بنی‌اسرائیل دانسته‌اند. از جمله این آیات، آیه اول سوره اسراء (معراج پیامبر از مسجد الاقصی)[۲۰] و آیه ۴۳ سوره آل عمران (عبادات حضرت مریم(س) در مسجدالاقصی) است.[۲۱]

به نوشته علامه طباطبایی در المیزان، مراد از مسجد الاقصى در آیه اول سوره اسراء به قرينه جمله‌(الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ)، بيت المقدس است.[۲۲]

نام‌های مسجدالاقصی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مسجدالاقصی مشهورترین نام این مسجد است و برخی مورخان بیش از بیست نام برای آن برشمرده‌اند.[۲۳] برخی نام‌های این مسجد عبارت‌اند از:

  • بیت‌‌المَقدِس؛[۲۵]
  • بیت‌المُقدَّس؛[۲۶]
  • اُوری شَلم (اُوری سَلم).[۳۳]

تاریخچه بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

درباره بنیان‌گذاران مسجدالاقصی نظر‌های مختلفی ارائه شده است:

  • حضرت آدم و فرزندانش؛ برخی معتقدند پس از آنکه حضرت آدم(ع) به سوی کعبه نماز ‌گزارد، مأمور شد بیت‌‌المقدس را قبله‌گاه خود سازد. ازاین‌رو در آنجا مسجدی بنا کرد تا قبله‌گاه خود و همراهانش باشد.[۳۵] همچنین برخی ساخته شدن مسجدالحرام و مسجدالاقصی به دست فرزندان آدم(ع) و تجدید بنا شدن آنها از سوی حضرت ابراهیم(ع) و حضرت سلیمان(ع) را محتمل دانسته‌اند.[۳۶]
  • حضرت داوود(ع) و فرزندش حضرت سلیمان(ع)؛[۳۹] بخشی از بنا در سنین پیری حضرت داوود(ع) ساخته شده و در زمان فرزندش تکمیل گردید.[۴۰]

به نوشته کتاب المعالم الاثیره فی السنة و السیره، بیشتر این نظرات قابل جمع بوده و تعارضی با یکدیگر ندارند؛ چرا که فاصله زمانی هر کدام از این بنیان‌گذاران، فرض تجدید بنای مسجد به دستان آنها را محتمل می‌کند.[۴۱]

توسعه مسجدالاقصی پس از اسلام[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پس از فتح بیت‌‌المقدس به‌ دستور خلیفه دوم، تغییراتی در مسجد الاقصی صورت گرفته و ساختمان مسجد در دوره‌های مختلف تعمیر و بازسازی شده است:

  • نخستین خلفایی که به توسعه و آبادانی مسجد الاقصی و مسجد قبة ‌الصخره همت گماشتند، عبدالملک بن مروان و فرزندش ولید بن عبدالملک، در نیمه دوم قرن اول هجری بودند.[۴۲]
  • در سال 90ق نیز برخی از حکمرانان مصر، کمک‌‌هایی به تزیین و تجدید بنای این مساجد کردند.
  • در سال‌‌های 130 تا 407ق در بیت‌‌المقدس، خساراتی به مسجدالاقصی وارد آمد که توسط حاکمان مختلف عباسی و فاطمی تجدید بنا و تعمیر شد.[۴۳]
  • صلیبیان پس از اشغال بیت‌‌المقدس در سال ۵۸۳ق، در قسمت غربی مسجد الاقصی، اقامتگاه‌هایی برای خود ساختند و ملحقاتی مانند انبار غله و دستشویی نیز به مسجد افزودند؛[۴۴] اما پس از بازپس‌گیری مسجد و شهر توسط مسلمانان به فرماندهی صلاح‌الدین ایوبی در سال ۵۸۹ق، وی فرمان داد تا بناها و مشاهد اسلامی شهر به حال نخستین خود بازگردد.[۴۵] بازسازی، اصلاح و تزیین مسجدالاقصی، تعیین امام جماعت و واعظ برای مسجد الاقصی، اقامه نماز جماعت پنج‌گانه در این مسجد، قرار دادن قرآن‌‌های بسیار در مسجد، تعیین قاریان قرآن و اختصاص دادن مقرری برای آنها و ساخت مدارس و مراکز دینی از نخستین اقدامات فاتحان مسلمان بود.[۴۶]

ساختمان مسجدالاقصی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نمایی از مسجد الاقصی

ساختمان مسجد الاقصی مستطیل‌شکل بوده و در جنوب قبة الصخره قرار دارد. طول این مسجد ۸۰ متر و عرض آن ۵۵ متر است.[۴۷]

برای مسجد الاقصی و سایر مشاهد داخل حرم توصیفاتی ذکر کرده‌اند:

  • دارای ۷ رواق است؛ یک رواق وسط و از شرق و غرب مسجد نیز دارای رواق است.[۴۸]
  • دارای ۵۳ ستون از سنگ مرمر و ۴۹ ستون از دیگر سنگ‌ها است.
  • ۱۱ در دارد؛ ۷ در سمت شمال، ۲ در سمت غرب، ۱ در هم سمت شرق.
  • سمت شمال غربی نیز ایوان بزرگی قرار دارد که نزدیک آن، ایوان زیبایی موسوم به محراب زکریا واقع شده است.[۴۹]
  • در سمت شرق نیز مکانی به نام جامع عمر قرار دارد که گفته می‌شود باقی‌مانده مسجدی است که به دستور عمر و پس از فتح بیت المقدس ساخته شد.[۵۰]
  • در اطراف مسجدالاقصی، نُه رواق، چهار گلدسته[۵۱] و نُه گنبد قرار دارد که در دوره‌های مختلف ساخته شده‌‏اند.[۵۲] همچنین مسجدالاقصی در عهد عبدالملک بن مروان، تجدید بنا شد[۵۳] که خراج هفت‌ ساله مصر برای این کار در نظر گرفته شده بود.[۵۴]

ناصر خسرو در‌‌های مسجدالاقصی را نُه در می‌دانست که برخی از آنها عبارت‌اند از: باب النبی، باب العین، باب الحِطه و باب السکینه.[۵۵]

خدمت‌گزاران مسجد از طایفه‌ای به نام «اَخماس» بودند. آنها بردگانی بودند که عبدالملک بن مروان برای نگهداری از مسجدالاقصی گماشته بود. نام‌گذاری آنها به اخماس، بدین دلیل بود که آنها خمس اسیرانی بودند که در جنگ‌ها به دست می‌آمدند. این طایفه، مانند بنی‌شیبه در کعبه، عهده‌دار رسیدگی به امور مسجدالاقصی بودند و غیر از ایشان، کسی مجاز به خدمت نبود.[۵۶]

آتش‌سوزی در ساختمان مسجد الاقصی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در ۲۱ آگوست سال ۱۹۶۹م برابر با ۱۳۴۸ش، یک یهودی به نام دنیس مایکل ولیم روهان، مسجد الاقصی را آتش زد.[۵۷] در این آتش‌سوزی ۱۵۰۰ متر مربع از مسجد در آتش سوخت که منجر به آسیب‌دیدن بخش‌هایی از مسجد؛ همچون محراب زکریا و پایه‌های اصلی گنبد مسجد و فروریختن سقف آن شد. منبر قدیمی مسجد هم که متعلق به سال ۵۸۳ق بود، در این آتش سوخت.[۵۸]

معبد سلیمان[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به عقیده یهودیان، بقایای معبد سلیمان، زیرِ مسجد الاقصی قرار دارد. از این‌رو برخی از آنان برای تخریب مسجد الاقصی و احیای معبد سلیمان تلاش می‌کنند.[۵۹] به گفته برخی کارشناسان، حفاری‌های رژیم صهیونیستی سبب ایجاد شکاف‌هایی در دیوارها و زیر پایه‌های مسجدالاقصی شده[۶۰] و تهدیدی برای این بنا به شمار می‌رود.[۶۱]

همچنین عده‌ای از مسیحیان، معتقدند شرط ظهور مسیح، ویرانی مسجد الاقصی و ساخت معبد سوم سلیمان به‌جای آن است[۶۲] و به همین سبب، از ورود مسلمانان به مسجد الاقصی جلوگیری می‌شود.[۶۳]

مشاهد و آثار مسجدالاقصی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محراب زکریای پیامبر در مسجد الاقصی

صرف نظر از مقام‌ها و مشاهدی که پیرامون مسجد واقع‌اند، خود مسجدالاقصی نیز دارای آثار و یادگار‌های انبیا، اولیای الهی و برخی از دولت‌مردان است. مقام‌‌های موجود در مسجدالاقصی عبارت‌اند از:

  • محراب حضرت زکریا؛ این محراب در کنار ایوان کوچکی در شمال مقام اربعین قرار گرفته و ابعاد آن ۶م در ۸م است.[۶۶] گفته شده این محراب، همان است که در آیه ۳۷ سوره آل عمران آمده است؛ حضرت زکریا(ع)، مریم(س) را در آن مشغول به عبادت می‌دید و در کنار مریم غذاهای بهشتی بود.[۶۷]
  • جایگاه‌‌های نمل، نور، کعبه و صراط: این جایگاه‌ها در شبستان پراکنده‌اند.[۷۲]
  • مقام تابوت سکینه؛ مسجدی در دهلیز باب السکینه واقع است که دارای محراب‌‌های متعدد است و تابوت سکینه، که در قرآن نیز از آن یاد شده، در آن نگهداری می‌شود. ناصر خسرو از بسته بودن همیشگی درِ این مسجد خبر داده است.[۷۴]
  • مقام حمزة بن عبدالمطلب؛ نزدیکی باب النبی، در ابعاد سپری بزرگ، نقشی بر دیوار سنگی حک شده است. عامه مردم معتقدند که این نقش، اثر سپر حمزة بن عبدالمطلب است که هنگام تکیه دادن بر این دیوار نقش بسته است.[۷۷] این در حالی است که با توجه به شهادت حمزه در سال 3 هجری، نمی‌توان به گزارشی مبنی بر حضور وی در مسجدالاقصی دست یافت.

جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ↑ دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، «مسجد الاقصی»، ج۲، ص۲۰۵۲-۲۰۵۳.
  2. ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج، ص۳۳۱؛ حمیدی، تاریخ اورشلیم، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۳.
  3. ↑ فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۴.
  4. ↑ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹.
  5. ↑ الکامل فی التاریخ، ج2، ص52؛ الیقین، سید بن طاووس، تحقیق: انصاری، ص295.
  6. ↑ التفسیر المنسوب الی الامام الحسن العسکری(ع)‏، ص661.
  7. ↑ المعالم الاثیرة، ص84.
  8. ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۵۷؛ دائرة المعارف قرآن، «بیت المقدس»، ج۱، ص۵۸۲.
  9. ↑ جمعة سلامة، دلیل المسجد الأقصی المبارک، ۲۰۱۶م، ص۳۳.
  10. ↑ فتح الباری، ابن حجر، ج۳، ص۵۳؛ المعالم الاثیرة، ص۸۴.
  11. ↑ فتح الباری، ابن حجر، ج۶، ص۲۹۱.
  12. ↑ سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۱۷؛ امتاع الاسماع، ج۸، ص۱۹۶؛ سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۱۷.
  13. ↑ نگاه کنید به: «دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، «مسجد الاقصی»، ج۲، ص۲۰۵۳.»
  14. ↑ سبل الهدی و الرشاد، ج3، ص110.
  15. ↑ الانتصار، ص235؛ المعجم الاوسط، الطبرانی، ج6، ص319.
  16. ↑ سنن النسائی، ج4، ص512.
  17. ↑ روضة الواعظین، ص647.
  18. ↑ روضة الواعظین، ص647.
  19. ↑ معجم البلدان‏، ج5، ص167؛ البلدان، ص147 و 148.
  20. ↑ المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۷.
  21. ↑ تفسیر مقاتل بن سلیمان، ج1، ص276.
  22. ↑ طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۷.
  23. ↑ فتح الباری، ابن حجر، ج۳، ص۵۳؛ المعالم الاثیرة، ص۸۴.
  24. ↑ فتح الباری، ج3، ص53؛ معجم البلدان، ج1، ص375.
  25. ↑ اسدالغابة، ابن اثیر جزری، ج6، ص284؛ اخبار مکة، ازرقی، ج2، ص64.
  26. ↑ معجم البلدان‏، ج5، ص166.
  27. ↑ معجم البلدان‏، ج5، ص167.
  28. ↑ فتح الباری، ج3، ص53.
  29. ↑ معجم البلدان‏، ج5، ص166.
  30. ↑ معجم البلدان‏، ج5، ص166‏؛ فتح الباری، ج3، ص53.
  31. ↑ فتح الباری، ج3، ص53؛ المعالم الاثیرة، ص84.
  32. ↑ المعالم الاثیرة، ص84.
  33. ↑ المعالم الاثیرة، ص84.
  34. ↑ المعالم الاثیرة، ص۶۳.
  35. ↑ المعالم الاثیرة، ص۶۳.
  36. ↑ سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.
  37. ↑ سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص145.
  38. ↑ البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۳۹۸.
  39. ↑ سبل الهدی و الرشاد، ج1، صص144 و 145؛ الانساب، ج12، ص390.
  40. ↑ .حمیدی، تاریخ اورشلیم، 1381ش، ص76ـ78.
  41. ↑ المعالم الاثیرة، ص63.
  42. ↑ احسن التقاسیم، ج1، ص236.
  43. ↑ المعالم الاثیرة، ص66.
  44. ↑ حمیدی، تاریخ اورشلیم، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۳.
  45. ↑ الکامل، ج11، صص550 و 551.
  46. ↑ الکامل، ج11، ص552؛ العبر، تاریخ ابن خلدون، ج4، ص۴۷۲-۴۷۳.
  47. ↑ موسوعة بيت المقدس و المسجد الأقصی، ج۲، ص۹۴۵؛ تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ص۱۰.
  48. ↑ فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.
  49. ↑ البدایة و النهایه، ج1، ص162.
  50. ↑ فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.
  51. ↑ فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.
  52. ↑ البدایة و النهایه، ج1، ص162.
  53. ↑ فرهنگ اعلام جغرافیایی - تاریخی در حدیث و سیره نبوی، ص۸۵.
  54. ↑ روضة الواعظین، ص647؛ معجم البلدان‏، ج5، ص167؛ سبل الهدی و الرشاد، ج1، صص143 و 144.
  55. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص45.
  56. ↑ احسن التقاسیم، ج1، ص236.
  57. ↑ موسی غوشه، تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ۱۳۹۰ش، ص۱۹.
  58. ↑ موسی غوشه، تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ۱۳۹۰ش، ص۱۹.
  59. ↑ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ص۸۸.
  60. ↑ «الحفريات الإسرائيلية أسفل القدس والأقصى»
  61. ↑ Barghoti, "Israeli excavations threaten Al-Aqsa Mosque: Experts".
  62. ↑ «آتش زدن مسجدالاقصی اقدامی برای سنجش غیرت دینی مسلمانان بود»، باشگاه خبرنگاران جوان.
  63. ↑ «گزارش: اسرائیل آمادۀ تخریب مسجدالاقصی و ساخت «سومین معبد» می‌شود»، سایت پرس‌تی‌وی.
  64. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص45.
  65. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص45.
  66. ↑ آثار البلاد و اخبار العباد، ص218.
  67. ↑ اطلس معالم المسجد الأقصی، ص۱۶۶.
  68. ↑ آثار البلاد و اخبار العباد، ص218.
  69. ↑ موسی غوشه، تاریخ مجموعه مسجد الاقصی، ۱۳۹۰ش، ص۳۲.
  70. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص44.
  71. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص44.
  72. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص44.
  73. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص44.
  74. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، صص55 و 56.
  75. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، صص55 و 56.
  76. ↑ احسن التقاسیم، ج1، ص238.
  77. ↑ معجم البلدان‏، ج5، ص168؛ آثار البلاد و اخبار العباد، ص216.
  78. ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ص48.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از کتاب مساجد مهم جهان اسلام، حامد قرائتی، بخش «مسجدالاقصی»، است.
  • آثار البلاد و اخبار العباد، زکریا بن محمد بن محمود القزوینی، ترجمه: جهانگیر میرزا قاجار، تصحیح: میرهاشم محدث.
  • احسـن التقاسـیم فـی معرفة الاقـالیم، ابوعبدالله محمد بن احمد مقدسـی، تـرجمه‌ علینقی‌ منزوی‌، تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران‌، ۱۳۶۱‌ش.
  • اخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمد بن عبدالله، محقق: ملحس، رشدی صالح، ناشر: دار الاندلس، بیروت - لبنان، ۱۴۱۶ق.
  • اسد الغابة فی معرفة الصحابة، عز الدین بن الاثیر ابو الحسن علی بن محمد الجزری (م ۶۳۰)، بیروت، دار الفکر، ۱۹۸۹م.
  • الاشارات الی معرفه الزیارات، الهروی، علی بن ابی‌بکر، تحقیق: جانین سوردیل -‌ طومین، ۱۹۵۳م، دمشق: المعهد الفرنسی.
  • امتاع الاسماع، تقي‌الدين احمد بن علي المقريزي، تحقيق: محمد عبد‌الحميد النميسي.
  • الانساب، ابو‌سعید عبد‌الکریم بن محمد بن منصور التمیمی السمعانی، تحقیق: عبد‌الرحمن بن یحیی المعلمی الیمانی.
  • بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، علامه مجلسی، تهران، اسلامیة، ۱۳۶۳ش.
  • البدایة و النهایة، ابو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، بیروت، دار الفکر، ۱۹۸۶م.
  • البلدان، ابن الفقیه، احمد بن محمد بن اسحاق الهمذانی، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۹ش.
  • تاریخ اورشلیم، سید جعفر حمیدی، تهران، انتشارات امیر کبیر، چاپ دوم، ۱۳۸۱ش.
  • تاریخ مجموعه مسجد الاقصی،محمدهاشم موسی غوشه، ترجمه سید شهرام فرهانیان و هودسا عاطفی، قم، نشر ادیان، ۱۳۹۰ش.
  • التبیان فی تفسیر القرآن، محمد بن حسن طوسی (م۴۶۰ق)، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
  • التفسیر المنسوب الی الامام ابی محمد الحسن بن علی العسکری علیهم السلام، حسن بن علی(ع)، مدرسه الامام المهدی(عج)، قم - ایران،۱۴۰۹ق.
  • تفسیر القرآن العظیم، ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر، محقق: عجماوی، محمد فضل، دار عالم الکتب، ریاض - عربستان، ۱۴۲۵ق.
  • تفسیر القمی، قمی، علی بن ابراهیم،محقق: جزایری، طیب، دار الکتاب قم، ۱۳۶۳ش.
  • تفسیر عبد الرزاق، عبد الرزاق بن همام الصنعانی ابو بکر، المحقق: محمود محمد عبده، الناشر: دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۹ق / ۱۹۹۹م.
  • تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا، محقق: درگاهی، حسین، وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، مؤسسة الطبع و النشر، تهران - ایران، ۱۳۶۷ش.
  • تفسیر مقاتل بن سلیمان، مقاتل بن سلیمان، محقق: شحاته، عبدالله محمود، دار احیاء التراث العربی، بیروت - لبنان.
  • تفسیر نمونه، ناصر مكارم شيرازى، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۳۷۴ش.
  • جامع البیان فی تفسیر القرآن، طبری، محمد بن جریر، ناشر: دار المعرفة، بیروت - لبنان.
  • دلیل المسجد الأقصی المبارک، یوسف جمعة سلامة، غزة، مرکز قدس نت للدراسات والإعلام والنشر الإلکترونی، ۲۰۱۶م.
  • روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، محمد بن فتال نیشابوری، ترجمه: محمود مهدوی دامغانی‌، ۱۴۲۳ق.
  • سبل الهدی و الرشاد، محمد بن یوسف صالحی دمشقی، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۴ق.
  • سفرنامه ناصرخسرو، ناصرخسرو، تصحیح: محمد دبیرسیاقی، ۱۳۸۹ش، تهران: زوّار، چاپ ۱۰.
  • سنن النسایی، نسائی، احمد بن علی، ناشر: [بی نا].
  • العبر، تاریخ ابن خلدون، عبدالرحمن، ترجمه، عبدالمجید آیتی، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ه. ش.
  • فتح الباری شرح صحیح البخاری، ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، ناشر: دار المعرفة، بیروت - لبنان.
  • الکامل فی التاریخ، ابن اثیر جزری، عزالدین، تصحیح: محمد یوسف دقاقه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ه. ق۱۹۹۵/م.
  • الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، ثعلبی، احمد بن محمد، محقق: ابن عاشور، ابی محمد، ناشر: دار احیاء التراث العربی، بیروت - لبنان.
  • مجمع البیان فی تفسیر القرآن، فضل بن الحسن الطبرسی (م۵۴۸ق)، بیروت، دار المعرفه و افست، تهران، ناصر خسرو، ۱۴۰۶ق.
  • مسالک الابصار فی ممالک الامصار، ابن فضل الله عمری، احمد بن یحیی، ناشر: المجمع الثقافی، ۱۴۲۴ق.
  • المعالم الاثیرة فی السنة و السیرة، شراب، محمد محمد حسن، ناشر: دار الشامیة، بیروت - لبنان، ۱۴۱۱ق.
  • المعجم الاُوسط، طبرانی، سلیمان بن احمد، دار الحرمین للطباعة و النشر و التوزیع، قاهره - مصر، ۱۴۱۵ق.
  • معجم البلدان، یاقوت الحموی، یاقوت بن عبدالله، بیروت: دار صادر.
  • المیزان فی تفسیرالقرآن، سید محمدحسین طباطبایی، قم، انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
  • الهدایه الکبری، الخصیبی، حسین بن حمدان، ۱۴۲۳ق/۲۰۰۲م، بیروت: مؤسسه البلاغ.
  • الیقین، سید بن طاووس، تحقیق: انصاری، قم، ۱۴۱۳ ق.
برگرفته از «https://wikihaj.com/index.php?title=مسجد_الاقصی&oldid=59190»