مقبره شریف العلماء: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} ملامحمد آملی مازندرانی معروف به شریف‌ العلماء، از علمای بزرگ...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۱۵]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=E ebrahimi  }}
{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۱۵]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=E ebrahimi  }}


[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی
| عنوان            =مقبره شریف العلماء
| تصویر            =
| اندازه تصویر    =
| بنيانگذار        =
| تأسیس            =
| کاربری          =مقبره، زیارتگاه
| مکان            =کربلا
| نام‌های دیگر      =
| وقایع مرتبط      =
| ظرفیت            =
| وضعیت            =فعال
| مساحت            =
| امکانات          =[[مدرسه شریف العلماء]]
| شماره ثبت        =
| معمار            =
| سبک              =
| بازسازی          =
| وبگاه            =
}}
'''مقبره شریف العلماء'''، متعلق به شریف العلمای مازندرانی بوده و در کنار مدرسه علمیه‌ای به همین نام واقع است.
 
ملامحمد آملی مازندرانی معروف به [[شریف‌ العلماء]]، از علمای بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری است. ایشان از محضر اساتید بزرگی همچون [[سیدعلی طباطبایی]] معروف به صاحب ریاض و [[سیدمحمد مجاهد]] بهره برده است. از برجسته‌ترین شاگردان ایشان می‌توان به [[شیخ مرتضی انصاری]] اشاره کرد.
ملامحمد آملی مازندرانی معروف به [[شریف‌ العلماء]]، از علمای بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری است. ایشان از محضر اساتید بزرگی همچون [[سیدعلی طباطبایی]] معروف به صاحب ریاض و [[سیدمحمد مجاهد]] بهره برده است. از برجسته‌ترین شاگردان ایشان می‌توان به [[شیخ مرتضی انصاری]] اشاره کرد.


خط ۳۷: خط ۵۸:
{{پایان}}
{{پایان}}
{{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}}
{{زیارتگاه‌ها و مقبره‌های عراق}}
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[رده:مزار علمای شیعه در کربلا]]
[[رده:اماکن تاریخی مذهبی کربلا]]

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۳

مقبره شریف العلماء
اطلاعات اوليه
کاربری مقبره، زیارتگاه
مکان کربلا
مشخصات
وضعیت فعال
امکانات مدرسه شریف العلماء

مقبره شریف العلماء، متعلق به شریف العلمای مازندرانی بوده و در کنار مدرسه علمیه‌ای به همین نام واقع است.

ملامحمد آملی مازندرانی معروف به شریف‌ العلماء، از علمای بزرگ شیعه در قرن سیزدهم هجری است. ایشان از محضر اساتید بزرگی همچون سیدعلی طباطبایی معروف به صاحب ریاض و سیدمحمد مجاهد بهره برده است. از برجسته‌ترین شاگردان ایشان می‌توان به شیخ مرتضی انصاری اشاره کرد.

شریف العلماء در اواخر قرن دوازده هجری قمری در شهر مقدس کربلا به دنیا آمد و در سال 1246 هجری در همانجا به علت طاعون از دنیا رفت و در منزلش به خاک سپرده شد.

مزار ایشان همواره مورد احترام شیعیان بوده است. آیت‌الله سیدمحسن حکیم بعدها مدرسه علمیه‌ای در کنار قبر ایشان بنا کرد که به مدرسه شریف العلماء معروف شد.

شرح حال شریف العلماء

ملامحمد یا محمدشریف بن ملاحسنعلی آملی مازندرانی، ملقب به «شریف‌الدین» و مشهور به «شریف‌العلماء»، از فقها و اصولیان بزرگ قرن سیزدهم هجری و از علمای مقیم کربلا بود. او از شاگردان صاحب ریاض و فرزندش سیدمحمد مجاهد بود و پس از ایشان، خود نیز به تدریس علوم دینی پرداخت؛ به‌طوری‌که بسیاری از علما، در حلقه درسش حاضر می‌شدند.

شاگردان

از شاگردان وی، می‌توان از شیخ مرتضی انصاری، صاحب ضوابط، سعیدالعلمای بارفروشی مازندرانی، سیدمحمدشفیع جابلقی، ملا اسماعیل یزدی و ملا آقا دربندی یاد کرد. او در سال 1245 ه. ق، در کربلا از دنیا رفت و در خانه‌ای نزدیک سمت جنوبی آستان حسینی، به خاک سپرده شد.[۱]

مدرسه شریف‌العلماء

در سال 1384 ه. ق، مرحوم آیت‌الله سیدمحسن حکیم، مدرسه‌ای دینی کنار قبر وی ساخت که به «مدرسه شریف‌العلماء» نامیده شد. پس از انتفاضه شعبانیه، رژیم بعثی عراق مدرسه را خراب نمود. اما پس از سقوط این رژیم، آیت‌الله سیدمحمدسعید حکیم، آن را بازسازی نمود و در تاریخ دهم شوال 1430 ه. ق، افتتاح گردید.[۲]

مشخصات بنا

مقبره شریف‌العلماء، تاکنون کنار این مدرسه، باقی مانده است و نمای بیرونی آن، با سنگ مرمر سفید، پوشیده شده است. میان این نما، پنجره بزرگی رو به قبر وجود دارد و بالای آن، لوح کوچکی از کاشی‌های آبی‌رنگ وجود دارد که نام وی بر آن، ثبت شده است. داخل اتاق مقبره نیز، لوح بزرگی از کاشی وجود دارد که بر آن، نام و القاب شریف العلماء، ثبت شده و در پایان آن، به بازسازی مقبره در سال 1358 ه. ق، اشاره شده است.

پانویس

  1. ریحانة الادب، محمدعلی مدرس، ج3، ص219 و 220.
  2. ویکی پدیای عربی، مدخل «مدرسة شریف العلماء.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم. بخش «مقبره شریف العلماء»، ج1، ص257. است.
  • ریحانة الادب، محمدعلی مدرس، انتشارات خیام، چاپ سوم، ۱۳۶۹ش.