مزار قنبر‌ علی (بغداد)

مرقد قنبر علی

اطلاعات اوليه
کاربری	زیارتگاه
مکان	بغداد

مزار قنبر علی در کشور عراق در شهر بغداد در بازار یا محله قنبر علی، در منطقه رصافه (در بخش شرقی بغداد)، قرار دارد.

درباره این زیارتگاه و شخصیت مدفون در آن، اختلاف‌نظر وجود دارد. بر اساس باور متعارف و قول مشهور، این زیارتگاه، قبر غلام امام علی هادی(ع)، به نام قنبر است؛ درحالی‌که در منابع تراجم و رجال، برای آن حضرت، غلامی بدین نام یاد نشده است. اما نام‌گذاری زیارتگاه، نشان‌دهنده انتساب آن به قنبر، غلام امام علی(ع) است.

معرفی اجمالی قنبر

قنبر، کنیه‌اش ابو همدان بود و با توجه به قرائنی، می‌توان حدس زد که اصالتاً ایرانی بود. او امام علی(ع) را از دوران خلافت عمر همراهی کرد. وی از پرورش‌یافتگان و شاگردان امام(ع) بود که از نوجوانی در خدمت امام(ع) زندگی می‌کرد و محبت شدیدی به ایشان داشت. این محبت، باعث شده بود که وی، حتی آن حضرت را در تاریکی شب، تعقیب کند و شبانه‌روز مراقب ایشان باشد.

ماجرای پیراهن خریدن امام(ع) برای قنبر و خودشان، در منابع قدیمی آمده است که امام، پیراهن ارزان‌تر را برای خود و پیراهن‌ گران‌تر را برای وی، خریداری کرد.

قنبر، روایات زیادی را از امام علی(ع) نقل کرده است که نشان‌دهنده اهتمام امام(ع) به تربیت معنوی تعدادی از یاران خاصش، از جمله قنبر، بوده است. روایت تمثل ابلیس برای امام و قنبر و عده‌ای دیگر از یاران خاصش‌ و روایت بیان وضعیت ارواح مؤمنان در برزخ، ازجمله این روایات است.

محل مزار قنبر

علی بن ابی‌بکر هروی، به وجود قبری منسوب به قنبر در شهر حمص، اشاره‌ کرده است‌ که البته امروزه، به‌احتمال‌ زیاد، اثری از آن باقی نمانده است. اما به‌هرحال، انتساب آن به قنبر، پذیرفتنی نیست؛ زیرا حجاج بن یوسف، او را در عراق به شهادت رساند و حتی برخی، مدفن او را شهر واسط، تعیین کرده‌اند.

اقوال در شخص مدفون در مزار

مصطفی جواد، انتساب زیارتگاه قنبر علی در بغداد را به وی، رد کرده است؛ زیرا قنبر، سال‌ها پیش از ساخته‌شدن شهر بغداد، به شهادت رسیده است‌ و از نظر تاریخی، امکان دفن وی در این نقطه وجود ندارد.

به عقیده شیخ محمد صالح سهروردی، قنبر علی، صورت تحریف یافته نام ابوطالب نصر، ملقب به قنبر، فرزند علی ناقد (از رجال نیمه دوم سده ششم) است؛ بدین ترتیب که نام این شخصیت، یعنی قنبر بن علی، به‌مرور زمان، به عبارت قنبر علی تحریف‌ شده است. (یونس السامرائی نیز در کتاب خود این نظریه را پذیرفته و تکرار کرده است. ) او حاجب مستضی‌ء بامرالله عباسی بود که به ابن ناقد نیز شناخته می‌شد.

مردم در کودکی، نام قنبر را بر وی گذاشته بودند و او را به این اسم، صدا می‌زدند. خلیفه عباسی در سال (571 ه. ق)، او را به‌عنوان حاجب خود، تعیین کرد. اما به علت اینکه مردم او را مسخره می‌کردند، ناچار او را عزل نمود و شخصی به نام ابن‌معوّج را به‌جای وی، تعیین کرد. پس از درگذشت، او را در قبرستان «باب ابرز» بغداد، به خاک سپردند و برایش مقبره‌ای ساختند.

برخلاف نظر محمد صالح سهروردی، عبدالحمید عباده معتقد است صاحب این قبر، علی بن احمد درینی بوده که او هم در قبرستان باب ابرز، دفن شده است. اما عماد عبدالسلام رؤوف، با بیان اینکه میان محله قنبر علی امروزی و محل قبرستان باب ابرز، مسافت درخور توجهی وجود داشته است، انتساب این زیارتگاه را به هر یک از این دو شخصیت، رد کرده است.

گویا نخستین کسی که به نام قنبر علی در بغداد اشاره‌کرده، غیاث بغدادی در کتاب خود به نام تاریخ غیاثی است. اما وی به‌طور واضح، از هویت این بنا (مقبره، مسجد یا تکیه)، سخن نگفته است. اما محمد صالح سهروردی، آن را منطبق بر مسجد غصن که آن را غصن، مادر مستکفی بالله خلیفه عباسی (حکومت: 333- 334 ه. ق) بنا کرد، دانسته است.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم. بخش «مزار قنبر علی»، ج1، ص357، است.

• مراقد المعارف، محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م.

• الفضائل، شاذان بن جبرئيل القمي، النجف الاشرف، المكتبة الحيدرية ومطبعتها، ١٣٨١ه.ق - ١٩۶٢م.

• الاختصاص، محمد بن محمد (الشيخ المفيد)، تصحيح: علي اكبر الغفاري، ط ۴، قم، مؤسسة النشر الاسلامي التابعة لجماعة المدرسين، ١۴١۴ ه.ق.

• التوحيد، الشيخ الصدوق.

• الغارات، ابراهيم بن محمد (ابن هلال الثقفي)، تحقيق: السيد عبدالزهراء الحسيني الخطيب، ط١، بيروت، دار الاضواء، ١۴٠٧ه.ق - ١٩٨٧م.

• بحارالانوار، مجلسی.

• البداية والنهاية، ابوالفداء اسماعيل بن كثير الدمشقي (ابن كثير)، تحقيق: علي شيري، ط ١، بيروت، دار احياء التراث العربي، ١۴٠٨ه.ق - ١٩٨٨م.

• التفسير، (المنسوب الي الامام الحسن العسكري (ع) )، ط١، قم، ١۴٠٩ه ق.

• مقاتل الطالبيين، ابوالفرج الاصفهاني، تحقيق: السيد احمد صقر، بيروت، مؤسسة الاعلمي، ١۴٠٨ه.ق - ١٩٨٧م.

• اختيار معرفة الرجال (رجال الكشّي)، مشهد، ١۴٠٩ه.ق.

• تاريخ المدينة المنورة، عمر بن شبّه النميري (ابن شبه)، ط ١، قم، دار الفكر، ١۴١٠ه ق.

• انساب الاشراف، احمد بن يحيي البلاذري، تحقيق: محمود الفردوس العظم، دمشق، دار اليقظة العربية، ١٩٩٨م.

• الامامة والسياسة، عبدالله بن مسلم (ابن قتيبة الدينوري)، تحقيق: علي شيري، ط ١، بيروت، دار الاضواء، ١۴١٠ه.ق - ١٩٩٠م.

• الفتوح، احمد بن اعثم الكوفي (ابن اعثم)، تحقيق: علي شيري، بيروت، دار الاضواء، ط ١، ١۴١١ه.ق - ١٩٩١م.

• تاريخ الطبري، محمد بن جرير الطبري، ط ١، بيروت، دار الكتب العلميه، ١۴٠٨ه.ق - ١٩٨٨م.

• تاريخ اليعقوبي، احمد بن أبي يعقوب بن جعفر بن الكاتب العباسي (اليعقوبي)، بيروت، دار صادر، (لا ت).

• التنبيه والاشراف، علي بن الحسين (المسعودي)، ليدن، بريل.

• اعلام الوري بأعلام الهدي، فضل بن الحسن (الطبرسي)، تحقيق: مؤسسة آل البيت(ع) لإحياء التراث، قم، مؤسسة آل البيت(عليهم السلام) لإحياء التراث، ١۴١٧ه.ق.

• زين الاخبار، عبدالحى گرديزى.

• تاريخ نيشابور.

• الارشاد في معرفة حجج الله علي العباد، محمد بن محمد بن نعمان (الشيخ المفيد)، تحقيق: مؤسسة آل البيت(عليهم السلام) لاحياء التراث، ط ٢، بيروت، دار المفيد، ١۴١۴ ه.ق - ١٩٩٣م.

• النجوم الزاهرة في ملوك مصر والقاهرة، ابن تغري بردي، ط ١، القاهرة، ١٣٩٢ه.ق.

• تاريخ الاسلام ووفيات المشاهير والأعلام، شمس‌الدين محمد بن احمد بن عثمان الذهبي، تحقيق: عمر عبدالسلام تدمري، بيروت، دار الكتاب العربي.

• الاشارات الي معرفة الزيارات، علي بن ابي‌بكر الهروي، تحقيق: جانين سورديل - طومين، دمشق، المعهد الفرنسي، ١٩۵٣م.

• جامع الانوار في مناقب الاخيار، صفاءالدين عيسي البندنيجي القادري، تحقيق: اسامة ناصر النقشبندي و مهدي عبدالحسين النجم، ط ١، بيروت، الدار العربية للموسوعات، ١۴٢٢ه.ق - ٢٠٠٢م.

• العقد اللامع بآثار بغداد والمساجد والجوامع، عبدالحميد عبادة، تحقيق: عماد عبدالسلام رؤوف، ط ١، بغداد، انوار دجلة، 2004 م.

• مراقد المعارف، محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م.

• دليل خارطة بغداد المفصّل في خطط بغداد قديماً وحديثاً، مصطفي جواد و احمد سوسة، بيروت، مكتبة الحضارات، ١۴٣٢ه.ق - ٢٠١١م.

• خيرالزاد فى تاريخ مساجد و جوامع بغداد.

• مراقد بغداد، يونس الشيخ ابراهيم السامرائي، بغداد، مكتبة الشرق الجديد، (لا ت).

• الكامل في التاريخ، عزالدين علي بن محمد الشيباني (ابن الاثير الجزري)، بيروت، دار صادر، ١٣٩٩ه.ق - ١٩٧٩م.

• خيرالزاد فى تاريخ مساجد و جوامع بغداد.