سرداب غیبت
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | سامراء |
| کاربری | تبرک و زیارت |
| جنبه دینی | |
| وابسته به دین/مذهب | تشیع |
| باورها | غیبت امام مهدی(ع) در این مکان |
| تاریخ بنا | |
| بازسازی کنندگان | ناصر لدین الله عباسی؛ ناصر‌الدین شاه قاجار |
| وضعیت فعلی | |
| طول | 2 متر |
| عرض | 1.5 متر |
| ویژگی‌ها | تزیین شده با کاشی‌های قدیمی |
سرداب غیبت در کشور عراق در شهر سامراء، در ضلع غربی صحن مطهر آستان سامرا، واقع در حجره‌ای در زیرزمین حرم که امروزه نزد شیعیان، به سرداب غیبت امام زمان(عج) شهرت دارد، واقع است.
در این مکان سه تن از ائمه اهل‌بیت(ع) زندگی کرده‌اند و اینجا، سرداب خانه آنها در سامرا بوده است.
ارتباط سرداب با غیبت امام
تعدادی از مورخان اهل‌سنت در کتاب‌های خود باوری را به شیعیان نسبت داده‌اند که بر اساس آن، شیعیان معتقدند غیبت امام مهدی(عج) از سردابی در سامرا آغاز شده یا اینکه ایشان از آن سرداب ظهور خواهند کرد.[۱][۲]
در مقابل، پژوهشگران شیعه این ادعاها را به شدت رد کرده‌اند. آنان تأکید دارند که اعتقاد شیعه بر ظهور امام زمان(عج) در مکه و مسجدالحرام است و ارتباطی با سرداب سامرا ندارد. توضیح داده‌اند که شهرت این سرداب به دلیل سکونت و عبادت سه امام معصوم در آنجا است و شیعیان صرفاً برای تبرک به آثار صالحان به آنجا احترام می‌گذارند و به عبادت می‌پردازند. آنان این نسبت‌ها را افترا و ناشی از توهم می‌دانند و اشاره کرده‌اند که در منابع معتبر شیعی چنین باوری وجود ندارد.[۳][۴][۵]
چاه غیبت
باور عموم بر آن است که چاهی که در سرداب غیب قرار دارد محل ورود حضرت مهدی در هنگام غیبت است اما به گفته محدث نوری این مکان در ابتدا حوض وضو گرفتن امامان بوده و بعدها مکانی شد که شیعیان عرایض خود خطاب به امام زمان(عج) در آنجا می‌گذاشتند.[۶]
معماری سرداب
سرداب غیبت، حجره کوچکی است به طول و عرض 2 در 5/ 1 متر که در زیرزمین واقع است و از طریق پلکانی با بیست پله، به هم‌کف بنا، متصل می‌شود. سقف و دیوارهای حجره با کاشی‌های هفت‌رنگ از دوره ناصرالدین‌شاه قاجار، تزیین شده است و نوشته‌ای روی این کاشی‌ها، از تشرف ناصرالدین‌شاه به این مکان، در سال 1287 ه. ق، حکایت دارد.[۷]
این حجره، دارای درِ چوبی بسیار نفیس، با کتیبه‌هایی به خط نسخ است. در به‌صورت مشبک و دارای دو لنگه است و براساس کتیبه‌های آن، در سال 606 قمری به فرمان خلیفه عباسی، الناصرلدین الله که مذهب تشیع داشته و به سرپرستی ابوتمیم معدّ بن حسین بن سعد موسوی (متوفای 617 ه. ق)، ساخته شده است.[۸]
گرداگرد حجره نیز یک کتیبه نواری، به خط کوفی، حاوی صلوات بر چهارده معصوم، وجود دارد. این اثر تاریخی، در جریان یکی از انفجارهای تروریستی که در آستان مقدس سامرا اتفاق افتاد، آسیب جدی دید و بخش اصلی آن، از بین رفت و امروزه تنها حاشیه آن، باقی مانده است.[۷]
بازسازی‌ها
در گذشته، راه رسیدن به سرداب، از طریق راهروی طولانی و تاریکی بود که ورودی آن، پشت قبر نرجس خاتون، داخل حرم مطهر قرار داشت. اما احمدخان دنبلی برای سرداب غیبت صحنی مستقل و دهلیز و راه‌پله‌ای جداگانه ایجاد کرد و راه‌پله و دالان قبلی را مسدود نمود.[۹]
روی سرداب غیبت، مسجدی وجود دارد که به مسجد صاحب، مشهور است و به دست حسینقلی‌خان دنبلی ساخته شده است. بر فراز آن نیز گنبد مرتفعی با کاشی‌های هفت‌رنگ وجود دارد که به دست محمدعلی میرزا، حاکم کرمانشاهان، کاشی‌کاری شده است.[۱۰]
پس از سقوط رژیم بعثی، فضای مجاور سرداب غیبت در زیرزمین را گسترش داده و شبستان وسیعی در مجاورت آن ساخته‌اند که نمازهای جماعت، در آن برگزار می‌گردد.[۷]
پانویس
- ↑ معجم البلدان، ج3، ص173.
- ↑ ر. ک: سفینه، پژوهشی درباره مساله سرداب، سید محمد مهدی خرسان، ترجمه: ماندنی مواساتیان، ص89 و 102.
- ↑ هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، شیخ عباس قمی، ص83.
- ↑ مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج1، ص350.
- ↑ اعیان الشیعة، ج1، ص107.
- ↑ هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، ص 84 و 85.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ «مقام‌های حضرت مهدی در عراق»، ص103
- ↑ ر. ک: وقف میراث جاویدان، باب غیبت در سامرا، ترجمه: مسلم صاحبی، ش 5، بهار 1373 ه. ش، ص86.
- ↑ مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج1، ص354 و 355؛ هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، شیخ عباس قمی، ص74.
- ↑ عتبات عالیات عراق، ص212.
منابع
- معجم البلدان، ياقوت بن عبدالله الحموي، بيروت، دار صادر، ١٣٩٧ه. ق - ١٩٧٧م.
- سفینه، پژوهشی درباره مساله سرداب، سید محمد مهدی خرسان، ترجمه: ماندنی مواساتیان.
- اعيان الشيعه، السيد محسن الامين، بيروت، دار التعارف، ١۴٠۶ه. ق - ١٩٨۶م.
- وقف ميراث جاويدان، «باب غيبت در سامرا»، ترجمه: مسلم صاحبى، ش ۵، بهار ١٣٧٣ه. ش.
- عتبات عاليات عراق، اصغر قائدان، تهران, مشعر، ١٣٨۶ه. ش.
- هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، شیخ عباس قمی، قم، ایران، موسسه سبطین، 1383ش.
- مآثر الكبراء في تاريخ سامرا، ذبيح الله المحلاتي، ط ١، المكتبة الحيدرية، ١۴٢۶ه. ق - ١٣٨۴ه. ش.
- «مقام‌های حضرت مهدی(عجل الله فرجه الشریف) در عراق»، احمد خامه‌یار، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳۰، 1396ش.