حج ابراهیمی

از ویکی حج

حج ابراهیمی، اصطلاحی معاصر در ادبیات دینی است که بر جنبه سیاسی، اجتماعی حج تأکید دارد و نخستین بار، توسط سید روح‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران وارد ادبیات دینی شده است.

معرفی

حج ابراهیمی اصطلاحی است که در دوران معاصر به وسیله سید روح‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در ادبیات دینی وارد شد. این اصطلاح که برخی آن را در مقابل حج جاهلی قرار داده‌اند،[۱] به جنبه‌های عبادی و معرفتی حج حضرت ابراهیم(ع) از یک سو و از سوی دیگر، به بُعد سیاسی، اجتماعی آن اشاره دارد.[۲]

پیشینه

حضرت ابراهیم(ع) حجی را بنیان نهاد، که به باور برخی، آئینی عبادی سیاسی است.[۳] این حج،‌ که در دوره معاصر به حج ابراهیمی نامیده شد، در باور برخی، دو بار از هدف اصلی خود منحرف شده است.[۴]

بار نخست در دوره جاهلیت بود که با اندیشه‌ها، ذکرها و اعمال مشرکانه آمیخته شد.[۵] در این دوره، کعبه به بت‌خانه تبدیل شده[۶] و بسیاری از مناسک حج، مانند تلبیه،[۷] احرام،[۸] طواف،[۹] سعی،[۱۰] قربانی[۱۱] و وقوف در مزدلفه[۱۲] و منا[۱۳] دچار تحریف شد. این حج، به حج جاهلی شهرت یافت.

با ظهور اسلام، حضرت محمد(ص) مناسک حج را به مسلمانان آموخته و کعبه را از بت‌پرستی پاک‌سازی کرد.[۱۴] وی در سال نهم هجری با ابلاغ آیات برائت از مشرکان، بُعد سیاسی اجتماعی حج را نیز به مسلمانان گوشزد کرد.

انحراف دوم، پس از درگذشت حضرت محمد(ص) و اختلاف نظر میان مسلمانان ایجاد شد. در این دوره، از بعد سیاسی، اجتماعی غفلت شده[۱۵] و اهتمام حاجیان تنها به بعد عبادی آن معطوف شد.[۱۶]

در دوران معاصر، سید روح‌الله خمینی بر توجه مسلمانان به ابعاد سیاسی و اجتماعی حج در کنار اهتمام به ابعاد ظاهری عبادی آن تأکید کرد. وی حج واقعی را حج ابراهیمی، محمدی نامید.[۱۷]

در باور سید روح‌الله خمینی

در باور سید روح‌الله خمینی، حج هم دارای ابعاد عبادی[۱۸] و عرفانی[۱۹] است و هم دارای ابعاد سیاسی، اجتماعی.[۲۰] وی حج واقعی را حج با همه ابعادش دانسته و آن را حج ابراهیمی، محمدی نامیده است.[۱۷] او یکی از هدف‌های تشریع حج را، بعد سیاسی و اجتماعی آن دانسته که پس از درگذشت حضرت محمد(ص)، به فراموشی سپرده شده است.[۲۱] وی این بعد از حج را از بعد عبادی آن مهم‌تر می‌داند.[۲۲]

او حج ابراهیمی را دارای سه محور اصلی دانسته است که عبارتند از:‌ ایجاد وحدت میان مسلمانان،[۲۳] تأمین منافع اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مردم[۲۴] و برائت جستن از مشرکان و مستکبران.[۲۵] او در دوران معاصر، آمریکا را شیطان بزرگ دانسته و حج بدون برائت از مشرکان و رمی شیاطین را ناقص دانسته است.[۲۶]

به باور او، حج ابراهیمی که حجی کامل است دارای ویژگی‌های زیر است:

  • بیعت با خدا و دشمنی با دشمنان او،[۲۷]
  • ایجاد وحدت میان مسلمانان،[۲۸]
  • برائت از مشرکان و طاغوتیان،[۲۹]
  • تسلیم محض و معرفت نسبت به خداوند و فرمان‌های او،[۳۰]
  • توجه به دستورات عبادی در انجام مناسک،[۳۱]
  • دارا بودن منافع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی برای مردم.[۳۲]

در نگاه دیگران

عبدالله جوادی آملی، از عالمان شیعه، بر این باور است که حضرت ابراهیم(ع) در کنار مناسک حج، دو کار مهم دیگر نیز انجام می‌داد؛ یکی پاکسازی مراسم حج از لوث شرک با برائت از شرک و مشرکان، و دیگری ایجاد وحدت و پیراستن جامعه اسلامی از اختلاف.[۳۳] به باور او، حج همانگونه که نمود رحمت خداوند است، نمود غضب او نیز هست؛ آنجا که قرآن به مردم اجازه می‌دهد به مسجدالحرام، حرم امن خداوند وارد شوند، نمود رحمت خدا است،[یادداشت ۱][۳۴] و آنجا که فرمان برائت از مشرکان در حج را صادر می‌کند،[یادداشت ۲] [۳۴] نمود غضب خداست.


از سویی با اجازه دادن به مردم برای داخل شدن به حرم امن الهی جلوه رحمت الهی است «و اذن فی الناس بالحج یاتوک رجالا» (حج: ۲۷) و از سوی دیگر با فرمان برائت از مشرکان، جلوه ای از غضب الهی است «اذان من الله و رسوله الی الناس یوم الحج الاکبرآن الله بریء من المشرکین و رسوله» (توبه: 2).[۳۵]


هدف ابراهیم از حج، زنده کردن اصل توحید و زدودن مظاهر بت و بت‌پرستی و کفر و شرک است.[۳۶] (حج/۲۲، ۲۶؛ ابراهیم/۱۴، ۲۵)

برخی از بررسی آیات به دست آورده‌اند که سراسر زندگی ابراهیم(ع)، دعوت به توحید و عبادت خداوند و مبارزه با شرک و طاغوت بوده است.[۳۷]

وی در کنار مراسم و مناسک عبادی، دو کار مهم دیگر نیز در ضمن حج انجام می‌داد: تطهیر مراسم حج و سرزمین حجاز از لوث شرک با برائت از شرک و مشرکان و نیز ایجاد وحدت و پیراستن جامعه اسلامی از نزاع و اختلاف.[۳۳]

(تولی اهل‌بیت و امامان معصوم،[۳۸])


(مطلب زیر به این اشاره دارد)‌ سفارش روایات بر دیدار امام حاضر پس از مناسک حج، نوعی برائت جستن از دشمنان حق و حفظ حج ابراهیمی دانسته شده است.

هرچند عدم تولی امام عصر و عدم محبت به ایشان، موجب بی‌روح و ناقص شدن بعد عبادی آن شد؛ زیرا کمال حج، دیدار با امام و بیعت با ایشان است: «تمام الحج لقاء الامام»[۳۹] که از خود مناسک با اهمیت تر است و غرض از حج می‌باشد.[۴۰] بر پایه روایات شیعی، طوافی که در زمان ائمه انجام می‌شد، از نظر ظاهری در زمان جاهلیت نیز انجام می‌شده و اسلام نمی‌خواهد ادامه دهنده همان عمل باشد. بلکه به حاجیان دستور می‌دهد پس از انجام مناسک، جهت بیعت و بیان وفاداری به سوی امام زمان خویش بروند و از دشمنان ایشان برائت کنند.[۴۱] بنابراین دیدار و زیارت امام از طرفی اعلان وفاداری به امام و طرفداری از حق است و از سوی دیگر، تبرّی جستن از دشمنان حق می‌باشد.

برخی نیز، برای شناخت بیشتر حج ابراهیمی به ویژگی‌های ابراهیم در قرآن که پیوند عمیقی با حج دارد پرداخته‌اند.

در قرآن، حج ارتباط عمیق و وثیقی با حضرت ابراهیم(ع) دارد؛‌ از این رو برخی، اوصاف ذکر شده در قرآن درباره حضرت ابراهیم(ع) را در شناخت حج ابراهیمی مؤثر دانسته‌اند، که عبارتند از:‌

مهاجرت و کناره‌گیری از خویشاوندان به خاطر خدا (مریم:۴۸)،

بناکننده کعبه[۴۲] (بقره:۱۲۷)،

تطهیرکننده کعبه از مظاهر شرک و کفر (بقره: ۱۲۵) و (حج:۲۶)،

درهم‌کوبنده بت‌ها (انبیاء: ۵۷–۵۸)،

منزه بودن از شرک (نحل:۱۲۰)،

نخستین مجری برائت از مشرکان (انعام:۷۸)،

قربانی کردن فرزند در راه خدا (صافات:۱۰۳)،

دعوت‌کننده مردم به حج (حج:۲۷)،

تسلیم محض درگاه الهی (بقره:۱۳۱)،

الگو بودن برای همگان (ممتحنه:۴)

امر به معروف و نهی از منکر (بقره:132).[۴۳]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ↑ بنیان مرصوص، ص272.
  2. ↑ دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۷۰.
  3. ↑ صحیفه نور، ج11، ص534
  4. ↑ دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۷۱.
  5. ↑ نک: السیرة النبویه، ج1، ص199-202؛ الوثنیه فی الادب الجاهلی، ص282-287، 304-305، 308-309، 310-319.
  6. ↑ الوثنیه فی الادب الجاهلی، ص273.
  7. ↑ نک: اخبار مکه، ج1، ص75؛ تاریخ یعقوبی، ج1، ص296.
  8. ↑ صحیح مسلم، ج8، ص243؛ سنن النسائی، ج2، ص479؛ مسند ابی داوود، ص98.
  9. ↑ السیرة النبویه، ج1، ص202؛ تفسیر قمی، ج1، ص228-229؛ مجمع البیان، ج4، ص244
  10. ↑ نک: قرب الاسناد، ص50؛ الکافی، ج4، ص546. ؛ تاریخ یعقوبی، ج1، ص254-255.
  11. ↑ نک: احکام القرآن، ج3، ص308؛ مجمع البیان، ج7، ص155؛ الدر المنثور، ج4، ص356، 362؛ بحار الانوار، ج67، ص275.
  12. ↑ نک: الکافی، ج4، ص247؛ تهذیب، ج5، ص456؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص97.
  13. ↑ الصافی، ج1، ص238.
  14. ↑ صهبای حج، ص122.
  15. ↑ صحیفه نور ج20 ص89.
  16. ↑ دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۴۷۲.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ صحیفه نور، ج19، ص333.
  18. ↑ مناسک حج، ص133.
  19. ↑ صحیفه نور، ج19، ص28.
  20. ↑ صحیفه نور، ج20، ص89؛ رک: مناسک حج، ص10، «پیش گفتار».
  21. ↑ صحیفه نور ج20 ص89.
  22. ↑ صحیفه نور، ج19، ص22-23.
  23. ↑ صحیفه نور، ج10 ص159.
  24. ↑ صحیفه نور، ج10، ص90؛ ج19، ص22-23؛ ج18، ص91.
  25. ↑ صحیفه نور، ج18، ص87؛ ج19، ص23-26.
  26. ↑ صحیفه نور، ج20، ص18، 87؛ ج13، ص83.
  27. ↑ صحیفه نور، ج20، ص89؛ رک: صحیفه نور، ج19، ص29.
  28. ↑ صحیفه نور، ج9، ص176؛ ج21، ص77؛ ج20، ص90.
  29. ↑ صحیفه نور، ج19، ص29؛ ج18، ص87.
  30. ↑ صحیفه نور، ج19، ص25.
  31. ↑ صحیفه نور، ج19 ص25.
  32. ↑ صحیفه نور، ج18، ص91؛ رک: صحیفه نور، ج20 ص89 و ج19، ص21.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ بنیان مرصوص، ص273.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ سوره توبه(۹)، آیه ۲۷؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۱۸۷.
  35. ↑ صهبای حج، ص125.
  36. ↑ صهبای حج، 124-127.
  37. ↑ حج و ابراهیم(ع) در قرآن، میقات حج، ش53، ص6-10.
  38. ↑ بنیان مرصوص، ص272؛ صهبای حج، ص108.
  39. ↑ الکافی، ج4 ص549.
  40. ↑ شرح الکافی، ج6 ص381.
  41. ↑ الکافی، ج1، ص392.
  42. ↑ تفسیر قمی، ج1، ص62.
  43. ↑ اسرار عرفانی حج، ص423-428؛ حج در اندیشه اسلامی، ص165-166.
  1. ↑ ﴿وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ﴾ و در ميان مردم براى حج بانگ زن تا پياده و سوار بر هر شتر باريك اندام [چابك و چالاك] كه از هر راه دور مى‌آيند، به سوى تو آيند.
  2. ↑ ﴿وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ﴾ و اين اعلامى است از سوى خدا و پيامبرش به همه مردم در روز حج اكبر كه: يقيناً خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند.

منابع

محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل حج ابراهیمی.
  • احکام القرآن، احمد بن علی الجصاص (-۳۷۰ق)، به کوشش عبدالسلام، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق.
  • اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار، محمد بن عبدالله الازرقی(-۲۴۸ق)، به کوشش رشدی الصالح ملحس، مکه، دارالثقافه، ۱۴۱۵ق.
  • اسواق العرب فی الجاهلیة و الاسلام، سعید الافغانی، دمشق، دارالافاق العربیة، ۱۴۱۳ق.
  • بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، محمد باقر المجلسی (۱۰۳۷–۱۱۱۰ق)، تصحیح محمد باقر بهبودی و سید ابراهیم میانجی و سید محمد مهدی موسوی خرسان، بیروت، داراحیاء التراث العربی و مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
  • بنیان مرصوص امام خمینی (ره)، جوادی آملی، قم، اسراء، ۱۳۸۴ش.
  • تاریخ الیعقوبی، احمد بن ابی یعقوب الیعقوبی (-۲۹۲ق)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۵ق.
  • تفسیر العیاشی، محمد بن مسعود العیاشی (-۳۲۰ق)، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، مکتبه العلمیه الاسلامیه، ۱۳۸۰ق.
  • تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی (-۳۰۷ق)، به کوشش سید طیب موسوی جزائری، قم، انتشارات دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
  • تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه للشیخ المفید، محمد بن حسن الطوسی (۳۸۵–۴۶۰ق)، به کوشش سید حسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش.
  • حج و ابراهیم(ع) در قرآن، ناصر شکریان، میقات حج، ص۷ ، ش۵۳، پاییز ۱۳۸۴ش.
  • الدر المنثور فی التفسیر بالماثور و هو مختصر تفسیر ترجمان القرآن، عبدالرحمن بن ابی‌بکر السیوطی (۸۴۹–۹۱۱ق)، بیروت، دارالمعرفه، ۱۳۶۵ق.
  • سنن النسائی، احمد بن علی النسائی (۲۱۵–۳۰۳ق)، تحقیق صدقی جمیل العطار، بیروت، دارالفکر، ۱۳۴۸ق.
  • السیره النبویه، عبدالملک بن هشام (-۲۱۸ق)، تحقیق مصطفی السقاء و عبدالحفیظ شبلی و ابراهیم الابیاری، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا.
  • شرح الکافی (الاصول و الروضه)، محمد صالح مازندرانی (م۱۰۸۱ ق)، به کوشش شعرانی، تهران، مکتبة الاسلامیة، ۱۳۸۲ق.
  • الصافی فی تفسیر القرآن، محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی (۱۰۰۶–۱۰۹۱ق)، به کوشش حسین اعلمی، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۰۲ق.
  • صحیح مسلم، مسلم بن حجاج نیشابوری (۲۰۶–۲۶۱ق)، تصحیح محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۹ق.
  • صحیفه نور مجموعه رهنمودهای امام خمینی، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد، ۱۳۶۱ش.
  • صهبای حج، عبدالله جوادی آملی، تنظیم حسن واعظی محمدی، قم، اسراء، ۱۳۷۷ش.
  • مجمع البیان فی تفسیر القرآن، الفضل بن الحسن الطبرسی (۴۶۸–۵۴۸ق)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
  • مسند ابی داود الطیالسی، سلیمان بن داود (-۲۰۳ق)، بیروت، دارالحدیث.
  • مناسک حج، امام خمینی، تهران، نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲ش.
  • الوثنیه فی الادب الجاهلی، عبدالغنی زیتونی، دمشق، الثقافه، ۱۹۸۷م.
برگرفته از «https://wikihaj.com/index.php?title=حج_ابراهیمی&oldid=30483»