تسویف حج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تسویف حج''' به معنای عقب انداختن [[حج]] از طرف فردی است که [[استطاعت]] حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد.

تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.<ref>کتاب العین، ج 7، ص 309؛‌ </ref> در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از [[امام صادق(ع)]] چنین فردی اگر بمیرد، به دینِ یهودی یا مسیحی مرده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۶۸.</ref>

به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد؛<ref>المقنعة، ص 385؛ جمل العلم و العمل، ص 103؛‌ تذکرة الفقهاء، ج7، ص 17؛ کتاب الحج انصاری، ص 7</ref> گرچه برخی از فقهای [[شیعه]] با اینکه حج‌گزاری را در سال اول [[استطاعت]] بهتر می‌دانند؛ اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.<ref>فقه الإمام الصادق، ج2، ص125-126</ref> برخی از فقهای [[اهل سنت]] نیز تأخیر در حج را جایز می‌دانند.<ref>تذکره الفقهاء، ج7، ص 18</ref>  

 

* [[استطاعت]]

* [[استقرار حج]]

* [[ترک حج]]

* '''جمل العلم و العمل''': علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق.

* '''تذکرة الفقهاء''': حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.

* '''فقه الإمام الصادق''': محمدجواد مغنیه،  قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق.

* '''کتاب العین''': خلیل بن احمد فراهیدی،  قم، هجرت، ۱۴۰۹ش.

* '''المقنعة''': محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.