وقوف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۱۳]]|سال=[[۱۳۹۹]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۱۳]]|سال=[[۱۳۹۹]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | ||
'''وقوف'''، به معنای «ماندن در [[عرفات]]» و «ماندن در [[مشعر]]» | '''وقوف'''، به معنای «ماندن در [[عرفات]]» و «ماندن در [[مشعر]]» است. این دو عمل، دومین و سومین عمل از [[اعمال حج تمتع|اعمال]] واجب [[حج]] است. به هر دو وقوف، '''وقوفَین''' گفته می‌شود. | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
وقوف در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح [[حج]]، به ماندن در [[عرفات]] و [[مشعرالحرام]] گفته می‌شود.<ref>درسنامه مناسک حج، ص۵۷.</ref> | وقوف در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح [[حج]]، به ماندن در [[عرفات]] و [[مشعرالحرام]] گفته می‌شود.<ref>درسنامه مناسک حج، ص۵۷.</ref> | ||
«وقوفین» در لغت به معنای دو وقوف و در اصطلاح، به [[وقوف در عرفات]] و [[وقوف در مشعر]] می‌گویند.<ref>فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۷.</ref> | «وقوفین» در لغت به معنای دو وقوف و در اصطلاح، به [[وقوف در عرفات]] و [[وقوف در مشعر]] می‌گویند.<ref>فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۷.</ref> این دو وقوف، دومین و سومین عمل واجب حج است.<ref>فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۵ و ۲۷۶.</ref> | ||
==در عرفات== | ==در عرفات== | ||
[[پرونده:وقوف در عرفات (قدیمی).png|بندانگشتی|تصویری قدیمی از وقوف حاجیان در [[عرفات]]، جانب غربی [[جبل الرحمه]].]] | [[پرونده:وقوف در عرفات (قدیمی).png|بندانگشتی|تصویری قدیمی از وقوف حاجیان در [[عرفات]]، جانب غربی [[جبل الرحمه]].]] | ||
{{اصلی|وقوف در عرفات}} | {{اصلی|وقوف در عرفات}} | ||
وقوف در عرفات، دومین عمل واجبِ حج است و به معنای «ماندن در صحرای [[عرفات]]» است. به گفته فقیهان [[شیعه]]، زمان این وقوف از ظهر روز نهم ذی‌الحجه ([[روز عرفه]]) تا غروب شرعی است. | وقوف در عرفات، دومین عمل واجبِ [[حج]] است و به معنای «ماندن در صحرای [[عرفات]]» است.<ref>فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۵.</ref> به گفته فقیهان [[شیعه]]، زمان این وقوف از ظهر روز نهم ذی‌الحجه ([[روز عرفه]]) تا غروب شرعی است.<ref>درسنامه مناسک حج، ص۵۸.</ref> | ||
در مذاهب چهارگانه اهل سنت نیز، زمان این عمل، [[روز عرفه]] دانسته شده؛ البته در زمان دقیق آن بین این مذاهب اختلاف است.<ref>بدائع الصنائع (فقه حنفی)، المصادرالفقهیه، ج١٠، ص ٣٣؛ الفقه علی المذاهب الأربعه، ج ١، صص۵٩٩ - ۵٩٧؛ الخلاف، ج١، ص ۴۵٣؛ فقه السنه، ج۱، ص۵۲۲؛ الفقه علی المذاهب الخمسه، ج۱، ص۳۷۸؛ الخلاف، ج۱، ص۴۵۳؛ تذکرة الفقها، ج ٨ ، ص١٧٧؛ درآمدی بر فقه مقارن، ص۳۸۷، به نقل از: مناسک محشی، صص ٣٨٧ - ٣٨۴؛ جامع‌الخلاف و الوفاق، ص٢٠٨.</ref> | |||
==در مشعر== | ==در مشعر== | ||
{{اصلی|وقوف در مشعر}} | {{اصلی|وقوف در مشعر}} | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۰۹
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۳۹۹ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
وقوف، به معنای «ماندن در عرفات» و «ماندن در مشعر» است. این دو عمل، دومین و سومین عمل از اعمال واجب حج است. به هر دو وقوف، وقوفَین گفته می‌شود.
مفهوم‌شناسی
وقوف در لغت به معنای ایستادن و توقف کردن است و در اصطلاح حج، به ماندن در عرفات و مشعرالحرام گفته می‌شود.[۱]
«وقوفین» در لغت به معنای دو وقوف و در اصطلاح، به وقوف در عرفات و وقوف در مشعر می‌گویند.[۲] این دو وقوف، دومین و سومین عمل واجب حج است.[۳]
در عرفات
.png)
وقوف در عرفات، دومین عمل واجبِ حج است و به معنای «ماندن در صحرای عرفات» است.[۴] به گفته فقیهان شیعه، زمان این وقوف از ظهر روز نهم ذی‌الحجه (روز عرفه) تا غروب شرعی است.[۵]
در مذاهب چهارگانه اهل سنت نیز، زمان این عمل، روز عرفه دانسته شده؛ البته در زمان دقیق آن بین این مذاهب اختلاف است.[۶]
در مشعر
پانویس
- ↑ درسنامه مناسک حج، ص۵۷.
- ↑ فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۷.
- ↑ فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۵ و ۲۷۶.
- ↑ فرهنگ اصطلاحات حج و عمره، ص۲۷۵.
- ↑ درسنامه مناسک حج، ص۵۸.
- ↑ بدائع الصنائع (فقه حنفی)، المصادرالفقهیه، ج١٠، ص ٣٣؛ الفقه علی المذاهب الأربعه، ج ١، صص۵٩٩ - ۵٩٧؛ الخلاف، ج١، ص ۴۵٣؛ فقه السنه، ج۱، ص۵۲۲؛ الفقه علی المذاهب الخمسه، ج۱، ص۳۷۸؛ الخلاف، ج۱، ص۴۵۳؛ تذکرة الفقها، ج ٨ ، ص١٧٧؛ درآمدی بر فقه مقارن، ص۳۸۷، به نقل از: مناسک محشی، صص ٣٨٧ - ٣٨۴؛ جامع‌الخلاف و الوفاق، ص٢٠٨.
منابع
این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه مناسک حج، محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش، ص۵۷-64 و کتاب فرهنگ اصلاحات حج و عمره:راهنمای زائران سرزمین وحی، مسعود فکری، احمد علائی، تهران، مشعر، ۱۳۹۳، ص۲۷۵ است.