بیتوته: تفاوت میان نسخه‌ها

(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)

خط ۳۴:

بیتوته به معنای درک کردن شب، شب زنده‌داری در حال عبادت یا معصیت، و پرداختن به کاری در شب، و در کاربرد احادیث و فقه به معنای توقف و اقامت شبانه کلی یا جزئی در جایی است.

فضایل و آداب و چگونگی بیتوته، در [[قرآن کریم]] و روایات [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ذکر شده است و در منابع فقهی، در مباحثی چون نکاح، طلاق و [[حج]] به کار برده شده ~~است؛ و اما~~ بیتوته واجب و مستحب در حج و [[حرمین]] دارای احکام و آدابی است که در منابع به آنها پرداخته شده و مورد بحث قرار گرفته است.

فضایل و آداب و چگونگی بیتوته، در [[قرآن کریم]] و روایات [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ذکر شده است و در منابع فقهی، در مباحثی چون نکاح، طلاق و [[حج]] به کار برده شده است.

بیتوته واجب و مستحب در حج و [[حرمین]] دارای احکام و آدابی است که در منابع به آنها پرداخته شده و مورد بحث قرار گرفته است.

==واژه‌شناسی==

واژه «بیتوته» مصدر از ریشه «ب ـ ی ـ ت» به معنای درک کردن شب، شب را سپری کردن، شب زنده‌داری در حال عبادت یا معصیت و پرداختن به کاری در شب است.<ref>العین، ج8، ص138؛ الصحاح، ج1، ص245؛ لسان العرب، ج2، ص16، «بیت.</ref>

واژه «بیتوته» مصدر از ریشه «ب ـ ی ـ ت» به معنای درک کردن شب، شب را سپری کردن، شب زنده‌داری در حال عبادت یا معصیت و پرداختن به کاری در شب است.<ref>العین، ج8، ص138؛ الصحاح، ج1، ص245؛ لسان العرب، ج2، ص16، «بیت.</ref>در کاربرد احادیث و فقه به معنای توقف و اقامت شبانه کلی یا جزئی در جایی؛ خواه در خواب و خواه در بیداری، است.<ref>کشف اللثام، ج6، ص245؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص44؛ جواهر الکلام، ج20، ص11-12.</ref>

~~«بیتوته»~~ در کاربرد احادیث و فقه به معنای توقف و اقامت شبانه کلی یا جزئی در جایی؛ خواه در خواب و خواه در بیداری، است.<ref>کشف اللثام، ج6، ص245؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص44؛ جواهر الکلام، ج20، ص11-12.</ref>

==بیتوته در قرآن و روایات==

[[قرآن کریم]] در آیه 64 [[سوره فرقان]]، به اهمیت بیتوته و عبادت در شب تصریح کرده است: ({{قلم رنگ|سبز|وَ الَّذینَ یَبیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً}}). همچنین در احادیث شیعی، بیتوته شب عاشورا در [[حائر حسینی]]{{یادداشت|حائر حسینی، محدوده‌ای پیرامون قبر امام حسین(ع) است و شخص مسافر می‌تواند یا مستحب است نمازش را در آن محدوده به صورت کامل بخواند نه شکسته. (الروضةالبهیه، ج۱، ص۷۸۷ـ۷۸۸؛ العروة الوثقی، ج۲، ص۱۶۴؛ تاریخ کربلاء و حائرالحسین(ع)، ص۲۶.)}} و نیز بیتوته همراه با عبادت در شب‌های [[نیمه شعبان]] و [[عرفه]] (9 [[ذی‌حجه]]) در [[کربلا]] بسیار سفارش شده است.<ref>کامل الزیارات، ص323، 336، 452؛ مصباح المتهجد، ص771-772، 853.</ref>

در روایت‌ها فضیلتی فراوان برای بیتوته کردن با وضو در بستر خواب شمرده شده<ref>سنن ابی داود، ج2، ص485؛ من لا یحضره الفقیه، ج1، ص469؛ معانی الاخبار، ص235.</ref> و از بیتوته با بیداری کامل در شب برای کسب درآمد نهی گشته است.<ref>الکافی، ج5، ص127؛ التهذیب، ج6، ص367.</ref>

بر پایه احادیث، [[حضرت آدم(ع)]] هنگام حج‌گزاری خود در [[حطیم]] و [[حضرت ابراهیم(ع)]] در [[مشعر الحرام]] بیتوته می‌کردند.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص239؛ النوادر، ص138.</ref> پیامبر(ص) نیز در [[مناسک حج]]، شب‌هایی را در [[ذی الحلیفه]]،<ref>صحیح مسلم، ج4، ص10؛ سنن ابی داود، ج1، ص403.</ref> [[عرفات]]، [[منا]] و [[مشعر]] بیتوته فرمود. او در [[مسجدالنبی]] در [[مدینه]] نیز بیتوته می‌کرده است.<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص46-47.</ref>

به گزارش روایات، [[حضرت علی(ع)]] مدتی برای حفظ جان پیامبر(ص) در [[شعب ابی‌طالب]] با خوابیدن در بستر او بیتوته می‌کرد.<ref>المناقب، ج1، ص335؛ بحار الانوار، ج38، ص292.</ref> افزون بر این، به تصریح متون حدیثی و تفسیری امامیان<ref>الامالی، طوسی، ص446؛ التبیان، ج2، ص183؛ المناقب، ج1، ص339.</ref> و اهل سنت<ref>شواهد التنزیل، ج1، ص123؛ التفسیر الکبیر، ج5، ص223-224؛ الفصول المهمه، ج1، ص288-295.</ref> شان نزول آیه 207 [[سوره بقره]]، آن است که در [[لیلة المبیت]] که [[مشرکان]] قصد کشتن پیامبر(ص) را داشتند، حضرت علی(ع) با خوابیدن در بستر وی موجب نجات جانش شد: ({{قلم رنگ|سبز|وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ اللهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ}}).

==احکام==

در منابع فقهی، بیتوته در مباحثی چون نکاح، طلاق<ref>المدونة الکبری، ج2، ص464؛ بدائع الصنائع، ج3، ص205.</ref> و [[حج]]<ref>فتح العزیز، ج7، ص387-392؛ جامع المقاصد، ج3، ص262-263؛ مستند الشیعه، ج13، ص30.</ref> یاد شده است.

==احکام ~~فقهی بیتوته~~==

~~مهم‌ترین احکام~~ بیتوته ~~واجب و مستحب~~ در حج و [[حرمین]] عبارتند از:

برخی احکام، واجبات و مستحبات بیتوته در حج و [[حرمین]] عبارتند از:

===بیتوته پیش از ورود به مکه===

فقیهان مالکی به پشتوانه ~~روایت‌های دلالت‌گر بر~~ بیتوته پیامبر(ص) در [[ذی طوی]] پیش از ورود به [[مکه]]<ref>صحیح البخاری، ج1، ص125-126؛ صحیح مسلم، ج4، ص62؛ سنن ابی داود، ج1، ص417.</ref> بر آنند که اگر حج‌گزار هنگام شب به مکه برسد، مستحب است پیش از ورود به مکه، شب را در منطقه ذی طوی بیتوته کند و صبح وارد مکه شود.<ref>الموطّا، ج1، ص324؛ مواهب الجلیل، ج4، ص159؛ الفقه علی المذاهب الاربعه، ج1، ص588.</ref>

فقیهان مالکی به پشتوانه روایاتی درباره بیتوته پیامبر(ص) در [[ذی طوی]] پیش از ورود به [[مکه]]<ref>صحیح البخاری، ج1، ص125-126؛ صحیح مسلم، ج4، ص62؛ سنن ابی داود، ج1، ص417.</ref> بر آنند که اگر حج‌گزار هنگام شب به مکه برسد، [[مستحب]] است پیش از ورود به مکه، شب را در منطقه [[ذی طوی]] بیتوته کند و صبح وارد مکه شود.<ref>الموطّا، ج1، ص324؛ مواهب الجلیل، ج4، ص159؛ الفقه علی المذاهب الاربعه، ج1، ص588.</ref>

===بیتوته شب عرفه در منا===

فقیهان امامی<ref>الکافی فی الفقه، ص198؛ جامع المدارک، ج2، ص427-428؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref> و اهل سنت<ref>المدونة الکبری، ج1، ص411؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص52-53؛ المغنی، ج3، ص423.</ref> به پشتوانه احادیث،<ref>صحیح مسلم، ج4، ص41؛ دعائم الاسلام، ج1، ص319؛ الکافی، ج4، ص461.</ref> بیتوته شب عرفه را در سرزمین منا از سنت‌های مستحب دانسته‌اند.

فقیهان امامی<ref>الکافی فی الفقه، ص198؛ جامع المدارک، ج2، ص427-428؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>المدونة الکبری، ج1، ص411؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص52-53؛ المغنی، ج3، ص423.</ref> به پشتوانه احادیث،<ref>صحیح مسلم، ج4، ص41؛ دعائم الاسلام، ج1، ص319؛ الکافی، ج4، ص461.</ref> بیتوته شب عرفه در سرزمین منا را از سنت‌های مستحب دانسته‌اند. همچنین در متون حدیثی [[شیعه]]<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص49-56.</ref> و اهل سنت<ref>المصنف، ج7، ص133؛ مسند ابی یعلی، ج9، ص264؛ المعجم الکبیر، ج10، ص227.</ref> دعاها و اذکاری ویژه برای بیتوته‌کننده در شب عرفه سفارش شده است. به نظر فقیهان امامیه، انجام برخی عبادات مانند نماز در شب عرفه در [[مسجد خیف]] مستحب است.<ref>السرائر، ج1، ص612؛ تحریر الاحکام، ج2، ص14؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref> مستحب بودن بیتوته [[امیر الحاج]]، در شب عرفه در منا نیز در روایات<ref>الاستبصار، ج2، ص254؛ التهذیب، ج5، ص177.</ref> و منابع فقهی<ref>السرائر، ج1، ص585؛ ریاض المسائل، ج6، ص358؛ فقه الصادق، ج11، ص371.</ref> تأکید شده است.

در متون حدیثی ~~امامیان~~<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص49-56.</ref> و اهل سنت<ref>المصنف، ج7، ص133؛ مسند ابی یعلی، ج9، ص264؛ المعجم الکبیر، ج10، ص227.</ref> دعاها و اذکاری ویژه برای بیتوته‌کننده در شب عرفه سفارش شده است. فقیهان ~~امامی به پشتوانه احادیث<ref>الکافی، ج4، ص519.</ref> ادای~~ عبادات ~~به ویژه نمازها را~~ در شب ~~عرفه،~~ در [[مسجد خیف]] مستحب ~~شمرده‌اند~~.<ref>السرائر، ج1، ص612؛ تحریر الاحکام، ج2، ص14؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref>

~~استحباب~~ بیتوته [[امیر الحاج]] در شب عرفه در منا نیز در روایات<ref>الاستبصار، ج2، ص254؛ التهذیب، ج5، ص177.</ref> و منابع فقهی<ref>السرائر، ج1، ص585؛ ریاض المسائل، ج6، ص358؛ فقه الصادق، ج11، ص371.</ref> ~~تاکید~~ شده است.

===بیتوته شب عید قربان در مشعرالحرام===

@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 بیتوته به معنای درک کردن شب، شب زنده‌داری در حال عبادت یا معصیت، و پرداختن به کاری در شب، و در کاربرد احادیث و فقه به معنای توقف و اقامت شبانه کلی یا جزئی در جایی است.
-فضایل و آداب و چگونگی بیتوته، در [[قرآن کریم]] و روایات [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ذکر شده است و در منابع فقهی، در مباحثی چون نکاح، طلاق و [[حج]] به کار برده شده است؛ و اما بیتوته واجب و مستحب در حج و [[حرمین]] دارای احکام و آدابی است که در منابع به آنها پرداخته شده و مورد بحث قرار گرفته است.
+فضایل و آداب و چگونگی بیتوته، در [[قرآن کریم]] و روایات [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] ذکر شده است و در منابع فقهی، در مباحثی چون نکاح، طلاق و [[حج]] به کار برده شده است.
+بیتوته واجب و مستحب در حج و [[حرمین]] دارای احکام و آدابی است که در منابع به آنها پرداخته شده و مورد بحث قرار گرفته است.
 ==واژه‌شناسی==
-واژه «بیتوته» مصدر از ریشه «ب ـ ی ـ ت» به معنای درک کردن شب، شب را سپری کردن، شب زنده‌داری در حال عبادت یا معصیت و پرداختن به کاری در شب است.<ref>العین، ج8، ص138؛ الصحاح، ج1، ص245؛ لسان العرب، ج2، ص16، «بیت.</ref>
+واژه «بیتوته» مصدر از ریشه «ب ـ ی ـ ت» به معنای درک کردن شب، شب را سپری کردن، شب زنده‌داری در حال عبادت یا معصیت و پرداختن به کاری در شب است.<ref>العین، ج8، ص138؛ الصحاح، ج1، ص245؛ لسان العرب، ج2، ص16، «بیت.</ref>در کاربرد احادیث و فقه به معنای توقف و اقامت شبانه کلی یا جزئی در جایی؛ خواه در خواب و خواه در بیداری، است.<ref>کشف اللثام، ج6، ص245؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص44؛ جواهر الکلام، ج20، ص11-12.</ref>
-«بیتوته» در کاربرد احادیث و فقه به معنای توقف و اقامت شبانه کلی یا جزئی در جایی؛ خواه در خواب و خواه در بیداری، است.<ref>کشف اللثام، ج6، ص245؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص44؛ جواهر الکلام، ج20، ص11-12.</ref>
 ==بیتوته در قرآن و روایات==
 [[قرآن کریم]] در آیه 64 [[سوره فرقان]]، به اهمیت بیتوته و عبادت در شب تصریح کرده است: ({{قلم رنگ|سبز|وَ الَّذینَ یَبیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً}}). همچنین در احادیث شیعی، بیتوته شب عاشورا در [[حائر حسینی]]{{یادداشت|حائر حسینی، محدوده‌ای پیرامون قبر امام حسین(ع) است و شخص مسافر می‌تواند یا مستحب است نمازش را در آن محدوده به صورت کامل بخواند نه شکسته. (الروضةالبهیه، ج۱، ص۷۸۷ـ۷۸۸؛ العروة الوثقی، ج۲، ص۱۶۴؛ تاریخ کربلاء و حائرالحسین(ع)، ص۲۶.)}} و نیز بیتوته همراه با عبادت در شب‌های [[نیمه شعبان]] و [[عرفه]] (9 [[ذی‌حجه]]) در [[کربلا]] بسیار سفارش شده است.<ref>کامل الزیارات، ص323، 336، 452؛ مصباح المتهجد، ص771-772، 853.</ref>
-در روایت‌ها فضیلتی فراوان برای بیتوته کردن با وضو در بستر خواب شمرده شده<ref>سنن ابی داود، ج2، ص485؛ من لا یحضره الفقیه، ج1، ص469؛ معانی الاخبار، ص235.</ref> و از بیتوته با بیداری کامل در شب برای کسب درآمد نهی گشته است.<ref>الکافی، ج5، ص127؛ التهذیب، ج6، ص367.</ref>
 بر پایه احادیث، [[حضرت آدم(ع)]] هنگام حج‌گزاری خود در [[حطیم]] و [[حضرت ابراهیم(ع)]] در [[مشعر الحرام]] بیتوته می‌کردند.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص239؛ النوادر، ص138.</ref> پیامبر(ص) نیز در [[مناسک حج]]، شب‌هایی را در [[ذی الحلیفه]]،<ref>صحیح مسلم، ج4، ص10؛ سنن ابی داود، ج1، ص403.</ref>  [[عرفات]]، [[منا]] و [[مشعر]] بیتوته فرمود. او در [[مسجدالنبی]] در [[مدینه]] نیز بیتوته می‌کرده است.<ref>وفاء الوفاء، ج2، ص46-47.</ref>
-به گزارش روایات، [[حضرت علی(ع)]] مدتی برای حفظ جان پیامبر(ص) در [[شعب ابی‌طالب]] با خوابیدن در بستر او بیتوته می‌کرد.<ref>المناقب، ج1، ص335؛ بحار الانوار، ج38، ص292.</ref> افزون بر این، به تصریح متون حدیثی و تفسیری امامیان<ref>الامالی، طوسی، ص446؛ التبیان، ج2، ص183؛ المناقب، ج1، ص339.</ref> و اهل سنت<ref>شواهد التنزیل، ج1، ص123؛ التفسیر الکبیر، ج5، ص223-224؛ الفصول المهمه، ج1، ص288-295.</ref> شان نزول آیه 207 [[سوره بقره]]، آن است که در [[لیلة المبیت]] که [[مشرکان]] قصد کشتن پیامبر(ص) را داشتند، حضرت علی(ع) با خوابیدن در بستر وی موجب نجات جانش شد: ({{قلم رنگ|سبز|وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ اللهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ}}).
+==احکام==
-در منابع فقهی، بیتوته در مباحثی چون نکاح، طلاق<ref>المدونة الکبری، ج2، ص464؛ بدائع الصنائع، ج3، ص205.</ref> و [[حج]]<ref>فتح العزیز، ج7، ص387-392؛ جامع المقاصد، ج3، ص262-263؛ مستند الشیعه، ج13، ص30.</ref> یاد شده است.
-==احکام فقهی بیتوته==
-مهم‌ترین احکام بیتوته واجب و مستحب در حج و [[حرمین]] عبارتند از:
+برخی احکام، واجبات و مستحبات بیتوته در حج و [[حرمین]] عبارتند از:
 ===بیتوته پیش از ورود به مکه===
-فقیهان مالکی به پشتوانه روایت‌های دلالت‌گر بر بیتوته پیامبر(ص) در [[ذی طوی]] پیش از ورود به [[مکه]]<ref>صحیح البخاری، ج1، ص125-126؛ صحیح مسلم، ج4، ص62؛ سنن ابی داود، ج1، ص417.</ref> بر آنند که اگر حج‌گزار هنگام شب به مکه برسد، مستحب است پیش از ورود به مکه، شب را در منطقه ذی طوی بیتوته کند و صبح وارد مکه شود.<ref>الموطّا، ج1، ص324؛ مواهب الجلیل، ج4، ص159؛ الفقه علی المذاهب الاربعه، ج1، ص588.</ref>
+فقیهان مالکی به پشتوانه روایاتی درباره بیتوته پیامبر(ص) در [[ذی طوی]] پیش از ورود به [[مکه]]<ref>صحیح البخاری، ج1، ص125-126؛ صحیح مسلم، ج4، ص62؛ سنن ابی داود، ج1، ص417.</ref> بر آنند که اگر حج‌گزار هنگام شب به مکه برسد، [[مستحب]] است پیش از ورود به مکه، شب را در منطقه [[ذی طوی]] بیتوته کند و صبح وارد مکه شود.<ref>الموطّا، ج1، ص324؛ مواهب الجلیل، ج4، ص159؛ الفقه علی المذاهب الاربعه، ج1، ص588.</ref>
 ===بیتوته شب عرفه در منا===
-فقیهان امامی<ref>الکافی فی الفقه، ص198؛ جامع المدارک، ج2، ص427-428؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref> و اهل سنت<ref>المدونة الکبری، ج1، ص411؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص52-53؛ المغنی، ج3، ص423.</ref> به پشتوانه احادیث،<ref>صحیح مسلم، ج4، ص41؛ دعائم الاسلام، ج1، ص319؛ الکافی، ج4، ص461.</ref>  بیتوته شب عرفه را در سرزمین منا از سنت‌های مستحب دانسته‌اند.
+فقیهان امامی<ref>الکافی فی الفقه، ص198؛ جامع المدارک، ج2، ص427-428؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref> و [[اهل سنت]]<ref>المدونة الکبری، ج1، ص411؛ المبسوط، سرخسی، ج4، ص52-53؛ المغنی، ج3، ص423.</ref> به پشتوانه احادیث،<ref>صحیح مسلم، ج4، ص41؛ دعائم الاسلام، ج1، ص319؛ الکافی، ج4، ص461.</ref> بیتوته شب عرفه در سرزمین منا را از سنت‌های مستحب دانسته‌اند. همچنین در متون حدیثی [[شیعه]]<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص49-56.</ref> و اهل سنت<ref>المصنف، ج7، ص133؛ مسند ابی یعلی، ج9، ص264؛ المعجم الکبیر، ج10، ص227.</ref> دعاها و اذکاری ویژه برای بیتوته‌کننده در شب عرفه سفارش شده است. به نظر فقیهان امامیه، انجام برخی عبادات مانند نماز در شب عرفه در [[مسجد خیف]] مستحب است.<ref>السرائر، ج1، ص612؛ تحریر الاحکام، ج2، ص14؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref> مستحب بودن بیتوته [[امیر الحاج]]، در شب عرفه در منا نیز در روایات<ref>الاستبصار، ج2، ص254؛ التهذیب، ج5، ص177.</ref> و منابع فقهی<ref>السرائر، ج1، ص585؛ ریاض المسائل، ج6، ص358؛ فقه الصادق، ج11، ص371.</ref> تأکید شده است.
-در متون حدیثی امامیان<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص49-56.</ref> و اهل سنت<ref>المصنف، ج7، ص133؛ مسند ابی یعلی، ج9، ص264؛ المعجم الکبیر، ج10، ص227.</ref> دعاها و اذکاری ویژه برای بیتوته‌کننده در شب عرفه سفارش شده است. فقیهان امامی به پشتوانه احادیث<ref>الکافی، ج4، ص519.</ref> ادای عبادات به ویژه نمازها را در شب عرفه، در [[مسجد خیف]] مستحب شمرده‌اند.<ref>السرائر، ج1، ص612؛ تحریر الاحکام، ج2، ص14؛ کتاب الحج، ج5، ص494.</ref>
-استحباب بیتوته [[امیر الحاج]] در شب عرفه در منا نیز در روایات<ref>الاستبصار، ج2، ص254؛ التهذیب، ج5، ص177.</ref> و منابع فقهی<ref>السرائر، ج1، ص585؛ ریاض المسائل، ج6، ص358؛ فقه الصادق، ج11، ص371.</ref> تاکید شده است.
 ===بیتوته شب عید قربان در مشعرالحرام===